DASHURI E LËNË PENG
Një ditë si zakonisht
E ngrita gotën miqësisht
Në vargje e uroj tërë botën
E shqipeve rrezet e diellit
Dhe një gotë ngriti për bukurinë e tyre
Brezave çlirimtare të atdhedashurisë
Hyjritë nga Tanagra deri me sot
Ia kalojnë secilës Mona Lizë
Vitet i kam dëshmitar për besnikërinë
Kurrë s`kishin kohë për dashuri
Atdheun e kishin në zemër
Puthjet i lanë peng
Për luftëtarët e rënë.
DY MIJË VJET SHEN VALENTIN
Dy mijë vjet e mbyta dashurinë për lirinë
Dy mijë vjet më kanë vrarë
Dy mijë vjet qenkam ende gjallë
Dy mijë vjet të prita Ajkunë
Dy mijë vjet isha larg nga drita
Të pata thënë Ajkunë
Eja m'i mbulo faqet e jetës
Të shohim pakëz dritë
Nga drita e diellit që ti fal
Që dy mijë vjet u fjalosa me perënditë
Në Durrah e gjeta ashtin tim të thyer
Në copa të së vërtetës për pafajësinë time
Nuk u pajtova kurrë me tradhtitë e shekujve
Edhe pse shumë herë çmend më kanë
Dy mijë vjet rrugët i kishim të njëjta me të diellit
Nëpër beteja i takonim faqet e historisë sonë
Takoheshim në ferr si gjysmë të gjallë
Ma shumë jetonim peng të dreqit e të birit
Dy mijë vjet e mbyta dashurinë për lirinë
Kur ma bënë gurë e mure të ndarjes së jetës
Lot të nënave të ngritur mbi valët e detit
Atdhe të prangosur në gotën e poetit.
EU Ç'JANË KTHYE BILBILAT
-Në ditën e Shen Valentinit
Kjo tokë kurrë nuk rri pa zot
E kthyer në baladë të shenjtë
Edhe kur mendohet se ka veç stuhi
Një shpirt i fortë është rikthye t'i jep fuqi
Sot e shkruar për të uruar më gjithē zemër
Sërish në njëqind vjet tokës i lind një mbret
T'ia rikthen dahurinë e këngës se bilbilave
Edhe ëndrrën e njeriut të lirë për me jetu
Më lot shpirti e lule për çlirimtarët më i kujtu
Sot dashuro për tokën e nënlokës sime
Për heroinën e luftëtarit që e rriti jetime
Dashuritë e tyre i lanë nëpēr duar të thata
N'shi e n'borë pa e gëzue shpirtin e ngrata
Kemi më u rritë çdo ditë ma shumë se lulet
Stinët e vitit kemi me i ba pranvera të diellit
Tragjeditë shekspieiane i lemë në kujtime
Ecim para flakës së ndezur të burrënisë
Tani kam me u ba i lirë së më quajnë Ilir
Sytë m'i shohin puthjet e lëna n'gjysmë
Të pi me Heminguejn nuk është ma tradhti
Hero i bëhem veç tokës e dashurisë sime.
NJË PIKË SHIU
-Në Ditën e Shën Valentinit
Plas o varg pse nuk di ta ruaj as ta mbroj lirinë
Pikë shiu u bëfsha për tokën e etur
Zjarrët mos të guxojnë të më shujnë
Para së qirinjtë t῾i mbaja në dorë
Le të digjet flaka e jetës e të ruhet shpirti i shenjtë
Cilës stuhi m῾i ngjan oj jetë
Pse nuk flas kurrë për ëndrrat
Ti më rebelohesh dhe yjet m῾i ç῾mend
Ah,si të mbes varg i krisur i jetës
Një pikë shiu ia kërkova qiellit
Një pikë lot më falën në pakthim
Asnjë betejë nuk më kthej të përulur
Gjuhën e zemrës e ndërrova me fjalën e Zotit
Sa mirë që Sokrati nuk vdes para meje
Lajm i ri erdhi nga Ozoni para së të vie errësira
Më thonë së Itaka është e imja
Në të jetohet edhe sot e nesër
Një pikë shiu ia ruaj Diellit tim të lirë
Mos të na çmend jetën para vdekjes së njeriut
As toka nuk ka faj nëse njeri nga ne rebelohet
Më thuaj a ka një pikë shi për lulet në vazo shpirti.
