Politika e zgjerimit të Bashkimit Evropian me vendet e Ballkanit Perëndimor është një nga aspektet më pak të diskutueshme të politikës së jashtme gjermane. Kjo nuk do të ndryshojë as pas zgjedhjeve të ditës së sotme kur po zgjedhet kancelari i ri gjerman.
Nga shtatë partitë që kanë mundësi të hyjnë në mbledhjen e 21-të të Bundestagut, pesë prej tyre në programet e tyre zgjedhore theksojnë se zgjerimi i Bashkimit Evropian në vendet e Ballkanit Perëndimor është një domosdoshmëri historike dhe është në interesin strategjik të Gjermanisë.
Këtë qëndrim partitë e kanë specifikuar në programet e tyre zgjedhore. Qeveria aktuale e Olaf Scholz-it, pasi erdhi në pushtet pak më shumë se tre vjet më parë, krijoi postin e përfaqësuesit të posaçëm të qeverisë për Ballkanin Perëndimor, një pozicion i mbajtur nga Manuel Sarrazin i Partisë së Gjelbër.
Kancelari socialdemokrat Olaf Scholz vizitoi Ballkanin në disa raste, hera e fundit ishte verën e kaluar kur ai ishte në Serbi dhe diskutoi për shfrytëzimin e litiumit me presidentin serb Aleksandar Vuçiq. SPD në programin e saj zgjedhor mburrej se gjatë mandatit të tyre, procesi i zgjerimit, pas vitesh stanjacion, u zhvendos nga ngërçi.
Ata kanë deklaruar se Politika e zgjerimit të BE-së është një instrument i fuqisë së madhe transformuese, por edhe një domosdoshmëri gjeopolitike, duke e konsideruar si një motor për paqen, demokracinë, sundimin e ligjit dhe prosperitetin në Evropë dhe Ballkanin Perëndimor duke mos lejuar ndikimin e aktorëve tjerë në rajon, siç janë Rusia, Kina dhe Turqia.
Nuk është anashkuar edhe Ukraina dhe Moldavia të cilave duhet t'u jepet një kahje drejt integrimit euroatlantik. Por socialdemokratët e Gjermanisë janë në favor të ruajtjes së standardeve kur bëhet fjalë për pengesat për hyrjen në BE.
Ata thonë se demokracia, të drejtat e njeriut dhe shteti i së drejtës nuk mund të negociohen. Kriteret e Kopenhagës duhet të plotësohen gjithmonë. Nikola Xaviereff rreth zhvillimeve të politikës së jashtme ka vënë në theks edhe çështjen e migracionit. Migrimi do të luajë një rol të rëndësishëm në marrëdhëniet midis qeverisë së ardhshme gjermane dhe vendeve të Ballkanit Perëndimor.
Çështja e migrimit do të jetë e rëndësishme në dy drejtime:
1. Shtypja e migracionit të paligjshëm;
2. Rekrutimi i punëtorëve me kualifikim të ulët dhe të lartë për nevojat e tregut gjerman të punës. Ai gjithashtu thekson se tema e Procesit të Berlinit të këtij viti, i cili po hyn në dekadën e dytë, do të jenë flukset e migracionit. Theksi është më shumë tek integrimi ekonomik dhe më pak tek integrimi politik. Pranimi i vendeve të Ballkanit Perëndimor, Ukrainës dhe Republikës së Moldavisë është në interesin e BE-së sa i përket sigurisë dhe gjeopolitikës. Xaviereff thekson se qeveria e re do të përpiqet për centralizimin e politikës së jashtme, ku do të ketë më pak ndarje mes Ministrisë së Punëve të Jashtme dhe kancelares. Unioni i sapothemeluar Sara Wagenknecht, i cili doli nga partia e Majtë, ka gjithashtu një shans për të hyrë në Bundestag. Kjo aleancë e majtë-populiste e kundërshton plotësisht zgjerimin e BE-së dhe e shpjegon kështu: “Bashkimi Evropian nuk do të rritet në rëndësi duke pranuar anëtarë të rinj vazhdimisht. Ne duam që zgjerimi i BE-së të ndalet dhe kjo vlen edhe për Ukrainën, sepse përndryshe ky proces do të bëhej një thes pa fund për taksapaguesit gjermanë”. Ideologjikisht në anën tjetër të spektrit, por me pikëpamje të ngjashme populiste, është Alternativa e djathtë për Gjermaninë (AfD).
Partia që kërkon daljen e Gjermanisë nga BE është në përputhje me rrethanat kundër çdo zgjerimi. AfD nuk ka asnjë shans, pavarësisht se është në vendin e dytë për nga numri i votave, të bëhet pjesë e një qeverie të ardhshme. Kjo parti (AfD) është kritikuar për dhënien e një platforme Milica Djurdjeviq, ministres ultranacionaliste të Serbisë. Ajo gjatë fjalimit të saj në tubimin zgjedhor të AfD-së bëri thirrje për aneksimin e Kosovës. Sipas Entit Gjerman të Statistikave, në Gjermani janë rreth 345.000 shqiptarë (245.000 nga Kosova). Kjo polemikë mund t'i kushtojë AfD-së në mbështetje nga votuesit.
