Fragment nga romani "Ti" i Ilir Muharremit.
"Rrezet e diellit kishin pikturuar peizazh mbi fytyrën e saj të njomë. Ndonjëherë ndihem sikur e kam parë që çdo gjë që ka për të ndodhur dhe është një makth. Loti doli nga sytë e mi, rrodhi kah faqet drejt buzëve të mia.
E kishte shijen e ujit të detit, sepse lotët e të gjithë atyre të dashuruarve i kanë mbushur detrat dhe oqeanet.
“Çfarë?”, - më pyeti Maria, e cila e vërejti fytyrën time.
“Asgjë, thjesht, më fal, më fal, më fal!”, qaja, nganjëherë edhe me zë..."
