Ti nënë jona e bukura, me t’mirin e t’ëmblin emër
Je kopshti me lulet, më të mira për çdo zemër
Je ndër të gjitha vendet tjera, një zonjë e ranë
Në shpirtin tim, e ruaj një testament me rëndësi;
Ku nga mendja e zemra, kam ty për ta thënë:
Je më e bukura, më e ëmbla, më e mira, TI SHQIPËRI!
Për ty e n’ty punuam, jetuam, u sosëm e luftuam...
Shumë njerëz u plagosën, u burgosën dhe u sakrifikuan
Ku së bashku u munduam, u dogjëm edhe u poqëm...
Ku të zitë e ullirit, në burgje si andej-këndej kufirit
Në beteja e luftëra të një pas njëshme, shumë keq hoqëm;
Një përndjekje-golgotë, n’vende të ndryshme u ndoqëm...
Ndonëse po përpihemi, po shkrihemi e shterohemi për ty
Armiqtë, hasmit tanë, na ndan, na copëtuan, e na cunguan
Ku desh na asgjësuan, dhe gati sa s’na tjetërsuan...
Mes përmes, kufi andej-këndej, mu në mes vëllezërve
Ku na ndanë e përqanë, ku na përzuan e na shpërndanë...
Ne gjersa t’marrim frymë, e gjersa sa t’jemi gjallë
por edhe kur më t’mos të jemi, në këtë tonën jetë
Qoftë edhe n’varre t’vdekur, edhe dheu të na tretë
TY, do të dojmë e mendojmë, do të kujtojmë vërtetë!
Që të gjithë një ditë dotë largohemi nga kjo tokë
Pra do të vdesim, pa na pyetur fare nga kjo botë
Testameti ynë ka qenë, është e do të jetë:
Sytë qelë sigurisht përjetë, që do t’na mbetën
Nëse me Ty, dhe së bashku me Dardani
Me popullin tuaj, për mos me qenë t’huaj
Do t’ju rehatojmë dhe do t’ju bashkojmë!
Me ty e për ty gjithmonë, do të punojmë e mbi jetojmë...
TI je e vetmja lule jona, e qelura dhe ndritura, Shqipëri
Të gjithë që jemi, do të jetojmë e do të vdesim, një ditë te TI !
