Pse Bashkësia ndërkombëtare e qorton Qeverinë e Kosovës për çdo ndërhyrje ligjore dhe kushtetuese, edhe pse një gjë e tillë nuk do të tolerohej në vendet e tyre prej nga vijnë. Pse kjo këmbëngulje e vazhdueshme për Asociacionin, kur Serbia u shpreh publikisht se nuk e pranon marrëveshjen për normalizimin në Bruksel dhe Ohër dhe së nuk do ta njehë pavarësinë e Kosovës.
Qortimet e bashkësisë ndërkombëtare ndaj Qeverisë së Kosovës për ndërhyrje ligjore dhe kushtetuese, si dhe këmbëngulja për themelimin e Asociacionit të Komunave me Shumicë Serbe, burojnë nga disa konsiderata gjeopolitike dhe diplomatike nën siglën e stabilitetit dhe paqen në rajon. Bashkësia ndërkombëtare, duke përfshirë BE-në dhe SHBA-në, i jep përparësi stabilitetit dhe paqes në Ballkan. Ata shpesh i shohin veprimet e Kosovës përmes prizmit të ruajtjes së paqes dhe parandalimit të çdo veprimi që mund të përshkallëzojë tensionet me Serbinë ose brenda vetë Kosovës. Çdo veprim i Qeverisë së Kosovës që mund të perceptohet si unilateral ose provokues mund të kritikohet për të parandaluar konfliktet e mundshme. Sigurisht që e tëra po bëhet në kurriz të Kosovës për hir të balancimit të marrëdhënieve me Serbinë. Shumë aktorë ndërkombëtarë, veçanërisht BE-ja, janë gjithashtu të angazhuar në negociata me Serbinë. Pozicioni strategjik i Serbisë në rajon, ndikimi i saj dhe aspiratat e saj për anëtarësim në BE e bëjnë atë një lojtar të rëndësishëm. Bashkësia ndërkombëtare nganjëherë adopton një qasje të kujdesshme për të shmangur antagonizimin e tepërt të Serbisë, gjë që mund të shihet si ushtrim i presionit të pajustifikuar mbi Kosovën, edhe kur ajo vepron brenda kuadrit të saj ligjor.
Asociacioni i Komunave me Shumicë Serbe dhe këmbëngulja për themelimin e Asociacionit vjen nga Marrëveshja e Brukselit (2013) dhe diskutimet pasuese, ku Kosova dhe Serbia ranë dakord të krijojnë një asociacion vetëqeverisës për komunat me shumicë serbe brenda Kosovës. Ndërsa deklaratat publike të Serbisë mund të mos përputhen gjithmonë me marrëveshjet e arritura të normalizimit, ndërmjetësit ndërkombëtarë e shohin krijimin e Asociacionit si një hap kyç për nxitjen e marrëdhënieve më të mira dhe zbatimin e marrëveshjeve tashmë të arritura. Ata e shohin atë si një masë për ndërtimin e besimit që mund të ndihmojë në normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet dy shteteve.
Ky angazhim po përceptohet me standarde dhe pritshmëri të ndryshme. Mund të ketë një perceptim se Kosova, si një shtet relativisht i ri me çështje të vazhdueshme sovraniteti, mbahet në standarde të ndryshme krahasuar me vendet më të konsoliduara. Kjo shpesh ndodh në shoqëritë post-konfliktuale ose në tranzicion, ku mbikëqyrja dhe angazhimi ndërkombëtar mbeten të forta, dhe fokusi është në promovimin e dialogut, pajtimit dhe gjithëpërfshirjes.
Bashkësia ndërkombëtare shpesh thekson respektimin e marrëveshjeve ndërkombëtare, përfshirë ato të lehtësuara prej saj. Pavarësisht deklaratave të Serbisë, aktorët ndërkombëtarë presin që të dyja palët të përmbushin angazhimet e bëra në Bruksel dhe Ohër. Këmbëngulja e tyre që Kosova të zbatojë Asociacionin reflekton rolin e tyre në sigurimin që të dyja palët të përmbushin detyrimet e tyre. Në përmbledhje, veprimet dhe kritikat e bashkësisë ndërkombëtare ndikohen nga qëllimi i tyre për të ruajtur stabilitetin rajonal, për të inkurajuar respektimin e marrëveshjeve ndërkombëtare dhe për të balancuar marrëdhëniet e tyre me Kosovën dhe Serbinë. Presioni ndaj Kosovës mund të shihet si pjesë e një strategjie më të gjerë për të arritur paqen e qëndrueshme në Ballkan. Për këtë nuk ka asnjë garancion përfitues për Kosovën kjo u pa me heqjen nga agjenda e Komitetit të Ministrave të KiE, duke zvarritur pranimin e Kosovës në KE, edhepse Asamblea Parlametare Këshillit të Evropës kishte votuar me një shumicë dominante për anëtarësimin e Kosovës.
