Shpërthimet diellore janë të papritura dhe të dhunshme të energjisë që burojnë nga sipërfaqja e Diellit. E para e cila ndodhi më 1 tetor, ishte me fuqi X7.1, ndërsa e dyta X9.05, më 3 tetor. Ky i fundit është shpërthimi më i fuqishëm diellore në këtë cikël diellor, i cili aktualisht është në kulmin e tij.
Nxjerrja në masë e koronës, e lidhur me këto shpërthime, pritet të arrijë në Tokë midis datave 3 dhe 5 tetor. Ato mund të shkaktojnë stuhi gjeomagnetike që mund të ndikojnë në komunikimet radio, rrjetet e energjisë dhe sinjalet e navigacionit.
Ato gjithashtu mund të shkaktojnë aurora të njohura si dritat veriore dhe dritat jugore, të cilat mund të shihen në gjerësi gjeografike më të ulëta se zakonisht.
Çfarë janë shpërthimet diellore?
Ato krijohen kur fusha magnetike në Njollat Diellore - pjesët më të errëta dhe më të ftohta të sipërfaqes së Diellit - ndryshon papritur, linjat magnetike rilidhen dhe lëshojnë një sasi të madhe energjie në formën e rrezatimit elektromagnetik.
Flakët e klasës X, si këto të fundit, janë forma më e fortë e shpërthimeve diellore dhe mund të ndikojnë ndjeshëm në Tokë. Përveç klasës X, ka edhe klasa më të dobëta M dhe C, të cilat shkojnë në një shkallë nga 0 në 10.
Tashmë janë regjistruar shqetësimet e para
Shpërthimi i fundit, i cili arriti kulmin të enjten në orën 14:10 GMT, ishte aq i fuqishëm sa që tashmë shkaktoi interferencë në formë të valë të shkurtra radio mbi Afrikë dhe Evropë, në zonat përballë Diellit në kohën e shpërthimit.
Grimcat e shpërthimeve të masës koronale dhe era diellore, e cila kryesisht përbëhet nga protone me energji të lartë, në varësi të shpejtësisë së nxjerrjes koronale, arrijnë në Tokë për një deri në katër ditë.
Njolla diellore që nuk pushon kurrë
Shpërthimi i fundit diellor i klasës X9.05 e ka origjinën nga një njollë diellore aktive e emërtuar AR3842, e cila tashmë ka qenë në qendër të vëmendjes së shkencëtarëve. Vetëm pak ditë më parë, më 1 tetor, i njëjti vend kishte prodhuar një flakërim X7.1.
Pasojat për Tokën?
Përveç aurorave të mundshme të bukura, shpërthimet diellore si X9.05 dhe nxjerrjet koronale shoqëruese mund të shkaktojnë ndërprerje në sistemet e komunikimit dhe navigacionit, GPS dhe komunikimet satelitore. Ato gjithashtu mund të shkaktojnë probleme në rrjetet elektrike, veçanërisht në zonat më afër poleve, ku mbrojtja e magnetosferës është më e dobët.
Stuhia diellore më e fortë e regjistruar në histori quhet Carrington. Ajo ndodhi më 1 dhe 2 shtator 1859 nga një shpërthim masiv diellor, duke shkaktuar defekte në sistemet telegrafike në mbarë botën dhe aurora borealis, e cila zakonisht e dukshme vetëm në gjerësi të larta, mund të shihej edhe në rajonet tropikale.
Nëse e ashtuquajtura ngjarja Carrington do të përsëritej sot, ajo mund të shkaktojë ndërprerje serioze në rrjetet moderne elektrike dhe komunikimit që janë shumë më të ndjeshme se sistemet nga fundi i shekullit 19.
