Çdo rrudhë e jotja, brenda ka një rrëfim;
E di që shumica janë të trishta;
Nga vuajtjet, mundimet dhe skamja e madhe;
Me pak bukë në sofër, rrite shumë fëmijë;
Kishin pak rroba, por shumë ngrohtësi;
Të mbushur me buzëqeshje dhe lumturi.
Edhe dita kur i mbyllte sytë, ti ishe zgjuar;
Duke thurrur ndonjë çorapë;
A qepur ndonjë këmishë;
Sa pak kohë gjumi, për të pushuar;
Në netët pa darkuar, për të tjerët duke menduar.