Mezi pres t' kthehem
Atje ku kam lënë farë e fis
Për ta parë për herën e fundit
Dardaninë e dashur
Djepin e t ‘parëve t' mi
Vendin e lamë pa dëshirë
Robëria, varfëria dhe mjerimi
Na përzunë nga vendi ynë
Me vaj n ‘buzë
Dhe mallëngjim n ‘shpirt.
Tani liria erdhi
Vendi është çliruar
Robëri, varfëri dhe mjerim
Nuk ka më n ‘vendin tonë
T'i boshatismi vendet e huaja
Dhe t ‘kthehemi
Për tu çmallë n ‘vendin tonë
N ‘Dardaninë kreshnike
E cila ka vajtuar aq shumë
Dhe sot ka ngritë shtat
Duke i pritur t ‘gjithë mërgimtarët
Me premtimin se mërgimi
Kjo padrejtësi historike
Ka marrë fund
Njëherë e përgjithmonë.
