Sa porta në jetë kam hapur
Kam mbyllur, shtyrë, përplasur
Ankimin e tyre e kam dëgjuar
Mallin e dhimbjen kam qasur
Në cep të syrit si një lot
Kam ikur larg e jam kthyer
Natën kam dal e kam hyrë
Brenda tyre kam defryer
Jashtë kam qarë e mallëngjyer
Kur nuk i hapja me dot
Por mirë e dija se mbrapa një porte
Një zemër më priste e një më harronte
Një tjetër humbiste në ëndërrime
Të kthehesha prapë shpresonte
E gjunjëzuar lutesh në Zot
Me porta kam lozur që nga fëmijëria
Sa herë bëja gol, shënoja një pikë
Por portën që më hapi dashuria
Hyra e nuk dola me, kisha frikë
Se do të pendohesha edhe sot.
Kohë e largtë
Sa herë prania jote me ka joshur,
Kur çdo mëngjes shiheshim në sy,
Buzëqeshjet rrugës s'kishin të sosur,
E thellë sa deti dashuria për ty.
Vitet kaluan,mbeten veç kujtimet,
me shpresë e ëndërra gjithnjë lëkundur,
Sa shpejt fluturoi rinia ime dhe jote,
Te mbytur në punë, ditë natë e humbur.
Jetën me ty ndryshe e desha,
Atje ku zëri yt me erën tingëllonte,
Fushave ku qylymin e pranvera shtronte,
Ku dora mbi zemër, rrahjet dëgjonte.
Sa vite ikën ndër të tjerat vende,
U larguam me dhembje në kohë të rinisë,
Sa vargje i thura për ty me éndje,
Për ndjenjën më të bukur të dashurisë.
I ruajta vargjet në shpirtin e thyer,
Ta shuaja etjen si plasaritjet e tokes se gjore,
Zemrën me litar e lidha nyje,
Që të mos përplasej mureve në krahëror.
Dhe tani me vete gjithnjë të kujtoj,
Dhembjet në vargje i kam kthyer,
Me mallin tim do të përqafoi,
Me mallin tënd çdo ditë jam ushqyer.
Dashurit e jetes, kujtime plot lot,
Mbetën larg hapsirave në fluturim,
Sa ëndërra u larguan qiejve në këte bot
Humben horizonteve e vendeve pa kthim.
