Një i ri e fillon jetën e tij me ëndrra shumëngjyrëshe, optimizëm, humor të lehtë, besim në vetvete, ndjenjë dashurie, pasion, ekstazë, një ndjenjë të mrekullueshme të fatit të mirë dhe mundësitë e një jete të mrekullueshme që hapen para tij.
Një djalë i ri që besoi në zotin e dashurisë. Ai hapi krahët për një udhëtim magjik me partnerin e tij “perfekt”.
Jo, atë nuk e verbuan paratë. E magjepsën manifestimet e dashurisë. Manifestimet pasionante të dashurisë së tjetrit bënë që një vajzë e re të formonte identitetin e saj individual vetëm përmes marrëdhënies së saj: në vend që të ishte i njëjti yll i ndritshëm, ajo u bë një yll heterogjen, ajo huazoi shkëlqimin e tjetrit. Në vend që të investonte për t’u bërë vetvetja, me studimet, shoqëritë, hobet, interesat, përvojat, zhvillimin personal, ajo ra në rrjetat e dashurisë, deklarata e pashprehur “Të dua më shumë se sa e do ti veten” dhe premtimin “ti do të jetosh jetën tënde, një jetë të talentuar, por ekskluzivisht përmes meje dhe jetës time”.
Asnjë prind dhe asnjë mik nuk mund ta vendosë frenimin e kokëfortësisë, besimit, cunamit emocional të dashurisë që turbullon gjykimin e saktë dhe logjikën e të dashuruarës.
E dashuruara dëshiron të jetojë jetën e saj. Por pa përvoja dhe me naivitetin e dashurisë absolute, të përjetshme, të pakapërcyeshme që është më e rëndësishme se ajo, nuk e kupton kurthin. Nuk e imagjinon jetën e përditshme. Nuk e pret rutinën. Më e keqja nga të gjitha – nuk e kupton karakterin dhe të metat e tjetrit. E jeton përrallën e dashurisë me përkushtim, besim dhe optimizëm.
Pastaj vjen zbarkimi anormal në realitet.
Depresioni pas lindjes.
Bebe me nevojat e tij normale por të pandalshme.
Jeta e përditshme.
Rutinë.
Defektet e burrit.
Problemet e marrëdhënieve.
Askund për të mos u kapur: tjetërsimi shoqëror dhe emocional nga familja.
Grindjet.
Një ulje e papritur në një jetë që nuk i kujton asgjë ëndrrave dhe fantazive.
Burg emocional.
Nuk ka rrugëdalje.
Dhimbje mendore.
Mashtrimi: asgjë nuk është ashtu siç duket.
Tradhtia: dashuria e tij është burgu dhe jo dashuria.
Mungesa e komunikimit.
Mundimi.
Dëshpërimi.
Dhe kur shkon të hap derën për t’u larguar – tituj fundorë.
Le të pushojë shpirti i saj i dhembur.
Lëreni të gjejë balsam.
Le të bëhet Engjëll.
