Thellësia dhe magjia e skulpturës është te ndjenja e perceptimit pra nga personalja në një imazh tjetër të cilin shpirti e pranon. Ajo që e ndryshon imazhin e skulpturës është vështrimi optik nga distanca dhe pozicioni i këndeve të ndryshme. Mjeshtëria e skulptorit është të ruaj origjinalitetin e karakterit dhe fuqinë e shpirtit të personazhit. Pastaj, ana shkencore që është si kusht: ndryshueshmëria në kohë dhe hapësirë. Mëngjesi me rreze të lehta të diellit që picërrojnë kompozicionin e skulpturës, të mos ndryshojë asnjë milimetër imazh. Mesdita me reshje shiu, ose dëbore, që mund të përplasen hije të ndryshme mbi fytyrën e skulpturës, dhe prapë kujdesshëm mu ai imazh. Muzgu që zbehë një reflektim force që për veprën mund të sjellë risi, por skulptori bënë një test optik kohor dhe thekson elemente e pastra të fytyrës duke i pastruar e testuar pranë një rrethane të tillë. Mbrëmja si asgjësuese e cila mund të kapërdijë nuanca, por edhe këtu skulptori kujdesët dhe bënë një kapërcim nga forma formale në atë shpirtërore. Atë që e shohim e ndjejmë si material, perspektivë, masë, lëvizje dhe hapësirë. Këtyre elementeve Gëzim Muriqi në skulpturën e At Antonio Belushit thellësisht e krijon një renditje. Kjo skulpturë pritet të zbulohet më 17 shtator në Frasineto Kalabri. Kompozcion filozofik Triniteti i shenjtë, bekomë përmes plisit i cili është më i vjetër se edhe vetë shqiponja jonë.
Është një vepër monumentale që ndërthur me mjeshtëri elemente të formës tradicionale dhe simbolizmit të thellë fetar dhe kulturor. Ky monument nderon figurën e klerikut arbëresh dhe shërben si një shprehje identitare e pasur, ku ngërthehen elemente shpirtërore dhe etnokulturore, duke reflektuar një dimension të thellë të historisë dhe traditës shqiptare. Kompozicioni i skulpturës është ndërtuar mbi një bosht vertikal të fuqishëm, duke e pozicionuar figurën në një qëndrim solemn dhe madhështor. Monumentaliteti i formës thekson autoritetin dhe përkushtimin e At Antonio Belushit ndaj besimit dhe identitetit arbëresh. Trupi i tij është mbuluar me petkun liturgjik, një zgjedhje që nënvizon rolin e tij si një figurë fetare dhe kulturore. Kjo veshje simbolizon përkushtimin ndaj traditave dhe lidhjen e thellë me fenë, duke i dhënë figurës një dimension të thellë shpirtëror.
Skulptura respekton proporcionet njerëzore, por e idealizon figurën, duke i dhënë një karakter fisnik. Dora e zgjatur e At Antonio Belushit, që mbart plisin si simbol të lashtë shqiptar, krijon një lidhje mes historisë dhe sakralitetit. Po ashtu, dora tjetër, e vendosur mbi një libër, sugjeron dijen dhe përhapjen e fjalës së shenjtë, duke i dhënë figurës një dimension intelektual dhe predikues.Muriqi ka trajtuar draperinë me mjeshtëri, duke përdorur atë si një mjet për të krijuar një ndjenjë peshe dhe natyrshmërie. Palosjet e petkut liturgjik nuk janë thjesht dekorative, por krijojnë një lojë të ekuilibruar mes dritës dhe hijes, duke i dhënë skulpturës një thellësi vizuale. Draperia është e rrjedhshme dhe e trajtuar me një plastikë të qartë dhe të pastër, që shmang mbingarkesën dhe i jep figurës një shprehje më ekspresive. Në këtë mënyrë, skulptori arrin të theksojë qetësinë dhe fisnikërinë e figurës, duke e bërë atë të duket e gjallë dhe e natyrshme.
Një nga aspektet më të rëndësishme të kësaj vepre është marrëdhënia e skulpturës me dritën dhe hijen. Ndërsa drita është përdorur për të theksuar kontrastet dhe për të krijuar një efekt dramatik, ajo nxjerr në pah elemente të veçanta të figurës si fytyrën, duart, dhe vijat e draperisë. Kjo ndihmon në krijimin e një hierarkie vizuale që thekson aspekte të rëndësishme të figurës, si urtësia dhe solemniteti. Lëvizja e dritës mbi sipërfaqen e skulpturës është e menduar për të nxjerrë në pah shprehjet më të delikateshme dhe njerëzore të fytyrës, duke theksuar kështu karakterin shpirtëror dhe fisnik të At Antonio Belushit.
Puna e realizuar nga Muriqi dëshmon një përkushtim të lartë ndaj detajeve dhe një pastërti të admirueshme të sipërfaqes skulpturore. Çdo linjë dhe teksturë është krijuar me precizitet të lartë, duke shmangur çdo deformim dhe element të panevojshëm. Forma e skulpturës është e pastër dhe e fuqishme, duke krijuar një prani të ndjeshme dhe madhështore në hapësirë. Realizmi i butë në portretin e At Antonio Belushit tregon tiparet e tij të individualizuara, por pa rënë në hiperrealizëm. Fytyra e tij është e përmbajtur, duke reflektuar urtësinë dhe qetësinë shpirtërore që ai personifikon. Skulptura e At Antonio Belushit mbart një ngarkesë të fuqishme simbolike që tejkalon dimensionet e një portreti tradicional. Plisi, që ai mban me dorën e shtrirë, përfaqëson jo vetëm identitetin kombëtar shqiptar, por edhe një lidhje të thellë me traditat dhe trashëgiminë shpirtërore të popullit shqiptar. Ky simbol tejkalon kufijtë e kohës dhe hapësirës, duke u shndërruar në një mesazh universal për ruajtjen e identitetit dhe vlerave kombëtare.
Libri që mbart At Antonio Belushi në dorën tjetër simbolizon dijen dhe përhapjen e fjalës së shenjtë, ndërsa veshja liturgjike dhe kryqi në gjoks theksojnë rolin e tij si shërbëtor i Zotit dhe i kombit. Kjo ndërthurje e elementeve fetare dhe kulturore e bën figurën një simbol të trashëgimisë arbëreshe dhe shqiptare, duke krijuar një mesazh që është më shumë se thjesht një përshkrim i një individi.
Skulptura e At Antonio Belushit nga Gëzim Muriqi është një vepër me peshë të madhe artistike dhe kulturore. Përmes një trajtimi të pastër plastik, një kompozicioni të ekuilibruar dhe një përdorimi të mjeshtëruar të dritës dhe hijes, skulptori ka krijuar një vepër të fuqishme dhe të paharrueshme. Ky monument nuk është vetëm një paraqitje e një figure historike, por një homazh i thellë ndaj identitetit, besimit dhe trashëgimisë arbëreshe, duke shërbyer si një dëshmi e përjetshme e lidhjes së shpirtit shqiptar me rrënjët e tij.
