Madonna theu heshtjen e saj pas vdekjes së vëllait të saj Christopher Ciccone në moshën 63-vjeçare, teksa ndau një mesazh zemërthyes.
Këngëtarja, 66 vjeçe, postoi një set fotografish në Instagramin e saj të dielën, ku shfaqet ajo dhe Christopher, i cili vdiq pas një beteje me kancerin, shkruan DailyMail.
Në një mbishkrim të gjatë ajo nderoi vëllain e saj – me të cilin më parë kishte një grindje për librin e tij – duke vënë në dukje se dyshja kishin mundur të pajtoheshin para vdekjes së tij, shkruan DailyMail.
“Vëllai im Christopher nuk është më. Ai ishte njeriu më i afërt me mua për kaq shumë kohë. Është e vështirë të shpjegosh lidhjen tonë. Por u rrit nga të kuptuarit se ne ishim të ndryshëm dhe shoqëria do të na vinte në vështirësi për të mos ndjekur status quo-në”.
“Kemi kapur duart e njëri-tjetrit dhe kemi kërcyer në çmendurinë e fëmijërisë sonë. Në fakt kërcimi ishte një lloj superngjitësi që na mbante së bashku”.
“Zbulimi i vallëzimit në qytetin tonë të vogël të Midwesternit më shpëtoi dhe më pas erdhi vëllai im dhe e shpëtoi edhe atë. Mësuesi im i baletit, i quajtur gjithashtu Christopher, krijoi një hapësirë të sigurt që vëllai im të ishte homoseksual, një fjalë që nuk flitej dhe as pëshpëritej aty ku jetonim”.
Ajo vazhdoi: “Kur më në fund mora guximin të shkoja në New York për t’u bërë kërcimtare. Vëllai im e ndoqi. Dhe përsëri ne morëm duart e njëri-tjetrit dhe vallëzuam në çmendurinë e qytetit të New Yorkut”.
“Ne gëlltitëm Artin, Muzikën dhe Filmin si kafshë të uritura, ne ishim në epiqendrën e të gjitha këtyre gjërave duke shpërthyer”.
“Kemi kërcyer nëpër çmendurinë e epidemisë së SIDA-s”, vazhdoi homazhi i gjatë.
“Shkuam në funerale dhe qanim dhe vallëzuam. Kemi kërcyer së bashku në skenë në fillimet e karrierës sime dhe më në fund, ai u bë krijuesi im. Drejtor, i shumë turneve. Sa i përket shijes së mirë, vëllai im ishte Papa dhe duhej të puthje unazën për të marrë bekimin e tij”.
“Ne sfiduam Kishën Katolike Romake, Policinë, Shumicën Morale dhe të gjitha figurat e Autoriteteve që penguan lirinë artistike!”
“Vëllai im ishte pranë meje. Ai ishte një piktor, një poet dhe një vizionar. Unë e admirova atë. Ai kishte shije të patëmetë. Dhe një gjuhë të mprehtë, të cilën ai e përdorte ndonjëherë kundër meje, por unë e fal gjithmonë”.
“Ne ngjitëm lartësitë më të larta së bashku. Dhe u përplas në nivelet më të ulëta. Në një farë mënyre, ne gjithmonë e gjenim njëri-tjetrin përsëri dhe u mbajtëm për dore dhe vazhduam të kërcenim”.
“Vitet e fundit nuk kanë qenë të lehta. Nuk folëm për ca kohë, por kur vëllai im u sëmur. Ne gjetëm rrugën e kthimit tek njëri-tjetri”.
“Bëra të pamundurën për ta mbajtur atë gjallë sa më gjatë. Ai kishte aq shumë dhimbje deri në fund. Edhe një herë, u mbajtëm për dore, mbyllëm sytë dhe kërcenim. Së bashku.
“Më vjen mirë që ai nuk po vuan më. Nuk do të ketë kurrë njeri si ai. E di që po vallëzon diku”.
Christopher shkroi në mënyrë të famshme një tregim për motrën e tij të famshme të titulluar “Jeta me motrën time Madonna” (Life with My Sister Madonna), e cila shkaktoi një grindje mes dyshes.