SOT JE VETË POEZIA
-Në ditën e Shen Valentinit-
Krojet rrjedhin gjithë jetës
Për t´i ujitur trëndafilat e dashurisë
Me shiun që buron nga zemra
Atëherë kënaqu më aromë pa gjëmba
Sot këtë ditë e mati me fuqinë e se bukurës
Jeta zgjatet sa tërë një vit rreth botës
Puthjet nëse falën pa kthim
Janë të shenjta dhe kanë aromën e trëndafilave
Vetëm këtë ditë fal jetë
Shndërrohu në aromë trëndafili
Nëse do të mbetësh pikturë e Mona Lizës
Sot je vetë poezia e shkruar yjeve.
NË DITËN E SHËN VALENTINIT
(Kush ma fali pranverën)
Cila ëndërr më solli sonte për këngën e pa kënduar
Kur fjala e saj u bë vargu im e përjetim shpirtëror
Në ditën e Shën Valentinit më erdhi papritmas pranvera
Me aromë lulesh që nuk e dija cila ishte më e bukura
Pranë dritarëve të princezës rri kalorsi që pret furtunat
Si shi ka mbi faqe bukurinë mahnitëse të saj
Edhe dielli ia ka për lakmi se hëna i vie e buzëqeshur
Ma Më te bukurave fjalë së dashurojnë miken time
O sa i dehur u bëra kur të takova të vetmuar
Nëpër piramidat e Saharës aty ku lindi një dashuri e re
Shumë e pritur e më shumë e kërkuar më vite
Në secilën zemër që e takoja vetëm tek shpirti yt e gjeta
Dhuratën e vet zotit ku më falë më të bukurën e detit
Më të dashurën fjalë që e ruaj si kujtim nepër secilin varg poeti
E ruaj edhe si ditar që çdo ditë zgjohem në princ yjesh
Për pranverat që m`i falën dashuritë e ëndërrave
Vetëm unë e di që më nuk janë ëndërra fjalët e vet zotit
Është piktura e jetëssime po,e fytyrës se shkruar vetëm për ty
Që më falë varg mbrëmjeve pa yjje edhe pa hënë
Në këtë ditë Shën Valentinit me dashuri a pa dashuri çʹmë ke lenë.
CILËN AROMË MA KËRKOVE
Në cilën aromë u fjalose më mua
Kur udhëtonim bashkë me fjalën
Për të kërkuar vargun tim
Për buzët e tua ku u flakën ëndërrat.
Në pritje deri tek ti mike,më thuaj është kjo ëndërr
Që e shohim vetëm këta sytë e përditshëm
Apo është hëna që na buzëqesh sonte.
Cilën aromë ta fala për të vetmin kujtim
Që kurrë nuk do të hyjë askush më në valdetin tënd
Dhe dyluftoja më secilin cunam që vjen e mbyet.
Të të mbroj nga bajlozi i zi
Nga furtunat e motit të ligë.
E di nga rrjedh fjala ime,nga cili burim
Nga cili varg sonte vjen,si det i valëvitur kujtimesh
Që vijnë përtej detërash e oqeaneve.
Këtë mbrëmje të vetmuar edhe pa fjalën
Kënga më rri si hije edhe pranë buzëqeshjeve të hënës
Herë flas me pikturën e të vetmit portret.
Si e shoh dhe e ndjej shpirtërisht udhëtimit tim
Një botë tjetër,se kjo që mbyet këtë natë.
Sonte e di se nga shkon vargu im
Dhe nga cili shikim vjen
Nga cila pasqyrë kujtimesh më rri.
Eh, sa mirë i ngjanë shpirtit dhe fjalës sate.
Sonte fjala dhe vargu
Kanë vetëm një udhëtim
Drejtë detit të furtunave.
E di që më fjalën bëj çfarë të dua
Ia falë mikes sime për pak uri apo etje.
