Në një periudhë të tensionuar politike, Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, ka bërë disa deklarata që kanë ngritur shumë pikëpyetje lidhur me qëndrimin e saj ndaj qeverisë dhe veprimtarisë së Kryeministrit Albin Kurti. Duket se në fërkimet e saj me Qeverinë e Kosovës, Osmani po i kërkon një qasje të ndryshme për implementimin e marrëveshjeve ndërkombëtare, duke i dhënë një dimension të ri marrëdhënieve të brendshme në vend. Megjithatë, për shumë analistë dhe qytetarë, kjo mund të interpretohet si një lojë për interesa personale, duke injoruar në mënyrë të drejtpërdrejtë vullnetin e qytetarëve të Kosovës që votuan për Vetëvendosjen dhe për Albin Kurtin.
Në një prononcim të saj, Osmani theksoi se zbatimi i marrëveshjes me Serbinë ka kuptim vetëm nëse zbatohet nga të dyja palët. Ajo theksoi se, në rast se Serbia vazhdon të mos e zbatojë marrëveshjen, Kosova duhet të diskutojë me aleatët ndërkombëtarë për të siguruar mbështetje për të realizuar përgjegjësitë që ka marrë përsipër. Në këtë kontekst, ajo ka përmendur mundësinë e kërkimit të garancive për sigurinë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përfshirë mundësinë e anëtarësimit të Kosovës në NATO.
Megjithatë, ky qëndrim i Osmanit ka krijuar një hendek të thellë midis saj dhe institucioneve të tjera të Kosovës. Në veçanti, ajo ka kritikuar ashpër reagimin ndërkombëtar ndaj Serbisë, duke pohuar se është i pamjaftueshëm, si dhe ka theksuar mungesën e veprimeve konkrete ndaj Beogradit për shkeljet që ka bërë. Ndërsa qëndrimi i saj për t’i bërë thirrje ndërkombëtarëve për veprime konkrete është i justifikueshëm nëse shohim nga perspektiva e një lideri të një shteti të pavarur, ka filluar të lindë dyshimi se ky qëndrim mund të jetë më shumë një tentativë për të ndihmuar përforcimin e pozitës së saj personale dhe të institucioneve të saj, duke u larguar nga Qeveria e Kosovës.
Një tjetër aspekt që ka ngritur shqetësime është përmendja e kritikave të presidentes ndaj Kryeministrit Albin Kurti dhe qeverisë së tij, ku ajo ka theksuar se "asnjëherë nuk i kam kuptuar e as mirëkuptuar, as talljet që bëhen në llogari të aleatëve as sulmet ndaj tyre, e as keqpërdorimin e tyre për të fituar pushtet". Ky reagim mund të interpretohet si një përpjekje për të thelluar ndarjet mes institucioneve të Kosovës, duke krijuar një klimë të tensionuar, që përfundimisht do të dëmtonte procesin e integrimit të vendit dhe do të largonte përparësinë e objektivave afatgjata të shtetit të Kosovës.
Por, një pyetje e rëndësishme që lind këtu është: Pse Osmani po ndjek një qëndrim të tillë, duke fërkuar marrëdhëniet e saj me qeverinë dhe me Kurti-n? Duket se Osmani po mundohet të pozicionohet si një zë i pavarur dhe kritik ndaj qeverisë, megjithëse ajo është zgjedhur presidente nga Vetëvendosja, partia që udhëhoqi Kurtin në pushtet. Ky veprim mund të shikohet si një tentativë për të ruajtur një distancë të nevojshme nga një qeveri e cila ka bërë zgjedhje të forta politike që nuk janë gjithmonë në përputhje me interesat e presidentes, veçanërisht në fushën e politikës ndërkombëtare dhe marrëdhënieve me Serbinë.
Në këtë kontekst, ndoshta mund të thuhet se kritikat e Osmanit ndaj Kurtit mund të mos jenë plotësisht të drejtëpërdrejta, pasi qasja e Kurtit mund të shikohet si një tentativë për të ndërtuar një lidhje të qëndrueshme dhe të fortë me faktorin ndërkombëtar, duke mbajtur gjithashtu një politikë të qartë për interesat e Kosovës. Kjo mund të jetë një mënyrë për të siguruar që marrëdhëniet ndërkombëtare të Kosovës të zhvillohen në një kuadër që i shërben interesave të qytetarëve të Kosovës dhe jo thjesht për t'u përshtatur me qëndrimet e aktorëve ndërkombëtarë.
