Njeriu bën gjithmonë të kundërtën.
Nxiton të rritet, dhe pastaj sheh përsëri fëmijërinë e tij.
Sakrifikon shëndetin për hir të parave dhe më pas i shpenzon ato për të përmirësuar shëndetin e tij.
Shqetësohet për të ardhmen me padurim, saqë injoron të tashmen, dhe për shkak të kësaj, ai nuk ka as të tashme dhe as të ardhme.
Ai jeton në atë mënyrë sikur të mos vdesë kurrë dhe ai vdes sikur të mos ketë jetuar kurrë.