Serbia nuk ka qenë e interesuar të nënshkruajë marrëveshjen finale me Kosovën, por ka synuar ta mbajë në status quo. Qëllimi i Serbisë është ky dhe e synon që të mbajë Kosovën si Palestinën, në përjetësi të bisedimeve. Kështu duket nga veprimet e saj; nuk ka interes ta përmbyllë këtë çështje. Prandaj, gjithmonë gjen vegëza për të shtyrë procesin, çka nënkupton se Kosova duhet të përgatitet të jetojë me këtë barrë, me të cilën përballet pa dëshirën e saj.
Serbia ka pritur që procesi i bisedimeve të zgjatet deri në ardhjen e Trumpit, me bindjen se mund të realizohet ideja e shkëmbimit të territoreve. Ndërkohë, Kosova nuk mund të lëshojë pe kur preket sovraniteti dhe integriteti i saj. Pikërisht ky është synimi i Serbisë, por edhe tentimi për të rikthyer marrëveshjen me Avdullah Hotin, ku Kosova nuk merr njohje, ndërsa Serbia përfiton ekonomikisht dhe i hapen dyert për NATO dhe BE. Kjo mund të ndodhë vetëm nëse pala shqiptare e Kosovës e pranon, por me Kurtin kjo nuk ndodh. Opozita gjithashtu synon të bashkohet për të rikthyer pushtetin.
Trump ka theksuar se nuk ndërhyn nëse palët janë dakord, çka shton synimet e Serbisë për të vazhduar me marrëveshjen e Washingtonit. Po e përsëris, me Albinin kjo nuk ndodh, pavarësisht nëse do të jetë përsëri Grennell apo dikush nga lobi serb në krye të të dërguarit të SHBA-së për dialogun Kosovë-Serbi.
Kujdesi i Kosovës duhet të jetë ruajtja e koordinimit me SHBA-në, pa përplasje, por duke mbrojtur qëndrimet e saj, sidomos kundër shkëmbimit të territoreve dhe çdo marrëveshjeje që avancon Serbinë dhe fundos Kosovën. Vučić do të mundohet të "shfrytëzojë" Trumpin për të jetësuar ndarjen, ndonëse vetë SHBA është kundër kësaj ideje.**
Ky version është më i pastër dhe i qartë, duke korrigjuar disa gabime drejtshkrimore dhe duke rregulluar strukturën e fjalive.