Nuk i mbaj të gjitha më gjatë supit tim
Sebashku kemi uri e kemi etje
Edhe fjalë e shpirt.
Eh, sa dashuri kam kur flas
E shkruaj për ty poezia ime.
Uroj secilin varg që më sjell udhëtimi tim
Që nuk di të ndalet pafajsisht këngës sime.
Më merr ti im zot më vete
Ma ndriqo rrugën time
Më jep edhe më shumë fuqi
Mos të ndalëm këtyre furtunave
Të notoj detit valë valë
Të luftoj me cunamet që më bëjnë të krisur.
O zot sa kam fat në shoqërimin tënd
Më duket se erdhi pranvera
Sa çelin lulet e më dhurojnë aromën e tyre
Edhe pse është kohë vjeshte.
Çdo gjë e bukur sikur vjen ngadal
Bashkë me fatin tim e me këngën.
Këtë mbrëmje me hënë e dua më shumë
Se cilëndo ëndërr time
Për sonte vetëm pak e do të arrijë
Atje ku ndjehëm unë princi i saj.
Ku secila fjalë është më e bukur
Se kjo botë që e hudha në në valëdeti.
Sonte ju fala stuhive
Që kurr ma mos të kthejnë në këtë toke
As të m`i vjedhin aromat e luleve
Fjalët as vargun tim.
Askënd nuk e dua sonte
Në këtë mbrëmje me hënë
Sonte dua të jem pak me hënën
Pak me fjalën e pak me vargun tim
Të vetmit shpetimtarë të ëndërrave të mia
Të botës më ndryshe këtij udhëtimi.
Bashkë me vargun tim
Sonte jam ëngjëlli yt mike
Vetëm sonte më thuaj
Cilën aromë ma kërkove.
Atë të trëndafilit tëe kuq
Sa hieshi dhe bukuri arome ka
Më dhuro vetëm atë për mua
Se lulet tua kanë ngjyrë më të bukur.
Siq je ti mike
Secila aromë e tyre vjen në përqafimin tënd
Si fluturat në shkëlqimin e diellit
Si dashuria ime e rrufeja që shkreptimë.
Ka fjalën më të dashur
Që ti kur nuk e ke parë as nuk e ke ndjerë
Fjalën po,të dua pa ëndërra
Pa mëkate,pa pikturën tënde,pa fjalën fund.
Vetëm me emrin tim,Agim
Që hyjnitë e ngriten zotnave qiellit
Atje ku bota është më e bukur
Me dashuri pa urrejtje
Ku të takoj vetëm ty fjala e bukur.
KUSH MA FALI PRANVERËN
-Në ditën e Shen Valentinit
Kush ma fali pranverën
Cila ëndërr ishte e imja
Për këngën e pa kënduar
Që fjala e saj u bë vargu im
E përjetim shpirtëror.
Në ditën e Shën Valentinit
Më erdhi pranvera papritmas
Me secilat aroma lulesh
Që nuk e dija cila ishte më e bukura
Pranë dritarëve të princezës .
Rri kalorsi që pret furtunat
Si shi ka mbi faqe bukurinë mahnitëse
Edhe dielli ia ka për lakmi
Se hëna i falë buzëqeshje.
Më te bukurave fjalë
Që dashurojnë miken time
O sa i dehur u bëra
Kur të takova të vetmuar.
Nëpër piramidat e Saharës
Aty ku lindi një dashuri e re
Shumë e pritur e kërkuar më vite
Në secilën zemër që e takoja .
Vetëm tek shpirti yt e gjeta
Si dhuratë e vetë zotit
Që më falë më të bukurën
Më të dashurën fjalë.
Që e ruaj si kujtim nëpër secilin varg
E ruaj edhe si ditar që çdo ditë e re të zgjohem
Si princi më shumë yje në ballë
Për pranverat që m`i falën dashuritë e ëndërrave .
Vetëm unë e di që më nuk janë ëndërra
Është piktura e fjalës sime po
E fytyrës se shkruar vetëm për ty.
