Ne pasardhësit e Kainit nuk kemi si të shpëtojmë nga vrasjet e njëri – tjetrit se gjeni jonë është pasardhës i një vrasës. Të birin e Adamit, Kainin e kapi lakmia e zilia, se Zoti e favorizoj më tepër sakrificën që i bëri i vëllai Abeli, kështu ai e vrau të vëllanë. Aty e tutje i gjithë njerëzimi që mbisundon sot globin jemi pasardhës të Kainit, të cilëve na verbëron sytë, arritja dhe suksesi i tjetrit sepse smirën e kemi në gjen. Ne vrasim vetëm pse dikush është më i fuqishëm se ne, më i arritshëm se ne, më i guximshëm se ne. Vrasim për përfitime, vrasim për territore, vrasim për ego, vrasim për hakmarrje, vrasim për mbrojtje. Vrasim se jemi gjaknxehtë e vrasim edhe më planifikim ku gjakun e kemi kokërr akulli. Vrasjet më të mëdha bëhen edhe me kauzë të shenjtë, në emër të dikujt a të diçkaje..., a nuk janë vrasje edhe ato?
Ku është dallimi i vrasjes së një njeriu dhe vrasjes së qindra njerëzve?
Pse i pari quhet e gjykohet si vrasës kurse i dyti shenjtërohet e lavdërohet si hero?
Filozofi francez, Jean Rostand ngrite dilemën në këtë çështje ku thotë: “Nëse vret një njëri je vrasës. Nëse vret një milion njerëz je një pushtues. E nëse vret të gjithë njerëzimin je Zot.”
Pse për të njëjtin akt/vepër fitohen të gjitha këto epitete nga vrasësi e deri të Zoti?
Tmerrohemi më ditë të tëra kur ndodhe një vrasje, varësisht rrethanave se si e ku ka ndodhur. Zemra na dhemb e trupi na dridhet. Aty e tutje fillojnë gjykimet, hamendësimet, aludimet..., e hollojmë rastin deri në detaje si të ishim gjykatës të çështjes, e thellë në brendinë tonë edhe derisa flasim për çështjen, është dikush atje për të cilin neveria dhe smira na pulson në gjak vazhdimisht, se ngreh krye gjeni të cilin e kemi trashëguar.
Nuk ka rend, kanun, ligj as Gjykatë e cila mund të strukturoj e të bëjë diçka të mirë e të drejt në këtë drejtim, përderisa një pjesë e vrasjeve pranohen si të duhura e të nevojshme, madje bëhen edhe dënime me vdekje, e një pjesë e vrasjeve quhen makabre, të ndaluara, të dënueshme.
Për aq kohë sa nuk ka diferencim të gjërave, në të ndaluar e të lejuar, nuk ka zgjidhje. Nuk ka vrasje që për dikë duhet të lejohet e për dikë të ndalohet. Ose lejoje ose ndaloje, pikë.
Vrasja është dhe do të mbetet misteri më i pazbërthyer me të cilën njerëzimi është i dënuar që kur u kafshua molla e dijes.
Vrasja është vrasje, varësisht si ndodhi, ku ndodhi e pse ndodhi. Vrasjet të arsyeshme nuk ka, pikë.
