Fazat e një krize emocionale janë faza normale në procesin e përpjekjes për të rimarrë ekuilibrin. Një situatë kritike nuk zgjidhet brenda natës, por përfshin kalimin e një sërë hapash përpara se të jeni në gjendje të gjeni një zgjidhje të plotë.
Secila nga fazat e një krize emocionale përmban një sërë përgjigjesh që, megjithëse, në parim, nuk janë veprimet më të përshtatshme, korrespondojnë me një mënyrë normale të reagimit. Ato do të na parandalojnë që të shkaktojmë situata ose reagime dhe do të lejojnë që gjërat të rrjedhin natyrshëm kur ndërhyrja jonë nuk është e nevojshme.
Në këtë lloj krize, personi është aq i prekur saqë situata nuk përfshin vetëm emocionet, por edhe njohjen dhe sjelljen e tyre. Në këto kushte, është e vështirë për një person të mendojë qartë, të gjejë zgjidhje ose të jetë i dobishëm për të tjerët. Tani do të shohim se cilat janë fazat e një krize emocionale.
“Krizat jua zbukurojnë jetën. Në to, ju zbuloni se kush jeni vërtetë”. -Allan K. Chalmers-
Paraliza, faza e parë e një krize emocionale
Karakteristika kryesore e një krize emocionale është se krijon një situatë në të cilën ka një ndryshim të papritur që sjell paqëndrueshmëri dhe pasiguri për të ardhmen. Në rastin e krizave emocionale, ekzistojnë një ose disa realitete që shkaktojnë një goditje subjektive dhe që mbingarkojnë momentalisht aftësinë tonë për të reaguar.
Faza e parë e një krize emocionale është paraliza, e cila është një mekanizëm i shëndetshëm mbrojtës. Në natyrë, kafshët qëndrojnë gjithnjë të qeta kur ndiejnë se janë në rrezik, veçanërisht një rrezik i panjohur. Paraliza është një shprehje e hutimit, kryesisht për shkak të situatës së papritur.
Pasiguria
Pas atij momenti të parë të mpirjes, ajo që pason është një gjendje pasigurie, e cila karakterizohet nga prania e ankthit. Personi fillon të kuptojë se çfarë po ndodh, por përqendrohet më shumë në madhësinë e kërcënimit sesa mjetet për t’u marrë me të.
Në këtë pikë, lind ankthi i hutimit. Ky është i lidhur ngushtë me ndjenjat e çorientimit, vështirësinë në përcaktimin e emocioneve, idetë e hutuara dhe vetëdijen e kufizuar. Ekziston një ndjesi e ndjenjës së humbjes dhe në të njëjtën kohë e kërcënuar nga ajo që po ndodh.
Ndërhyrja dhe tërheqja
Brenda fazave të një krize emocionale, faza e ndërhyrjes nuk ndodh gjithmonë, edhe pse ndodh në shumë raste. Kjo përvojë shfaqet kryesisht në raste krizash më intensive. Karakterizohet nga shfaqja e frikës irracionale dhe mprehja e ndjenjave të ankthit.
Ajo që ndodh gjatë kësaj faze është që personi të tërhiqet dhe të mos marrë masa. Ata mendojnë vazhdimisht për krizën që po përjetojnë. Duke vepruar kështu, ata fillojnë të mbivlerësojnë seriozitetin e problemit dhe mbushin mendjet e tyre me të gjitha llojet e skenarëve katastrofik. Përveç kësaj, ata ndiejnë një paaftësi totale për të bërë diçka në lidhje me të.
Shfaqen të ashtuquajturat “mendime ndërhyrëse”. Këto janë imazhe ose ide që i vijnë në mendje personit papritmas dhe pa dashje. Janë mendime të pakëndshme dhe të frikshme të cilat personi dëshiron t’i mbajë larg, por nuk mundet. Kjo është faza më e mprehtë në procesin e trajtimit të një krize emocionale.
Përpunimi dhe zgjidhja
Është shumë e vështirë të kalosh një krizë emocionale pa ndonjë formë të ndërhyrjes së jashtme. Ndonjëherë është një mik, një libër, disa këshilla ose një terapist. Kjo ndërhyrje është faktori vendimtar që shënon kalimin nga gjendja e shokut në një gjendje tjetër që do të lejojë personin të punojë përmes asaj që ka ndodhur dhe ta përpunojë atë në mënyrë korrekte.
Një lloj faktori i jashtëm është i nevojshëm për të shprehur shqetësimin që personi po përjeton dhe ky zakonisht merr një formë verbale. Ky mund të jetë me gojë ose me shkrim dhe është një mekanizëm ideal për të filluar të renditni idetë, emocionet dhe perceptimet tuaja. Shprehja verbalisht e situatës është një mjet themelor për të qenë në gjendje ta kuptoni atë. Personi ka nevojë të heqë dorë nga dhimbja dhe të fillojë të përpunojë me vetëdije situatën. Kur ata e bëjnë këtë, është e mundur të ndërtohet një ide më reale e asaj që ka ndodhur, dhe gjithashtu të identifikohen mjetet në dispozicion për t’u marrë me të.
Këto mund të jenë mjetet dhe aftësitë tuaja personale ose ato të jashtme. Pas këtij “shtjellimi” vjen zgjidhja dhe kjo është kur një person rikuperon një perspektivë të shëndetshme emocionale. Në shumë raste, pa ndihmë të specializuar, një person mund të bllokohet për një kohë të gjatë në një nga fazat e hershme të një krize emocionale. Të vizitosh një psikolog në këtë lloj situate është një opsion i vlefshëm, pasi ata do të ofrojnë mbështetje, në mënyrë që të kryejnë procesin më shpejt dhe shëndetshëm.