POEZI NGA AGIM DESKU
Në ditën e Shen Valentinit
Kush ma fali pranverën
Cila ëndërr ishte e imja
Për këngën e pa kënduar
Që fjala e saj u bë vargu im
E përjetim shpirtëror
Në ditën e Shën Valentinit
Më erdhi pranvera papritmas
Me secilat aroma lulesh
Që nuk e dija cila ishte më e bukura
Pranë dritarëve të princezës
Rri kalorsi që pret furtunat
Si shi ka mbi faqe bukurinë mahnitëse
Edhe dielli ia ka për lakmi
Se hëna i vie rrotull
Më te bukurave fjalë
Që dashurojnë mikën time
O sa i dehur u bëra
Kur të takova të vetmuar
Nëpër piramidat e Saharës
Aty ku lindi një dashuri e re
Shumë e pritur e më shumë e kërkuar më vite
Në secilën zemër që e takoja
Vetëm tek shpirti yt e gjeta
Si dhurat e vetë zotit
Që më falë më të bukurën,
Më të dashurën fjalë
Që e ruaj si kujtim nëpër secilin varg timin ,
E ruaj edhe si ditar që çdo ditë e re të zgjohem
Si princi më shumë yje
Për pranverat që m`i falën dashuritë e ëndërrave
Vetëm unë e di që më nuk janë ëndërra,
Është piktura e fjalës sime PO
E fytyrës se shkruar vetëm për TY.
KUSH MA FALI VARGUN
Në mbrëmjen pa hënë erdha të ndezi kandilin
Të shijoj pak armoën e secilës lule që dua ta takoj
Kësaj mbrëmje që me sjell ngapak frymëzim
Të kërkoj vetëm pak njeriun e atdheut tim diku të tretur
Apo diku të dehur për fjalën që e mbaja për ty
E u zgjova nga lapidary të rri bashkë me miken
E vargjeve te mia
Kur lulet me sjellin aromat
Më të bukura te tyre
E unë vdes nga dashuria
Për më pa te bukurën time
Që rri dritareve të pranverës
Të kërkuar me vite
Vargut që më lënë pa frymë
E di atë fjalë që hyn e del shpirtit tim
E rri mes lueve më të bukura
Që i dua për pranverat dhe aromat e tyre
Sa më dhemb fjala e jote që herë hyn vargut tim
E del në dyluftim me furtunat e cunamet të valëdetit
Pulëbardhat i ruaj nga mëkatet e mia të agimeve mëngjesore
I ruaj në ëndërrat e mia edhe kujtimin e mbrëmjes me hënë
Kur vetëm ti më fale buzëqeshjen
Që e ruaj në dhembjen time te shpirtit
Dhe endem nëpër avenytë e metropoleve holivudiane
Sa andej nëpër De la Pari
Flokët me ngjajnë në thinja të bardha
Të gjyshit tim pa ëndrra për atdheun
Eh ,është ky vargu im që më le pa frymë
Është frymëzimi yt mike,është shpirti yt
Këtë varg e ruaj nëpër secin cep të atdheut
Të mikes sime,që ruaj nëpër secilën lule
Aty ku aroma më vie si shkëlqim hëne
Si dritë e qiririt kur lexoj ditarin tënd
Atë fjalë që ma fale si kujtim ëndërrash
Si relikt që më vite e kërkova
Në një botë më ndryshe
Në një varg që burimin e ka tek emri yt,
Tek flokët tua,tek sytë e tu
Që sa bukur shkëlqejnë kopshtin tim
Lulet e mia, ëndërrat e shpirtit tim
Sonte i nisa këto vargje
Të përkulëm para tyre
E sa herë edhe bëhëm i krisur
Se më lënë pa frymë sonte
Kur s`kam asgjë tjetër në kët botë
Përpos emrit tënd
Që ka hyrë si flakë mu në mes të secilit varg
Dhe rri si e vetme në trupin tim
Dhe si të iku nga ky dyluftim me shpirtin
Me këtë botë që më bën të çmëndëm
O zot më ndihmo në lutjen time
Për botën më ndryshe të vargut tim
Dhe kujtimit për trëndafilin tënd
Një ditë ma dhurove si të vetmën aromë
