Ukraina ka qenë në gojën e të gjithëve ditët e fundit për shkak të hezitimit në dukje në rritje ndaj mundësisë së anëtarësimit të tyre në NATO. Aktualisht, Rusia ka më shumë se 100.000 trupa në kufirin me Ukrainën, duke rezultuar në rritjen e tensioneve rreth rajonit. Shumë vendimmarrës ndërkombëtarë e kanë trajtuar këtë çështje, me presidentin rus Vladimir Putin që u takua me përfaqësuesit e NATO-s në Gjenevë së fundmi.
Kriza mund të nënvlerësohet në rritjen e mundësisë së anëtarësimit të Ukrainës në NATO, ideja e së cilës dënohet nga politika ruse. Sergyei A. Ryabkov, kryenegociatori i Rusisë gjatë bisedimeve në Gjenevë, ka këmbëngulur se është me rëndësi të madhe që Ukraina "kurrë, kurrë, kurrë" të mos anëtarësohet në NATO dhe se është absolutisht e detyrym që negociatat të rezultojnë të frytshme. Nga ana tjetër, pala e NATO-s e përfaqësuar nga homologu amerikan i z. Ryabkov, Wendy Sherman, zëvendëssekretarja e shtetit, nënvizoi se nuk do të kishte asnjë rrethanë në të cilën politika e dyerve të mbyllura të NATO-s do të mbyllej fort. Për të theksuar, ajo këmbënguli se SHBA dhe aleatët e tjerë të NATO-s nuk do të lejonin që Rusia të përpiqet të rregullojë kufijtë ndërkombëtarë sipas dëshirës së tyre.
Pavarësisht trazirave të tilla dhe më shumë se 100.000 ushtarëve që prisnin urdhra në kufirin ukrainas, negociatat rezultuan relativisht optimiste duke pasur parasysh konfliktin e mundshëm të armatosur. Autoritetet ruse pohojnë se asnjë pushtim nuk është në plan dhe pala e NATO-s vlerëson tonin profesional dhe konkret të palës tjetër. Të dyja palët vendosin të mbajnë mbështetjen e fortë për zgjidhjen e konfliktit në Ukrainë me mjete diplomatike dhe paqësore, duke u përkushtuar ndaj sjelljeve të respektueshme ndaj palëve kundërshtare të konfliktit. Joe Biden, presidenti amerikan, mohoi mundësinë e nisjes së një reagimi ushtarak ndaj konfliktit, megjithatë vuri në dukje se sanksionet ekonomike që do të vendoseshin ndaj palës ruse do të ishin në mënyrë drastike më të rënda në krahasim me ato të vendosura ndaj Rusisë pas aneksimit të Rajoni i Krimesë.
Vendimmarrësit e tjerë ndërkombëtarë, përkatësisht Përfaqësuesi i Lartë i Bashkimit Evropian për Punët e Jashtme dhe Politikën e Sigurisë (CFSP) Joseph Borell, fluturuan në Ukrainë kohët e fundit për t'i treguar mbështetje Ukrainës në funksion të krizës së fundit dhe për të mbajtur shpresat e Administratës në Kiev. Bashkimi Evropian nënvizon domosdoshmërinë e të pasurit shtete të tilla si Ukraina në kushte të mira dhe e sheh shtetin si një partner strategjik të BE-së, gjë që ilustrohet me Marrëveshjen e Asociimit të vitit 2014, pas krizës së Krimesë. Borell, në përgjigje të krizës, theksoi se Bashkimi Evropian nuk mund të qëndrojë i palëvizshëm dhe të jetë i thjeshtë spektator në çështje të tilla vendimtare për sigurinë në Evropë dhe brenda rajonit të Bashkimit Evropian. Për më tepër, ai beson se nëse Rusia është e gatshme të diskutojë sigurinë shtetërore të Evropës dhe BE-së,
Megjithë komentet fillimisht më të drejtpërdrejta dhe të frikshme nga të dyja palët, situata duket se mbetet ende në një vend të qetë, gjithsesi një ngërç paqësor. Vizioni i NATO-s për zgjidhjen e këtij konflikti, sipas Sherman-it, është se asnjë vendim për Ukrainën nuk do të merrej pa Ukrainën, ngjashëm me tablonë më të gjerë të të gjithë Evropës. Me pikëpamjet e ndara në Ukrainë në lidhje me kë të anashkalojë, një qasje e tillë nga përfaqësuesit e NATO-s mund të konsiderohet si një pyetje kryesore për viktimën – duke e detyruar në mënyrë indirekte Ukrainën të zgjedhë (jo)vullnetarisht anëtarësimin në NATO. Një qasje e tillë dënohet nga përfaqësuesit rusë, të cilët janë "ngopur" me premtime të rreme dhe dëshirojnë të dëgjojnë udhëzime të qarta, ligjërisht të detyrueshme, duke penguar njëkohësisht anëtarësimin e Ukrainës në organizatë.
Me pretendime të tilla që vijnë nga të dyja palët, Ukraina dhe siguria e saj janë në rrezik. Me ngjarjet e Luftës së Ftohtë, Luftës së Dytë Botërore ose së fundmi krizës së Krimesë, është e qartë dhe e dukshme se qasja drejt zgjidhjes së kësaj çështjeje nuk është aspak e lehtë dhe e gjallë. Megjithatë, politikëbërësit duhet të kenë parasysh jo vetëm interesat e palëve të përfshira drejtpërdrejt në konflikt, por edhe të viktimave të pavullnetshme. Si përfundim Ukraina rezultoj në luftë e cila u sulmua brutalisht nga forcat ruse me urdhër të presidentit Putin. Perëndimi dhe SHBA-ja, i premtuan mbështjeje ushtarake Ukrainës, kurse presidenti Putin, kërcon perendimin me mjete bërthamore, pasi që Ukrainën e konsideron pjesë të saj, integrale. Edhe për kundër marrëveshjeve për armpushim të cilat ishin arritur mes palëve, presidenti Putin, i shkelë këto marrëveshje, dhe i sulmon forcat ukrainase dhe civilët e pambrojtur.
