Mbi shkëmb ulur, nën kala
Po sodisja të bukurin det
Zëri yt në vesh më erdhi
Jemi bashkë, më the, nuk je vet!
Në atë çast u bëra bjeshkë
Me sy pishe qiellin vështrova
Rreze shkëndijash në zemër më ranë
Hijen tënde përqafova.
Gjithë çka kishte rreth kalasë
Një furtunë ato i ngriu
Në zemrën time, si në oazë
Mrekullisht një lule mbiu.