Me diell
Dhe natën pa terr me dritë
Ashtu siq ti shkëlqen.
Kur jam bashkë me ty
Jo vetëm dita
Por edhe nata
Është plotë dritë
Pa terr.
Kur vije pranvera
Dielli bije mbi çdo gjerbrim
Bukurija e mrekullushme e jotja
N'çdo hap
Duke shëtitur me ty me mahnit
Nga njēherë kur t'krahasoj
Ty me diell
Me dukët se ti më shumë shëndritë.
Nga njëherë ndihem
Shumë keq
Nga frika
Se një ditë
Mumd t'ikësh
Për t'me lënë vetë.
Mbas kësaj
Nuk di kah t'ia mbaj
Do t'kérkoj
N'fshat e qytetët
Jo vetëm n'tokë
Por edhe n'qiell
Deri sa t'vdes.
Nêse nuk t'takoj
N'kêtë jetë
Edhe pasi t'vdekjës
Kam për t'kërkuar
N'ferr dhe parajsë.
Derisa t'takoj
Për t'pérqafuar.
