Qarr i ndezur buzë caranit
Në këtë skëterrë
Si një asketar i mbetur
Beftë më iku gëzimi
Kur në agshol të dritës
Si gjerbim nga qielli
Me piku ky lajm pikëllimi.
Fëmijët pritnin babain
Që u thurte ëndrra për lumturinë
për bashkëshorten besnikun e jetës
Lajmi shpërtheu si bombë
mos më thoni
se nuk do takoj më Afrimin e mirë
Loti ngriu faqes së malluar
Si gëzhilë
Ne qiell e ne tokë garbi
Ra Afrim Bunjaku në detyrë
Mori përjetësi
Për të rilindur në zemrën e kombit
në udhët e botës ku kërkohet liri
Timpanin e qiellit e shurdhëron zëri i krismës
Vezullimet e plumbave të pritës
Dridhet kodra e gungave
Si kërminj ikin terroristet prej frikës
Nga sulmi dhe zhegu i djemve te shqipes
Duan të gjejnë shpëtim në manastir
Fshihen strucat në ajodhimë
Shikoje vrullin e shqipes, ju njerëz me pabesi
Kështu vërtiten terroristët që pjellin një barbari.
E heroi Afrimi para nesh është rritur
Zemra na qan në kraharor.
Në këmishën e atdheut qëndisur
Ai s´do vdesë por është i gjallë.
në vite e shekuj do të jetojë…….
