A ka diçka më të fortë se dashuria,
Kur edhe guri shkrin nxehtësinë ?
Lundrojmë në një det të tërbuar,
Në errësirë të pafund, të dy të fundosur në përpjekje.
Nëse shpëtoj unë, do të mbaj në mendje çdo çast tëndin;
Nëse shpëton ti, mos e brengos mendjen për mua.
Në parajsë, kur do të takoheshim sërish,
Të djegurit dhe të lumturit, mister i pafund i ekzistencës,
Përjetësojnë atë që kemi dashur, atë që kemi humbur.
Dashuria, një e vërtetë e përjetshme dhe e shenjtë,
Ferri i brendshëm, ku shkrijemi në epsh dhe shtrëngim, në pluhur dashurie;
Unë të mbaj në mendje një pasion që nuk shuhet,
Fati udhëheq dhe ne jemi të lidhur në këtë rrugë, të paevitueshëm.
Dashuria na bashkon në një mënyrë të thellë,
Këtë nuk e them thjesht për të thënë.
Dritë e shuar, që do të na ndriçojë përgjithmonë.
