Gazetari Flamur Vezaj ka bërë postim në rrjetet sociale ku flet për grantin e Ambasadës Amerikane në Tiranë të dhënë për aktivitetet që do të duhej të organizonin qendrat kulturore të Ajola Xoxës.
Mes ironisë gazetari shkruan se edhe Ambasada Amerikane dhe USAID kanë një sy të hollë për artin ose për “shoqërinë civile” të përzgjedhur me pincetë, duke shpërndarë fonde për OJF-të e duhura që drejtoheshin de facto nga bashkëshortja e kryebashkiakut të Tiranës, Erion Veliaj.
Vezaj shkruan se në dokumentin 366-faqësh të gjykatës për masat e sigurisë ndaj Veliajt, Xoxës dhe disa biznesmenëve “dashamirës” të artit modern, shfaqet një detaj i shkëlqyer, sipas tij: OJF-ja BYL-A ka marrë një grant prej 18 mijë dollarësh nga ambasada amerikane dhe ka realizuar një aktivitet të vetëm.
Lidhur me rastin, Vezaj shtron disa pyetje: A i ka verifikuar ndonjëherë USAID apo ambasada këto fonde, apo e lanë të rridhte si çdo projekt “të suksesshëm” që promovojnë me konferenca plot fjalë boshe? Kush e firmosi këtë grant? Apo mjaftonte të vinte vula magjike dhe, hop, 18 mijë dollarë shkonin drejt destinacionit të “shpresës dhe ndryshimit”? Mos vallë punonjësit e USAID-it janë aq të zënë duke dhënë leksione për “demokracinë” dhe “luftën kundër korrupsionit,” saqë nuk kanë kohë të shikojnë faturat e aktiviteteve fantazmë?
POSTIMI:
Nëse mendonit se vetëm biznesmenët e ndërtimit kishin “detyrimin moral” për të blerë pikturat (apo skicat e klasës së parë) të Ajola Xoxës për të siguruar ndonjë leje ndërtimi në Tiranën e betonizuar, naiviteti juaj është për t’u admiruar! Siç duket, edhe ambasada amerikane dhe USAID kanë një sy të hollë për artin… ose më saktë, për “shoqërinë civile” të përzgjedhur me pincetë, duke shpërndarë fonde për OJF-të e duhura – dhe ç’rastësi e bukur! – ato drejtoheshin de facto nga bashkëshortja e kryebashkiakut të Tiranës, Erion Veliaj.
Në dokumentin 366-faqësh të gjykatës për masat e sigurisë ndaj Veliajt, Xoxës dhe disa biznesmenëve “dashamirës” të artit modern, shfaqet një detaj i shkëlqyer: OJF-ja BYL-A ka marrë një grant prej 18 mijë dollarësh nga ambasada amerikane dhe ka realizuar… një aktivitet të vetëm! Për të tjerat? Vetëm disa fatura fiktive dhe një transparencë po aq e pastër sa Lana pas një rrebesh shiu.
Dhe ja ku nis misteri i vërtetë! A i ka verifikuar ndonjëherë USAID apo ambasada këto fonde, apo e lanë të rridhte si çdo projekt “të suksesshëm” që promovojnë me konferenca plot fjalë boshe? Kush e firmosi këtë grant? Apo mjaftonte të vinte vula magjike dhe, hop, 18 mijë dollarë shkonin drejt destinacionit të “shpresës dhe ndryshimit”? Mos vallë punonjësit e USAID-it janë aq të zënë duke dhënë leksione për “demokracinë” dhe “luftën kundër korrupsionit,” saqë nuk kanë kohë të shikojnë faturat e aktiviteteve fantazmë?
Dhe më e bukura? Si ka mundësi që prej vitesh, të njëjtët njerëz kontrollojnë fondet e USAID në Tiranë dhe i shpërndajnë gjithmonë në të njëjtat duar? A ndodh kjo sepse kanë zbuluar ndonjë formulë sekrete, apo thjesht e dinë mirë se si funksionon loja?
Në gjithë këtë histori, një gjë është e qartë si drita e diellit: kur bëhet fjalë për grantet e USAID, disa individë në Tiranë kanë gjetur çelësin e artë. Dhe magjia e vërtetë? Ky çelës hap gjithmonë të njëjtën derë. Ndoshta në vend që të mbajnë fjalime për integritetin dhe transparencën, diplomatët tanë mund të fillojnë duke bërë një auditim serioz… ose të paktën të ndryshojnë skenarin, se ky film po bëhet tepër i parashikueshëm.
