Gjatë jetës, një person përballet me sfida të ndryshme.
Sfidat e rritjes, pastaj arsimimi, mësimet e nxjerra nga zonja jete të cilat ndonjëherë mund të jenë të vështira dhe afatgjata, por për fat të mirë , kalimtare.
Një ditë u takova me një shokun tim dhe i tregova kujtimet e rinisë sonë dhe çuditërisht më tha: Qëndro i fortë mik, ne jemi një brez që kemi kaluar nëpër shumë sfida.
Dhe vërtet më kujtuan ditët e vështira të pushtimit, qëndresën tonë etj etj.
Mendoj se idealet e pastra e fisnikërojnë njeriun, thyejnë çdo pengesë, për shembull, kujtojmë rezistencën e heroit tonë të madh Baçes Adem.
Por njerëzit si ai kanë disa karakteristika që janë mjaft të vështira për t'u gjetur në ditët e sotme, për shembull, ndjenjën e lirisë, ndjenjën e vetëflijimit për të mirën e popullit, sinqeritetin, ndjenjën e të pasurit një zemër plot, këtu mendoj. emocione të pastra.
Kur analizoj kohën kur vlerësoheshin këto cilësi, shoh që i kemi, i kemi si shoqëri, si popull, i kemi edhe si intelektualë.
Sot, vlera e pasurisë mat të mirat materiale dhe jo shpirtërore,
Unë i shoh intelektualë që kanë humbur identitetin e tyre, të verbuar nga materializimi ekstrem.
Ndoshta fajin e ka koha në të cilën po jetojmë, kjo periudhë tranzitore, në të cilën gjenden më së miri demagogët dhe profiterët e çdo lloji.
Por, mendoj se vlerat e mirëfillta do të shpalosen sërish dhe ne si shoqëri do të ndërgjegjësohemi për t'i vlerësuar ato.
Kjo është një mënyrë e thjeshtë për t'i dhënë kuptim jetës, për të krijuar dhe rritur pasardhës të arsimuar per të mirë , për shoqërinë tonë.
Për këtë problem mjafton të shikojmë padrejtësitë që bëhen gjatë ndjesisë së disa “sukseseve” në jetë nga njerëz pa identitet që shkelin çdo parim njerëzor, për “sukses” por mendojnë se këta njerëz janë ende të pakënaqur, sepse thellë. në ndërgjegjen e tyre e dinë se “suksesi” i tyre është i pamerituar, i zbehur dhe disi i mjerueshëm.
Vlerat njerëzore, intelektuale, sakrificat , ideale të pastra, mendojnë se këta njerëz, intelektualë “e ndonjëherë edhe akademikë” nuk i kanë.
Prandaj mendoj se këta njerëz janë shumë të varfër në botën e tyre të cekët, ku mbizotëron pasiguria, frika, zemërimi dhe paranoja.
Megjithatë, mendoj se do të kthehet sërish ndërgjegjja për të vlerësuar personin dhe jo boten materiale , për të vlerësuar sinqeritetin dhe jo hipokrizinë , për të vlerësuar intelektualin brilant dhe jo pseudointelektualin-zvarranik.
E di që kjo punë do të jetë e vështirë, por mendoj se ky popull ka rezerva të pashtershme, intelektuale, njerëzore dhe solidare.
Në fund, ne si popull duhet t'i kthehemi vetes dhe dukurive pozitive që paraqesim si popull i lashtë, dhe një nga popujt kyç të qytetërimit botëror.