Për qytetarët e Kosovës, të cilët kanë votuar për Vetëvendosjen dhe janë mbështetës të ideve dhe politikave të Albin Kurtit, qëndrimet e presidentes Osmani mund të duken si një injorim i vullnetit të popullit. Ata kanë votuar për një qeveri që ka premtuar integrimin e Kosovës në BE dhe NATO, dhe kjo marrëdhënie e tensionuar mes Kurtit dhe Osmanit mund të shihet si një pengesë për realizimin e këtyre objektivave. Për më tepër, duke e ndjekur këtë rrugë, Osmani mund të ketë shkelur një parim të rëndësishëm: marrjen e vendimeve në përputhje me dëshirën dhe nevojat e popullit të Kosovës.
Përfundimisht, qëndrimi i Osmanit për marrëveshjen me Serbinë dhe për marrëdhëniet me qeverinë duhet të shihet me kujdes, sepse ai mund të ketë pasoja të rëndësishme për stabilitetin politik të Kosovës. Pavarësisht se ajo ka të drejtën për të shprehur mendimet e saj, është e rëndësishme që ky qëndrim të jetë në përputhje me vullnetin e qytetarëve dhe të mos dëmtojë përpjekjet për forcimin e shtetit të Kosovës dhe për përmbushjen e objektivave të tij afatgjata.
Vjosa Osmani: Një Lojë me Dy Karta që Rrezikon Të Digjet Vetë – Anashkalimi i Vlerave të Albin Kurtit dhe Kthimi në Politikat e Ish-Qeverive të 20-Vjeçare
Në skenën politike të Kosovës, Presidentja Vjosa Osmani ka nisur një lojë të rrezikshme me dy karta, duke shpërfillur arritjet e Qeverisë së Albin Kurtit dhe duke shkelur vlerat që ai ka promovuar. Pas një periudhe të gjatë të tensioneve mes presidencës dhe qeverisë, Osmani duket se ka zgjedhur të distancohet nga lideri i Vetëvendosjes dhe të ndërmarrë veprime që mund të kenë pasoja për stabilitetin politik dhe zhvillimin e vendit.
Një nga momentet kyçe që ka thelluar fërkimet mes Osmanit dhe Kurtit është pozicioni i Presidentes në lidhje me marrëveshjet ndërkombëtare dhe politikën ndaj Serbisë. Kurti ka zhvilluar një qasje të fortë dhe të vendosur për integrimin e Kosovës në NATO dhe për ruajtjen e sovranitetit të vendit, veçanërisht në veriun e Kosovës. Arritjet e Qeverisë Kurti, përfshirë përpjekjet për forcimin e autoritetit në veriun e Kosovës dhe përmirësimin e reputacionit ndërkombëtar të Kosovës, janë vlerësuar si hapa të rëndësishëm drejt zhvillimit të qëndrueshëm dhe të pavarur të shtetit. Ky është një sukses i dukshëm për të cilin Qeveria Kurti ka marrë mbështetje nga qytetarët dhe aktorët ndërkombëtarë.
Megjithatë, Osmani ka zgjedhur të luajë një lojë të dyfishtë. Duke kërkuar një qasje më të ngadalshme dhe të kujdesshme në zbatimin e marrëveshjes me Serbinë, ajo është përpjekur të anashkalojë disa nga arritjet e rëndësishme të Qeverisë Kurti, duke i dhënë përparësi interesave të saj personale dhe të institucioneve që ajo drejton. Kur Osmani flet për nevojën për të diskutuar me aleatët ndërkombëtarë dhe për kërkimin e garancive për siguri, kjo mund të shihet si një tentativë për të krijuar një hendek midis saj dhe Kurtit, duke i dhënë më shumë rëndësi politikave të jashtme që mund të dëmtojnë unitetin e brendshëm.
