Me emër vajze,
Aste,
e thërrasin
në shekuj,
fshatin tim
Është e madhe çudi,
askush nuk e di
pse e thirrën Aste,
pse e mbajtën fshehtë
pa e përgojue,
as për sytë e saj bojëqielli
e as për të butat e saj
nën këmishë
me kopsa çelë
aromë mollë e ftue
Thonë
ajo e ruante fshatin
natën me urnë ndezë pishe,
si zanë
n’katër anë fluturonte xixë e vetëtimë
Ju bënte roje
vllaznëve kur flinin,
nuseve e vajzave të gurra
nuk guxonte askush me ju ndi
në lumë grania lanin teshat,
e udhtarët me heshta e armë krahu,
s’guxonin as kryet me e kthy.
Aste
fshati i fisit tim
më i miri në krejt nahi,
falë kësaj zane
asht e fortë,
burrneshë
e hyjneshë për bukuri
Aste,
mijëra vjet më parë,
Asht,
kockë e fortë
kanë thirrë.
Çdo gurë e rrasë,
çdo ferkem e faqe muri
e lëndinë
rrekem ti zbuloj çudinë,
pse e thirrën Aste,
fshatin tim të mirë
E hëna
më vjen në ndihmë
me dritë hijet qortuese
përshpërit artin e harrimit,
e hap e mbyll perdet e aktrimit
të kohëve
Aste,
me qiell
sfond
i lotëve të mi
SM
Dhjetor 27, 2023
New Jersey, USA
