Përmbledhja poetike ”Ëndrra ime” e poetës në mërgim Zylfije Gërvallës, na vjen si një dhuratë për lexuesin dhe adhuruesin e pozisë me llojllojshmerinë e tematikës dhe përmbajtjes së vargut poetik.
Autorja përmes penës së saj në vargun e saj magjik paraqet dhe shprehë përjetimet e saja të brendshme të cilatë janë varg dallgësh të jetës të trazuara të cilat krijojnë një imazh të qartë përmes vargut jetësor të autores. Ajo përmes vargut rrugëton, rrugëton në rrjedhë mendimesh dhe ndjenjash të cilat ate e frymëzojnë dhe i japin iden e krijimit artistik të vargut në atë bredhje kohe në situata dhe vende e ngjarje të ndryshme.
Tematika e vargut të saj është sa e larmishme, po aq edhe tërheqëse sepse në vete ngërthen jetën e njeriut të sotëm por edhe të atij që deri dje ishte nën shtypjen e kohës së pa kohë për ne, rrugëtimin e njeriut në kohë dhe situata të ndryshme sa të vështira por edhe të cilat e bëjnë njeriun edhe më të fortë për të përballua cdo vështirësi që jeta ia paraqet dhe del fitimtar nga ato. Autroja ecën nëpër kohë, ajo lëvizë, vezhgon cdo pore, cdo sekvencë jete.
Por dallgët e jetës janë ato të cilatë lënë brengë dhe përshtypje si duket në vet shpirtin e autorës dhe ato janë vet vargu i saj poetik. Ajo në ketë rrugëtin peotik të saj ngërthen mergimin si një breng kohësh tek ne, aspektet sociale të jetës tek ne, por nuk mungon as ana e lumtur pra shpehje e deshirës dhe dashurisë së njeriut të lumtur.
Kjo përmbledhje peotike nga autorja është ndarë në dy pjesë ku pjesëne parë e ka titulluar ”Jam shqiptare atdhetare” dhe të dytën me titull ”Ëndrra ime” nga e cila edhe vet përmbledhja ka marrë tituillin. Dhe mu më këtë peozi do filloj edhe përmbledhja poetiken ë fjalë kur poetja permes vargut të saj tek peozia ”Jam shqiptare artdhetare” shpreh mallin për atdheun dhe ndjenjen e saj për të afëmit që ka lar kur thotë:
Unë po rritem në mërgim
Por për ty atdhe mendoj
Dashurinë gjyshja ma mbolli
Të të dua ajo më mesoi.
Du vazhduar me poezinë e radhës e cila në menyrë të denjë filozofike pasqyron brengën e shumë shqiptarëve që nga kohë dhe e cila brengë edhe sot po gërryen shumë familje shqiptare. E poetja ia thotë për mrekulli përmes vargjeve kësaj brenge jete për mrekulli tek poezia e saj”Sofra” kur ajo thotë:
Na është mbetur sofra thatë
Jo për fruta e perime
Deri dje e mbushur plot
Me shumë fëmijë edhe gëzime.
E sot ”Sofra” ka mbetur bosh, pa fëmijë, pa pemë e perime edhe pse jo të pasur atë kohë por si thotë poetja në harmoni fmailjare dhe vëllezerore si e shpreh në strofën eradhës:
Harmoni t`madhe mes veti
Dashuria ishte pa fund
Mbrëmjeve rrëfenim përjetimet
Një pjesë e fëmijëve binte n`gjum.
Por sa mund të kuptohet këtu poetja në menyrë të dnejë shprehë atë kohë kur jeta nuk ishte lehtë për tu jetua por një harmoni vëllezerore mes njerëzve qe kishte vlerë.
Por si duket ajo ana filozofike dhe sociale e poetes ze vend të rendësishëm në vargun e saj dhe sa duket se vertetë edhe vet kjo është religjioze, por për mrekulli me at filozofine sajt ë vargut përshkruan krijesen më të persosur njeriun me ato virtytet e këqia të cilat as vet krijuesi nuk ia kishte dhënë, por edhe peotja benë puytje se ku i mori ai këto? Dhe thotë në poezinë e saj ”Zot i madh atje në qiell”
Zot i madh atje në qiell
Bëre hënë e bëre diell
Bëre yje dhe gjithësin
E krijove edhe njerinë!
Njerin kur krijove
Ishte i tillë si sot?
Zemërprishur e lakmitar
Apo ishte më ndryshe atë mot?
Se tutje poetja shpreh mllefin e saj në njeriun bashkohor i cili ka humbur dashurinm, respektin për njeriun, påer vëllan, motrën, baba e nënë e mos të flasim për të tjerët. Dhe në vargune fundit si e thash në fillim aj ona del pak sa religjioze kur i drejtohet ”Zotit” me vargjet:
Të lutem shumë o Zoti ynë
Pak mëshirë t`kesh për njerinë
Ktejua n`zemër dashurinë
E në shpirt mirësinë!
Në këtë permbledhje pervec pozisë patriotike dhe asaj sociale filozofike do hasim dhe lexojmë edhe për dashurinë, seps epoetja kthen mendjen në kohën e rinisë së saj, në atë kohë të artë për te dhe në mënyrë të denjë përshkruan dallgët, trazimet dhe peråplasjet e jetes rinore, duke identifuka dashurinë me to. E ajo për mrekulli perjetimet e saja të kohës së rinisë i shpreh tek poezia”Dallgët e jetës” kur thotë:
Na rrembyen dallg `te jetës
Ku ne t`dy lundronim lehtë
Nën qiellin tonë pa kufizime
Të pamposhtur ishim ne.
Vargu për dashurinë zë vendin krysore në përmbledhjen e Zylfijes, ku permes atij vargu sa impresiv po aq edhe magjik në një aspekt ajo manifeston atë vitualitetin e saj si vizion në ndertimin artisktik duke kerkua të bukurën e munguar në pritje të gjata. E e bukur ështe dashuria ajo që sheron plagë, ajo e cila i jep shije edhe jetës dhe zhduk si poetja shprehet edhe erësirën. Këtë do e gjejmë shprehur për mrekulli tek poezia ”Förgova dashurinë” kur thotë:
Në tiganin e zemrës
I dhash enbde shije
Pastaj kur e kreva
Aromë vertetë dashurie.
…..
Dashuria e tillë
E fërguar mirë,
Ndricon shpirt e zemër
Ndricon dhe errësirë.
Është interesante duke lexuar poezitë me radhë, secili varg, secila strofë por edhe peozi si duket ato plotësojnë njëra tjetren, plotësojnë dhe e bejnë edhe me të ndjeshëm, më të kuptueshëm dhe më të lexueshëm vargun poetik nga përmbledhja poetike ”Ëndrra ime”.
Autores i deshirojme suksese edhe me te medha në lamin e poezise dhe lexusve lexim të kendshem tëlirës së Zylfije Gërvallës.
