Nuk ka shumë gjelbërim në shkretëtirën e Saharasë, por pas një fluksi të pazakontë shiu, ngjyra mund të shihet nga hapësira duke u zvarritur në pjesë të një prej vendeve më të thata në botë.
Kohët e fundit, satelitët kapën jetën e bimëve që lulëzon në pjesë të Saharasë jugore të thatë, pasi stuhitë u zhvendosën atje kur nuk duhej.
Ajo ka shkaktuar edhe përmbytje katastrofike.
Dhe shkencëtarët thonë se ngrohja e botës për shkak të ndotjes nga karburantet fosile po i bën të dyja më të mundshme.
Bëhet e ditur se reshjet e shiut në veri të ekuatorit në Afrikë zakonisht rriten nga korriku deri në shtator, ndërsa Musoni i Afrikës Perëndimore fillon me shpejtësi.
Fenomeni karakterizohet nga një rritje e motit të stuhishëm që shpërthen kur ajri i lagësht, tropikal nga afër ekuatorit takohet me ajrin e nxehtë dhe të thatë nga pjesa veriore e kontinentit.
Fokusi për këtë mot të stuhishëm – i njohur si Zona e Konvergjencës Ndërtropikale – zhvendoset në veri të ekuatorit në muajt e verës.
Pjesa më e madhe e saj ulet në jug të ekuatorit gjatë muajve të ngrohtë të Hemisferës Jugore.
Por, të paktën që nga mesi i korrikut, kjo zonë është zhvendosur më në veri seç duhet zakonisht, duke dërguar stuhi në Saharanë jugore, duke përfshirë pjesë të Nigerit, Çadit, Sudanit dhe madje deri në Libi, sipas të dhënave nga Qendra e Parashikimit të Klimës së NOAA.
Si rezultat, këto pjesë të shkretëtirës së Saharasë janë diku nga dy herë më të lagëta deri në më shumë se gjashtë herë më të lagështa se sa duhet, shkruan CNN.
Ka dy shkaqe të mundshme për këtë zhvendosje të çuditshme në veri, sipas Karsten Haustein, një studiues i klimës në Universitetin e Leipzigut në Gjermani.
“Kalimi nga El Nino në La Nina ka ndikuar se sa larg është zhvendosur kjo zonë në veri këtë verë”, tha Haustein.
El Nino – një model klimatik natyror i shënuar nga temperatura më të ngrohta se mesatarja e oqeanit në Paqësorin ekuatorial – zakonisht çon në kushte më të thata se normale në pjesët e lagështa të Afrikës Perëndimore dhe Qendrore.
La Nina, apo edhe ajo e lulëzuar, mund të ketë efektin e kundërt.
Ngrohja e botës është faktori tjetër i rëndësishëm.
“Zona e konvergjencës ndërtropikale, e cila është arsyeja e gjelbërimit, lëviz më në veri sa më shumë që ngrohet bota”, shpjegoi Haustein.
“Të paktën, kjo është ajo që sugjerojnë shumica e modeleve”, shtoi ai.
Një studim i botuar në revistën Nature këtë qershor zbuloi se zhvendosjet më të largëta drejt veriut në këtë zonë mund të ndodhin më shpesh në dy dekadat e ardhshme pasi nivelet e dioksidit të karbonit – një nënprodukt i ndotjes nga karburantet fosile – rriten dhe bota ngrohet.
Por, zhvendosja nuk është thjesht duke i bërë shkretëtirat të gjelbëra, por ka ndërprerë sezonin e uraganeve në Atlantik dhe ka pasur pasoja të mëdha gjatë muajve të fundit për disa vende afrikane.
Vendet që duhet të kenë më shumë reshje po zvogëlohen ndërsa stuhitë zhvendosen në veri.
Pjesë të Nigerisë dhe Kamerunit zakonisht zhyten në shi nga korriku deri në shtator, por kanë marrë vetëm midis 50-80% të shiut të tyre tipik që nga mesi i korrikut.
Më në veri, zonat zakonisht më të thata, duke përfshirë pjesë të Nigerit, Çadit, Sudanit, Libisë dhe Egjiptit jugor kanë marrë më shumë se 400% të reshjeve të tyre tipike që nga mesi i korrikut, sipas të dhënave të CPC.
Këto reshje të tepruara shkaktuan përmbytje shkatërruese në Çad.
Gati 1.5 milionë njerëz janë prekur dhe të paktën 340 janë vrarë nga përmbytjet në vend këtë verë.
Përmbytjet e tmerrshme kanë vrarë gjithashtu më shumë se 220 njerëz dhe kanë zhvendosur qindra mijëra në Nigeri, kryesisht në pjesën veriore zakonisht më të thatë të vendit.
Përmbytjet vdekjeprurëse tronditën gjithashtu Sudanin në fund të gushtit, duke vrarë të paktën 132 njerëz dhe duke shkatërruar më shumë se 12,000 shtëpi.
Ndërsa bota ngrohet, ajo do të jetë në gjendje të mbajë më shumë lagështi, shpjegoi Haustien.
Kjo mund të çojë në musonë më të lagësht dhe përmbytje më shkatërruese si këtë sezon.
