“Mos e quani Shqipërinë ‘Greqia e re’ apo ‘Maldivet e lira’. Vija e saj bregdetare është plot me surpriza dhe shtigjet e barinjve me pamje përrallore janë pikërisht në zemër të saj”, kështu e nis artikullin e saj “The Times” për jugun e Shqipërisë.
Gazetarja Marianna Hunt, pas vizitës së saj bregdetin shqiptar, ka treguar aventurën që ka kaluar nga Llogaraja e duke ndjekur të gjithë bregdetin e Jonit.
“Kalova nëpër të njëjtat pyje të dendur me pisha dhe bredha si Jul Cezari në vitin 48 para erës sonë, gjysmë e nervozuar, gjysmë e emocionuar nga mendimi për t’u përplasur me macet e egra, ujqërit dhe derrat e egër europianë që jetojnë mes pemëve të Parkut Kombëtar të Llogarasë në Shqipëri.
Papritur ne, partneri im dhe unë, dolëm në një këndvështrim dhe admiruam malet përreth, të rrudhura nga luginat e veshura me pisha dhe ujërat bruz të detit Jon që shtriheshin drejt thembrës së Italisë. Ishim në mes të një prej ecjeve tona, të organizuara nga operatori turistik Walks Worldwide dhe kjo pamje justifikonte të gjitha arsyet tona për prenotim”, shkruan ajo.
Ajo më pas vijon me plazhet e Ksamilit, e cila mendon se nuk duhen quajtur si “Maldivet e Europës”, pasi ka shumë më tepër sesa vetëm diell dhe rërë, duke përfshirë natyrën e paprishur dhe trashëgimitë historike magjepsëse të 50 viteve pas perdes së hekurt. Ajo vazhdon në shkrimin e saj duke folur dhe për çmimet, që sipas saj janë sa dy e treta e atyre në Greqi.
“Pika përfundimtare e shitjes ishte çmimi. Sipas Walks Worldwide, kostot e përgjithshme për një pushim në Shqipëri janë rreth dy të tretat e çmimit të diçkaje të krahasueshme në Greqi. Në restorante, ju mund të paguani rreth gjysmën e asaj që do të paguanit në Korfuz, që është vetëm 30 minuta me traget nga Shqipëria.
Në vend të kësaj, ne fluturuam për në Tiranë, kryeqytetin e Shqipërisë dhe shijuam tre ose më shumë orë me makinë deri në bregdet, peizazhi që fluturonte me kuriozitet midis qyteteve gri të stilit sovjetik dhe pamjeve të mëdha të detit”, thotë ajo.
Më pas Hunt përshkruan eksperiencën e saj në rrugët e Himarës dhe aventurës së saj në rrugët pyjore të vendit.
“Rruga ishte gjithashtu një kombinim i bukur i ecjes në pyjet e lashta me pisha dhe shëtitjeve përgjatë plazheve rreth Himarës, një qytet i njohur bregdetar. Në shëtitjen tonë të parë shkuam në fshatin me kalldrëm të Kudhes për të ndjekur shtigjet e barinjve të vjetër. Këto na çuan nëpër ullishtat dhe livadhet e Sherebelës ku aroma e kamomilit dhe barishteve ndihet sikur po thithim infuzione çaji bimor. Të vetmet krijesa të gjalla që kaluan rrugën tonë ishin dhitë dado dhe kecat e tyre”, shkruan Hunt.
“Ne gjithashtu u drejtuam në Parkun Kombëtar të Llogarasë, një sërë malesh dhe livadhesh alpine me pamje nga Riviera. Këto pyje të dendura dikur siguruan strehë për Jul Cezarin dhe ushtrinë e tij ndërsa ai luftonte me rivalin e tij të madh Pompeut. Një peizazh kaq i thyer aq afër plazheve ndihej shumë ndryshe nga ajo që kisha përjetuar në pjesë të tjera të Mesdheut. Është një peizazh që mahniti edhe romantikët si Lord Bajroni, i cili u entuziazmua me Shqipërinë në poemën e tij epike Childe Harold’s Pilgrimage”, shprehet Hunt.
Gjatë shkrimit të saj, Hunt tregon dhe për aventurat e saj gjatë këtij udhëtimi, ku tregon për ngjarjet historike që ka mësuar rreth Shqipërisë dhe për netët e kaluara, nga e cila ka ngelur tepër e mahnitur.