Një pjesë e kësaj loje është tentimi për të kthyer pas një periudhë të vështirë dhe të mbushur me gabime, të cilat kanë shoqëruar politikat e ish-qeverive të mëparshme të Kosovës. Nëse Osmani do të ndiqte politikën e këtyre qeverive të 20-vjeçare, ajo mund të sjellë një rritje të pasigurisë dhe të paaftësisë për të menaxhuar situatën në veri të Kosovës. Duket sikur ajo po përpiqet të zhvendosë vëmendjen nga sukseset e qeverisë aktuale dhe të krijojë një imazh të rremë të të kaluarës, ku Mitrovica dhe qytetet tjera të Kosovës ishin nën ndikimin e pasigurisë dhe aktiviteteve të paligjshme, si bixhozi politik dhe ekonomik. Ky nuk është një kurs që duhet ndjekur nga një lider që pret të rrisë besimin e qytetarëve dhe të ndërtojë një shtet të fortë.
Nëse Osmani vazhdon me këtë strategji të dyfishtë, duke injoruar vlerat e Albin Kurtit dhe të qeverisë së tij, rrezikon të humbasë mbështetjen e qytetarëve të Kosovës, të cilët kanë votuar për ndryshimin dhe për një qeverisje të orientuar drejt progresit dhe zhvillimit. Vetëvendosja ka arritur të ndërtojë një program të qartë dhe të qëndrueshëm për të forcuar institucione të pavarura dhe për të krijuar një shoqëri të drejtë dhe të barabartë për të gjithë qytetarët e Kosovës. Duke injoruar këto vlera dhe duke u kthyer pas, Osmani po vepron kundër interesave të qytetarëve të Kosovës, dhe mund të shpërndajë një ndasi të thellë që do të ketë pasoja të rënda për të ardhmen e vendit.
Kritikat e Presidentes Vjosa Osmani ndaj veprimeve të Albin Kurtit shpesh janë përqendruar në trajtimin e faktorëve ndërkombëtarë, përfshirë qëndrimet e tij ndaj Bashkimit Evropian, Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe organizatave ndërkombëtare. Osmani ka shprehur shqetësim për qasjen e Kurtit, duke e cilësuar atë si të papërgjegjshme dhe të pafavorshme për raportet ndërkombëtare, sidomos në lidhje me politikat e tij të ashpra ndaj Serbisë dhe kërkesën për një qasje më të pavarur dhe më të drejtpërdrejtë të Kosovës në diplomaci.
Megjithatë, mbështetësit e Kurtit dhe shumë analistë konsiderojnë se qëndrimet e tij nuk janë një shenjë e mosrespektimit të faktorëve ndërkombëtarë, por një përpjekje për të mbrojtur interesat afatgjata dhe të qëndrueshme të Kosovës. Nga kjo këndvështrim, qasja e Kurtit ndaj BE-së dhe SHBA-së mund të shihet si një nevojë për të mbajtur një balancë të kujdesshme mes mbështetjes për integrimin në këto institucione dhe sigurimin e një politikë të pavarur që respekton sovranitetin dhe integritetin e Kosovës.
Në veçanti, kërkesat e Kurtit për të vendosur kushte të qarta për Serbinë dhe për të insistuar në një marrëveshje të qëndrueshme dhe të drejtpërdrejtë me të, janë parë si një përpjekje për të mbrojtur interesat e Kosovës dhe për të siguruar një marrëdhënie të barabartë me faktorin ndërkombëtar. Sipas kësaj logjike, qëndrimet e tij nuk janë vetëm në përputhje me interesat e Kosovës, por janë gjithashtu pjesë e një procesi të ngadalshëm dhe të kujdesshëm të ndërtimit të një shteti të fortë, të pavarur dhe të respektuar në arenën ndërkombëtare.
Në këtë moment të ndërlikuar politik, është e rëndësishme që liderët e Kosovës të kenë një qëndrim të përbashkët dhe të orientohen nga objektivat afatgjata të shtetit. Pavarësisht kritikave dhe dallimeve të mundshme, Osmani duhet të reflektojë mbi rëndësinë e ruajtjes së unitetit brenda vendit dhe të përpiqet që të mbështesë arritjet e qeverisë aktuale, për të garantuar një të ardhme të qëndrueshme për qytetarët e Kosovës. Lojërat e dyfishta mund të dëmtojnë politikën e Kosovës, dhe mund të çojnë në një situatë ku asnjëra nga palët nuk fiton, përkundrazi, të gjithë humbasin.
