Populizmi dhe teknokracia janë dy duar në një,së bashku ata formojnë një përgjigje ndaj depilarizimit të shoqërisë, zbehjes së konflikteve ideologjike dhe pamundësisë për ta parë politikën si ndërmjetësim të interesave të kundërta,epoka tekno-populiste në kosovë .Një udhëheqës i një vendi është si një "shenjë e një shenje", manifestimi i vendit në një moment të caktuar të historisë një qëndrim të gjerë politik-social që u bë veçanërisht i dukshëm gjatë pandemisë së covitit vëmendje e tepruar ndaj pasojave dhe një shurdhërim i përgjithshëm ndaj shkaqeve. Në 'politikën e pasojave', rrallë kërkoheshin shpjegime (sociologjike), të cilat kryeministri në largim në atë kohë- me fjalët e tij - i 'urren', por kryesisht kishte të bënte me të vazhdosh me të, atë punë'. .
Për të kuptuar më mirë këtë realitet të ri, rekomandohet një vështrim prapa në konferencën e parë për shtyp të kryeministrit të mandatuar. Kryministri nuk ka ndonjë plan të tijin për kosovën, por ai nuk e miraton as manifestin zgjedhor të VV-së. Kandidati për kryeministër me këmbëngulje paraqitet si jopartiak; çështja e afinitetit politik, edhe në lidhje me programet e partive të koalicionit, është pra 'e parëndësishme. Pa lidhje dhe aspirata politike apo ideologjike, mbetet pyetja se çfarë planifikon të bëjë.Në fillim dhe në mesin e shekullit të njëzetë, politika masive funksiononte mbi bazën e një logjike ideologjike në të cilën partitë politike funksiononin si institucione ndërmjetëse që lidhnin grupe të ndryshme shoqërore me interesa dhe vlera kontradiktore në arenën politike dhe politike (me pushtet). Për shkak të proceseve socio-politike afatgjata dhe të ndërthurura si sekularizimi, individualizimi dhe depilarizimi, ndasitë solide shoqërore (klasore, fetare) dhe interesat dhe vlerat qartësisht të kategorizueshme, të cilat qëndrojnë në themel të luftës ideologjike dhe politike partiake, janë zbehur dhe zbehur gradualisht.
Ky proces i qëndrueshëm i de-ideologjizimit u përshpejtua me rënien e murit dhe hegjemoninë e liberalizmit. Që nga fundi i viteve 1980, politika - veçanërisht qendra politike - ishte bërë 'pa drejtim, pa vlerë dhe pa alternativë. Konflikti thelbësor politik u zbeh në plan të dytë. Shoqëria e individualizuar dhe e laicizuar dhe sistemi politik i bazuar tradicionalisht në ideologji u larguan nga njëra-tjetra, me rezultatin që partitë politike, si institucione ndërmjetëse jofunksionale, panë që numri i anëtarëve të tyre të binte dhe gjithnjë e më pak votues ishin në gjendje të shkonin në votime.
Por rritja e vazhdueshme të politikës teknokratike si rezultat i përgjigjes së procesit të deideologjizimit nga një pol i kundërt, populizmi - ku, manifestohet si një kundërreagim ndaj dominimit të të parëve. Ky koncept provokues, i përpunuar nga shkencëtarët politikë , është një përbërje e termave në dukje kontradiktore "teknokraci" dhe "populizëm" dhe përfaqëson një lloj të ri të politikës - të re në kuptimin që errëson logjikën e vjetër strukturuese të politikës dhe pjesërisht. zëvendëson.Në fillim dhe në mesin e shekullit të njëzetë, politika masive funksiononte mbi bazën e një logjike ideologjike në të cilën partitë politike funksiononin si institucione ndërmjetëse që lidhnin grupe të ndryshme shoqërore me interesa dhe vlera kontradiktore në arenën politike dhe politike (me pushtet). Për shkak të proceseve socio-politike afatgjata dhe të ndërthurura si sekularizimi, individualizimi dhe depilarizimi, ndasitë solide shoqërore (klasore, fetare) dhe interesat dhe vlerat qartësisht të kategorizueshme, të cilat qëndrojnë në themel të luftës ideologjike dhe politike partiake, janë zbehur dhe zbehur gradualisht. Shoqëria e individualizuar dhe e laicizuar dhe sistemi politik i bazuar tradicionalisht në ideologji u larguan nga njëra-tjetra, me rezultatin që partitë politike, si institucione ndërmjetëse jofunksionale, panë që numri i anëtarëve të tyre të binte dhe gjithnjë e më pak votues ishin në gjendje të shkonin në votime.
