Partia politike është e falimentuar shoqëria e rrjetit nuk është gjithashtu një parajsë koha për një eksperiment. Në fillim të viteve 1990 ai shpalli fundin e demokracisë në La fin de la demokracisë. Megjithatë, ky titull pretencioz – menjëherë pas fitores ndaj komunizmit, sa sfidues aq edhe tronditës – e largon vëmendjen nga analiza inteligjente që e sjell Guéhenon në përfundimin e tij radikal. Sipas Guéhenno-s, bota përbëhet nga rrjete globale të "aktorëve" fleksibël mbi të cilët institucionet demokratike si parlamenti, kushtetuta dhe qeveria nuk kanë kontroll dhe kontroll. Prandaj shteti kombëtar si entitet demokratik është shfuqizuar.
Në gjysmën e dytë të viteve 1990, epoka e informacionit në një klasik - jo vetëm në nivel global - si një formë organizative parësore dhe për rrjedhojë si themel të shoqërisë sonë. Aty ku strukturat vertikale dominonin shoqërinë në fillim dhe në mesin e shekullit të njëzetë, forma më horizontale tani janë dominuese, argumenton ai.
Që nga ai moment, termi shoqëri e rrjetit ka qenë në rritje,është dallimi që ai bën midis "hapësirës së vendeve" dhe "hapësirës së rrjedhave". Disa forma organizative janë të lidhura me vendndodhje fizike, për shembull me një qytet ose një kompani konvencionale. Organizatat e tjera, të tilla si rrjetet, janë dinamike: d.m.th., jo të lidhura me kohën dhe vendin. Vëzhgimi se rrjetet organizohen në mënyrë të pavarur nga vendet fizike është veçanërisht i rëndësishëm për çështjen e mundësisë së inovacionit demokratik në të cilat rrethet janë qendrore.Kushdo që kujdeset për demokracinë përfaqësuese pyet veten se si mund të marrë formë në një botë në të cilën qytetarët preferojnë të promovojnë dhe realizojnë vlerat e tyre përmes rrjeteve të vogla dhe të mesme dhe organizata të tjera të industrisë dhe interesit janë shembuj të rrjeteve. Këto rrjete manifestohen jashtë partive politike, por shprehin vlera politike.
Duke lidhur zgjedhjet kombëtare me rrethet, lidhja mes parlamentit dhe votuesit do të bëhet më e fortë, thotë ai. Megjithatë, pyetja është se deri në çfarë mase një rreth përbën një bashkësi politike (ose një rrjet komunitetesh politike). A identifikohen votuesit më shumë me rajonin e tyre sesa me vendin e tyre? A janë vlerat e tyre politike më shumë të lidhura me rrethet sesa me Kosoëvën në tërësi? A është i rëndësishëm rrethi ku jetojmë kur bëhet fjalë për gjetjen e kuptimit në jetën tonë? Kam frikë se nuk ka asnjë provë bindëse për këtë.
Analiza është e saktë politika është shkëputur nga shoqëria por zgjidhja e tij është e pasigurt, duke pasur parasysh njohuritë për rrjete të vlefshme që nuk janë të lidhura me një vend. Rrjetet dhe grupet e interesit që nuk janë të lidhura me një zonë apo parti politike, dhe ka shumë, do të injorojnë rrethet të njëjtën mënyrë që rrjetet ndërkombëtare injorojnë shtetet kombëtare të lartpërmendura, e pa këtë si shkakun e fundit të demokracisë. Rrethi si njësi veprimi politik nuk është më i përshtatshëm se shteti kombëtar. Në kohën kur u prezantua sistemi i rrethit, njerëzit (dhe për rrjedhojë interesat e tyre) ishin ende të lidhur me një rreth, me vendin, me tokën. Prandaj, përfaqësimi i bazuar në rrethe ishte vetëm logjik. Megjithatë, lëvizshmëria (virtuale) shumë e rritur tashmë pothuajse me përkufizim e bën një vend fizik të tillë si një distrikt një njësi të papërshtatshme për "bashkimin e vlerave", si një anakronizëm nga epoka e cili megjithatë duhet të sigurojë lehtësim për problemet e reja dhe në zhvillim të shekullit të 21-të. Sistemet e rretheve mund të kenë qenë një risi në vitet 1960. Tani është shumë e diskutueshme nëse "risitë" demokratike do të çojnë në një përmirësim.
Kjo është arsyeja pse kritikat është gjithashtu të jashtëzakonshme ku ta portretizojë veten si një simbol të demokracisë sonë përfaqësuese aktuale. Prandaj nuk është për t'u habitur që Weisglas preferon të lërë gjithçka njësoj dhe njofton se do të votojë kundër planeve që është befasuese është se, pavarësisht zhvillimeve , zgjedhjet krijojnë bashkësi politike fiktive (lexo partitë politike) në parlament, të cilat realisht nuk ekzistojnë në shoqëri. Nëse i përdorim zgjedhjet pa menduar në këtë mënyrë, ka më shumë gjasa të shkatërrojmë demokracinë sesa ta forcojmë atë, thotë ai në "E ardhmja e lirisë", në të cilën ai studion demokracinë në një botë globale. Konkluzioni i tij është se zgjedhjet, si procedura përfundimtare demokratike, kanë një efekt shkatërrues në komunitetet politike dhe rrjetet që dalin në shoqëri.Në partit politike mbetet gjithsesi boshti rreth të cilit rrotullohet inovacioni demokratik. Me këtë ne po shkojmë drejt asaj që unë e quaj demokraci të rreme. Ndarja midis komuniteteve të vlerave të ngjashme me rrjetin dhe partive boshe që kanë monopolin e zhvillimit të politikave politike e ka origjinën atje. Demokracia e rreme është pra një fakt: strukturave formale (partitë politike) që nuk bazohen në zakonet dhe modelet e vlerave të shoqërisë (rrjetet) u jepet monopoli në hartimin e asaj shoqërie.
Është e vlefshme që në këtë formë demokracie ekziston një procedurë formale për marrjen e vendimeve. Një procedurë e tillë është e nevojshme në një shoqëri komplekse si e jona. Problemi është se kjo procedurë nuk është e ankoruar në shoqëri, sepse partitë politike nuk janë të ankoruara.
Demokracia e rrjetit kundrejt demokracisë arkipelagjike
Imazhet në demokracinë e rrjetit dhe të kundërtën e saj, demokracinë arkipelagjike. Demokracia e rrjetit në mënyrë ideale funksionon si më poshtë. Njerëzit që duan diçka që nuk mund ta arrijnë vetëm, bashkohen. Këto rrjete formojnë struktura joformale ku njerëzit përfaqësojnë vlerat e tyre dhe realizojnë interesat e tyre. Lidhjet me vendimmarrjen politike ndodhin në mënyrë joformale (nëpërmjet lobistëve dhe pijeve) ose në një gjysmëformale (konsultime të institucionalizuara, të tilla si konsultimi me politikëbërësit dhe shoqërinë civile). Politikanët dhe politikëbërësit interpretojnë pikëpamjet e anëtarëve të rrjetit si një sinjal nga shoqëria.