Që unë e dua kur pranvera vjen
Së bashku me pulëbardhat e agimeve
AGIM DESKU
CILËN AROMË MA KËRKOVË
Në cilën aromë u fjalose më mua
Kur udhëtonim bashkë me fjalën
Për të kërkuar vargun tim
Për buzët e tua U flakën edhe ëndërrat
Në pritje deri tek ti mike
Më thuaj është kjo ëndërr
Që e shohim vetëm këta sytë e përditshëm
Apo është hëna që na buzëqesh sonte
Cilën aromë ta fala për të vetmin kujtim
Që kurrë nuk do të hyjë askush më në valdetin tënd
Dhe dyluftoja më secilin cunam që vjen e më mbyet
Të të mbroj nga bajlozi i zi e nga furtunat e motit të ligë
E di nga rrjedh fjala ime dhe ga cili burim
Nga cili varg sonte vjen si det i valëvitur i shumë kujtimeve
Që vijnë përtej detesh e oqeaneve
Në këtë mbrëmje të vetmuar edhe pa fjalën
Kënga më rri si hije edhe pranë buzëqeshjeve të hënës
Herë flas me pikturën e të vetmit portret
Si e shoh dhe e ndjej shpirtërisht udhëtimit tim
Në një botë tjtër pak më ndryshe
Se kjo që më mbyet vetëm këtë natë
Sonte e di se nga shkon vargu im
Dhe nga cili shikim vjen
Nga cila pasqyrë kujtimesh më rri
Eh ,sa mirë i ngjanë shpirtit dhe fjalës sate
Sonte fjala dhe vargu kanë vetëm një udhëtim
Drejtë detit plot furtuna
E di që më fjalën bëj çfarë të dua
Ia falë mikes sime për pak uri apo etje
Se nuk i mbaj të gjitha më gjatë në supin tim
Së bashku edhe kemi uri
Edhe kemi etje,edhe fjalë edhe shpirt
Eh ,sa dashuri kam kur flas e shkruaj për ty poezia ime
Dhe uroj secilin varg që më sjell deri tek udhëtimi im
Që nuk di të ndalet pafajsisht këngës sime
Më merr ti im zot më vete, ma ndriço rrugën time
Më jep edhe më shumë fuqi mos të ndalëm këtyre furtunave
Të notoj detit valë valë të luftoj me cunamet që më bëjnë të krisur
O zot sa kam fat në shoqërimin tënd,më duket se erdhi pranvera
Sa qelin lulet,sa më dhurojnë aromën e tyre
Edhe pse është kohë vjeshte,çdo gjë e bukur
Sikur vjen ngadalë bashkë me fatin tim e me këngën
Këtë mbrëmje me hënë e dua më shumë se cilëndo ëndërr time
Për sonte vetëm pak e do të arrijë atje ku ndjehëm unë princi i saj
Ku secila fjalë është më e bukur se kjo botë që e hudha në valëdeti
Ju fala stuhive që kurrë ma mos ta kthejnë në këtë tokë
As të m`i vjedhin aromat e luleve,fjalët as vargun tim
Askënd nuk e dua sonte në këtë mbrëmje me hënë
Vetëm me hënën dua të jem pak
Pak me fjalën ,pak me vargun tim
Të vetmit shpetimtar të ëndërrave të mia
Të botës më ndryshe,të këtij udhëtimi kaq të gjatë e me mundim
Bashkë me vargun tim,sonte jam engjëlli yt,mike
Vetëm sonte,më thuaj se cilën aromë ma kërkove
Atë të trëndafilit te kuq,sa hieshi dhe bukuri arome ka
Më dhuro vetëm atë për mua se lulet tua kanë ngjyrë më te bukur
Siç je ti mike,secila aromë e tyre vjen në përqafimin tënd
Si fluturat në shkëlqimin e diellit,si dashuria ime,si rrufeja që shkreptimë
Ka fjalën më të dashur që ti kur nuk e ke parë as nuk e ke ndjerë
Fjalën PO,të dua pa ëndërra,pa mëkate,pa pikturën tënde,pa fjalën fund
Vetëm me emrin tim,Agim,që hyjnitë e ngriten zotnave qiellit
Atje ku bota është më e bukur me dashuri e pa urrejtje
Ku të takoj vetëm Ty mike.
