Jemi në dimër
duke pritur kohë të mirë.
Në fushatë premtime
për të djegur harresën.
Fjalime normale,
por edhe ofendimet më emocione
fluturojnë gjerë në zemër.
Zëri ka ikur nga brohoritjët.
Shuplakat e duarve
na janë skuqur nga durtrokitjet.
Unë jam fryma,
Unë jam shpresa.
Njeri thot unë jam më i miri,
i dua 500 mi K.
Njeri thot kjo është rruga e Re,
Kurse një tjtër unë e bëj më mirë.
Kujt mi besu,
Njerit duhet besuar.
Për mosbesim nuk zgjidhet.
Në tubime premtimet fluturojnë
gjerë në veshin e shurdhër.
Ne fund të sallës vikamë,
si një detë i shqetësuar nga stuhit.
Nga premtimet eufori në kor,
Një i moshuar pa ditur për çka
duke e brohoritë baba, baba.
Baba tani voton babën.
Politika si pazari i qarshisë,
dushk për gogla.
Premtimet dhe ofendimet
produkt i lirë në fushatë.
Dikush thot LDK ka vdekur,
e shpirti i saj jeton dikund tjetër.
Gëzimi për vdekjë e sajë
përcillet më durtrokitje frenetike.
Në sallën tjetër LDK mbanë tubim
është në jetë në rrugën e Re.
Populli në dilemë,
as syve as veshve nuk ju beson
nuk paska vdekur.
Mos votoni për inate,
shiqoni programin.
Ne kemi të drejtë me kritiku,
Politikani ka obligime,
e përgjegjësi më tregu
pse premtimet nuk janë realizu.
