Shpallja e pavarësisë në vitin 2008 ngjalli shpresat se më në fund do të vinë ditë të mira për jetën dhe mirëqenien e qytetarëve.
Por, për fat të keq kjo nuk ndodhi për shkak se Kosova ishte në duar të njerëzve që në vazhdimësi interesin e tyre personal e vendosnin para atij të qytetarëve.
Vitet kalonin e varfëria shtohej! Të rinj pa perspektivë për të ardhmen kërkonin rrugëdalje, të cilën nuk ia ofronte Kosova.
Periudha e tranzicionit do të ishte shumë e gjatë, ajo për fat të keq vazhdon edhe sot..
Ishte fundi i vitit 2014, kur Stacioni i Autobusëve në Kryeqytet vërshonte nga njerëzit të cilët nëpërmjet Serbisë dhe Hungarisë synonin të arrinin deri në shtetet perëndimore. Të rinj e të reja, familje me fëmijë të vegjël, do t`ia mësynin rrugës së kurbetit duke ikur nga Kosova e lirë dhe për më tepër e pavarur.
Më kujtohet kur një natë shkova t`i përcillja nga afër shqiptarët që prisnin në radhë për të hipur në autobusët e parkuar në peronet e Stacionit. Pamje që të rrëqethnin trupin e ta kthenin memorien tek eksodi i vitit 1999.
Qëlloi që pikërisht atë natë udhëtarët e rrugës ilegale të mërgimit t`i vizitonte kryetari i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ramush Haradinaj, që atë kohë ishte edhe udhëheqës opozitar.
Haradinaj në deklaratën e tij për media tha se ishte prekur shumë nga ajo pamje. Ai, i përlotur shfaqi shqetësimin e tij për gjithë atë që e pa me sytë e tij.
Qytetarët vazhduan rrugën e tyre drejt jetës më të mirë, e Haradinaj pas lotëve të derdhur me siguri u kthye në shtëpinë e tij plot luks e mirëqenie!
Nuk vonoi shumë dhe kreu i AAK-së, erdhi në pushtet. U bë kryeministër i Kosovës, ndërkohë që largimi i qytetarëve ligjërisht apo ilegalisht vazhdonte.
As qeveria e tij nuk bëri asgjë për ta ndryshuar gjendjen. Për më tepër, Haradinaj ia shumëfishoi pagën vetës si kryeministër, derisa këtë shumëfishim e arsyetoi se kishte nevojë të blinte kravata.
Të mos harrojmë edhe pushimin e tij dimëror në një nga vendet më të shtrenjta të Zvicrës së bashku me familjen!
Këtu vlen ta kujtojmë edhe 53 milionëshin që Qeveria Haradinaj dhe ministria e Infrastrukturës e drejtuar atë kohë nga Pal Lekaj, ia kishin marr buxhetit të Kosovës për t`ia kthyer kompanisë Bechtel Enka. Edhe Demarkacioni me Malin e Zi që aq shumë e kishte kundërshtuar Haradinaj, u bë ndonëse me një aneks të shkurtër, për të cilin juristët thoshin se nuk ka ndonjë efekt juridik. Dhe në fakt as nuk pati efekt juridik pasi që nga votimi i marrëveshjes në Kuvend nuk kemi parë të bëhet dicka në drejtim të respektimit të atij aneksit që “ia theu mendjen Haradinajt”.
Të mos flasim për Skandalin e shpronësimeve me të cilin tashmë po merren organet e drejtësisë.
Kur, i kujtojmë gjithë këto skandale, nuk ka se si të mos na duket qesharake sjellja e Ramush Haradinajt ndaj Qeverisë aktuale.
Ai fajësoi qeverinë për ikjen e qytetarëve që tani për dallim nga vitet e mëparshme po bëhet në mënyrë ligjore, nëpërmjet aplikimit për viza.
E vështirë t`iu besonim syve teksa pamë postimin e kreut të AAK-së, që akuzonte qeverinë Kurti për nepotizëm, tenderomani, klientelizëm etj.
“Kryeministër, qytetarëve u është vjedhur shpresa përmes tenderomanisë, tenderëve njëburimor, klientelizmit, politizimit të bordeve dhe punësimeve të familjarëve të funksionarëve të partisë suaj”.
Haradinaj duket se po i harron faktet. Po harron se e keqja në Kosovë i ka lëshuar rrënjët ndër vite dhe një pjesë të fajit për këtë e ka edhe vet.
Qytetarët e Kosovës janë lodhur me politikanë hipokritë, që ndërrojnë mendime varësisht nga periudha kur veprojnë.
Prandaj, Ramush, edhe po të jetë e vërtetë ajo që ke thënë për Qeverinë Kurti, nuk ta beson askush.
Sepse ka një mijë të vërteta të tjera për të bëmat tuaja, të cilat bëjnë që e “vërteta” e juaj të duket si një copë letre të cilën e hedhë nga kati më i lartë i një ndërtese në tokë!
