Një vit vrapova nëpër shtigjet e jetës
Pët ta nxënë vrgun ma të mirë të jetës
Më dilnin përpara drejtimet lindje e perëndim
Zgjodha muzën të më bëj shoqëri pa pushim
Stinët i kam dëshmitare besnike të vitit
Ca më falën dhembje acari e ca gëzime pranvere
Veç drejt eca pa kthye kokën majtas as djathtas
Sa vështirë më i përballue thashethemët e jetës
Për t'i zënë minutat e fundit u fjalosa me veten
I them Agim harroi një çast orët e shëmtuara
Të ngritim dolli për Vitin që do të vjen i bekuar
Dhe një gotë për njerëzit e mirë që i kemi takuar.
