Në një botë ku përgjegjësia tradicionale për kujdesin dhe rritjen e fëmijëve është rrënjosur në shoqërinë tonë, disa gra kanë zhvilluar një dinamikë të shqetësueshme ndaj bashkëshortit të tyre. Ata e trajtojnë atë sikur të jetë fëmija vet, duke manifestuar një ndjenjë protektiviteti që, në disa raste, kthehet në dhunë.
Në fillim, kjo lloj sjelljeje mund të duket si një formë e mprehtë dashurie dhe kujdesi ndaj bashkëshortit. Gruaja mund të përpiqet të mbrojë dhe të marrë përgjegjësinë për të, duke u kujdesur për të gjitha nevojat e tij dhe duke e ndihmuar në çdo hap të jetës. Megjithatë, kjo sjellje graduale fillon të kalojë në një formë kontrolli dhe dominimi.
Gruaja e trajton bashkëshortin si një fëmijë të vetëm në mënyrë që të kontrollojë jetën e tij në të gjitha aspektet. Ajo merret me çdo gjë për të, duke marrë vendime për të dhe duke e kufizuar në realizimin e synimeve dhe ëndrrave të tij. Duke u përpjekur të kontrollojë çdo aspekt të jetës së tij, ajo e përdor këtë ndjenjë protektiviteti si një mjet për të ushtruar pushtet dhe për të zbehur vetëvlerësimin dhe ndjenjat e pavarësisë së bashkëshortit.
Nëpërmjet kësaj sjelljeje dominuese dhe manipuluese, gruaja fillon të praktikojë dhunën emocionale dhe psikologjike ndaj bashkëshortit të saj. Ajo përdor ndjenjën e përkujdesjes dhe kujdesit për të formuar një ndërvarësi toksike, duke e bërë bashkëshortin të ndjehet i varur dhe i përgjegjshëm vetëm ndaj saj. Kjo sjellje shkatërron vetëbesimin dhe ndjenjën e identitetit të bashkëshortit, duke e lënë atë të ndjehet i izoluar dhe i kontrolluar.
Përtej kësaj situate të dhunshme, është e rëndësishme të theksohet se sjelljet e tilla nuk janë të dobishme për asnjërën prej palëve. Gratë që trajtojnë bashkëshortin si fëmijën e vet, duhet të kuptojnë se respekti, komunikimi dhe barazia janë themeli i një marrëdhënie të shëndetshme. Nëse ndjenjat e protektivitetit kthehen në kontroll dhe dhunë, është e rëndësishme që të kërkohet ndihmë profesionale, si terapia e çiftit, për të identifikuar dhe adresuar shkaqet e kësaj sjelljeje të shqetësueshme.
Në fund të fundit, marrëdhënia duhet të jetë një bashkëpunim i dyanshëm i barabartë, në të cilin respektohen dhe vlerësohen të drejtat dhe integriteti i secilës pale. Nëse ndjenjat e protektivitetit mbesin brenda kufijve të shëndetshëm dhe me ndjenja të ndërsjella, atëherë mund të kultivohen marrëdhënie të begata dhe të qëndrueshme.
