Dje, ishe në mes ferrit
Në mes ankthit e tmerrit,
Vetëm një dritë shkëlqente
Që shpresën do t’a kthente.
E nëpërkëmbur n’mes Evropës
E lënë shpeshherë në harresë,
E ndarë nga trungu e hedhur si gogël
Që mund t’shpërthente sa një atom i vogël.
Sa plagë e dhimbje i ke në palcë
Dikush nuk i besonte rrëfimit tënd,
Sikur askujna nuk do i përngjanë
E qëndrueshme e fortë si shkëmb.
Sot i mbush plot 17 vjet shtet
Kosovë, je e zonja e vetëvetës,
S’bashku dhe me miqtë e vërtetë
Feston ditën më të lumtur të jetës.
