Dëmi më i pa riparueshëm Kosovës, pas luftës në negociatata me Serbinë për arritjën e një Marrëveshje paqësore , i është bërë caktimi i indivitëve jo adekuat, të padishëm dhe të pa expriencë në fushën e diplomacisë në ekipin negociator .
Në vend që në përbërje të ekipit negociator të Kosovës , në negociatatë me Serbinë në Bruxel , të emroheshin indivit të mendimit shkëncor akademik , në këtë ekip janë emruar indivit të politikës ,të cilëve dorën në zemër u ka munguar dija , dhe njohurit elementare për t'i mbrojtur interesatë ligjitime të Kosovës.
Gabimi më i pa falshëm i përfaqësuesve të Kosovës në negociatatë e Bruxelit me palen serbe është Asociacioni.
Ky pra është shkaku kryesor që Kosova është e pa barabartë në Negocata me Serbinë ,për një të ardhme të cilën Kosava e meriton si shtet i pavarur dhe sovran brenda teritorit të saj.
Madje Kosovën në negociata me Serbinë, për një të ardhme eventuale paqësore e kanë përfaqësuar udhëheqës të cilët me Kushtetutë nuk do të duhej të pêrfaqêsonin INTRESATË dhe të drejtatë e Kosovës në këto negociata .
Rrjedhjen e negociatave në mënyrë konstante e ka diktuar pala serbe, sa herë e ka vlerësuar se ndêrprerja e negociatave me Kosovën ka qenë në intresin e saj ,negociatatë i ka ndërpre dhe vazhdimin e tyre e ka kushtëzuar me kërkesa dhe kushte tjera në favorrin e saj.
Pala kosovare as një herë nuk ka arritur që ta bind BE-në, dhe SHBA- në, për t'i bërë përsion Serbisë për t'u treguar më konstruktive në procesin e negociatave Kosovë ‐Serbi, për të arritur një Marrëveshje të drejtë paqësore me Kosovën, pas një lufte gjenocidale anti shqiptare të Serbisë kundër popullatës civile në Kosovë në luftën e fundit 1998/99.
Ajo që tani me është mase e vertetë dhe nuk do të ndryshojë për as një nuancë në negociatatë Kosovë - Serbi, është sikur këto negocata të vazhdonin me qindra vite kurrë Serbia dhe Kosova nuk do të dokordoheshin për një Marrëveshje paqësore të drejtë , nëse Bashkësia ndërkombëtare nuk do t'ju afrojë një Marrëveshje ,të cilën pala që do ta refuzonte nuk do të kët përkrahjen ndërkombëtare .
Zatën historikisht në as një konferenca ndërkombëtare duke filluar nga Kongresin e Berilinit 1878, Konferencën e ambasadorëve në Londër 1913 , Paqenë e Shën Stefanit dhe Konferencën e Versajës, në të gjitha këto konferenca e dhe Kongrese ndërkombêtare as një herë nuk është vendosur drejtë qështja shqiptare, shqiptarëve u janë marrë teritore dhe u janë dhuruar shtetëve tjera pa drejtësisht.
Ekziston droja se ky trend i padrejtësive mund ta godet edhe qështjen e Kosovës në raport me Serbinë në disa kontura shumë të ndishme që i referohen sovranitetit dhe terësisë tokësore të shtetit të Kosovës.
