Marrëdhënia ndërmjet medias dhe krimit është një temë klasike e hulumtimit kriminalistik. Një pyetje qendrore është se si diskutohen çështjet e krimit në debatin publik dhe çfarë kuptimesh u jepen atyre. Në lidhje me këtë është pyetja se si imazhi në media ndikon në opinionin publik dhe cilat janë efektet e mundshme të kësaj. Një mendim i lidhur është se perceptimi i realitetit të krimit dhe dënimit përcaktohet nga perceptimi.Mediat nuk janë të ndara nga shoqëria dhe diskursi social. Shoqëria e sotme karakterizohet si e mediatizuar dhe quhet edhe demokraci dramatike1. Kjo do të thotë se krimi, i cili gjithmonë ka pasur një vlerë të lartë lajmi dhe shoqërohet me shumë emocione, tashmë është bërë mall dhe ofron argëtim. Rezultati është vëmendja universale dhe e përhershme e publikut.
Imazhe dhe inkuadrim në media
Çështja e portretizimit të krimit dhe dhunës në media është thelbësore, sepse mediat përcaktojnë se çfarë dhe cilat ngjarje kanë ndodhur në një shoqëri. Mediat zgjedhin ngjarje për të raportuar dhe ofrojnë interpretime dhe shpjegime se si të kuptohen këto ngjarje. Kriminologët (media) kanë kërkuar një lidhje këtu me konceptin teorik të inkuadrimit dhe analizës së kornizës të zhvilluar nga sociologu Erving Goffman2. Inkuadrimi i referohet mënyrës se si një subjekt inkuadrohet ose ekspozohet; është diçka që mediat e bëjnë në mënyrë aktive dhe eksplicite. Dukuritë shoqërore janë përshtatur si probleme të krimit dhe dhunës. Kështu, inkuadrimi kuptohet si një kornizë interpretimi, sepse problemet sociale duhet të kornizohen si të tilla dhe, për më tepër, inkuadrimi lidhet me një përkufizim specifik të problemit. Për shembull, nëse ka një diskutim për të varurit nga droga në hapësirën publike, atëherë përkufizimi si një problem sigurie, krimi apo shëndeti është para së gjithash një çështje inkuadrimi, e cila i jep kuptime të ndryshme një fenomeni. Prandaj inkuadrimi nuk ka të bëjë aq shumë. një fenomen tërheq vëmendjen, por mënyra se si theksohet çështja. Për shembull, tema e abuzimit brenda kishës ka çuar në një diskutim rreth abuzimit seksual të të miturve brenda kishës. Fenomeni mund të ishte përshtatur edhe nga 'seksualiteti në kishë' ose (për të dhënë një shembull tjetër) nga problematizimi i 'dhunës në shkolla me konvikt'. Prandaj, në diskursin publik (media) jepen interpretime specifike dhe caktohen kuptime të ndërlidhura. Inkuadrimi krijon rend duke përcaktuar situatën, problemin, duke atribuar shkaqet dhe përgjegjësitë, duke bërë gjykime morale dhe duke propozuar zgjidhje specifike të problemit.Nga ky këndvështrim, një analizë e raporteve të medias ka dy qëllime: ofron një pasqyrë të ngjarjes, kornizave të ndryshme dhe kuptimit të lidhur. Përveç kësaj, një analizë kornizë tregon se cilat perceptime dhe interpretime të ngjarjeve janë bërë dominuese.
Mediat janë institucione të rëndësishme që raportojnë për krimin dhe ngjarjet shoqërore, por edhe të rëndësishme për të dhënë kuptim. Në debatin publik përfshihen edhe aktorë të tjerë, të cilët diskutojnë fenomene dhe ngjarje dhe u japin kuptime pjesërisht përmes mediave dhe pjesërisht përmes debateve të tyre apo platformave (internetit). Edhe këtu zhvillohet një betejë definitive se si duhet interpretuar bota sociale. Shembuj janë politikanët ose anëtarët e parlamentit që diskutojnë kuptimin dhe pasojat për legjislacionin dhe politikën, për shembull. Diskutimet dhe debatet e ndryshme publike së bashku formojnë diskursin social. Prandaj, mbulimi mediatik nuk është kurrë i ndarë nga debati kryesor shoqëror, dhe për këtë arsye një analizë mediatike duhet ta marrë gjithmonë parasysh këtë kontekst.
