Në mitologjinë greke Erosi, djali i Afërditës, është ai që hedh shigjetat e tij, duke ndezur dashurinë mes qenieve njerëzore. Kjo figurë mitologjike na tregon shumë për imazhin e mbinatyrshëm dhe misterioz që kemi për ndjenjën e dashurisë dhe sa lehtë na bëjnë të ndihemi në mëshirën e pamjes së saj. Qëllimi kryesor i shumë njerëzve është të gjejnë personin e përsosur për të përjetuar një marrëdhënie romantike. Me vetëdije ose pa vetëdije ne jemi të shtyrë të kërkojmë një partner sikur të ishte kushti i vetëm për të arritur lumturinë. Mendimi i zakonshëm është të besoni se sapo të gjeni personin e duhur, gjithçka do të jetë mirë dhe të gjitha dhimbjet do të zhduken.
Dashuria justifikon gjithçka
Sigurisht që nuk justifikon braktisjen e vetvetes dhe anulimin e personit tonë. Gjendja më e mirë e qenies njerëzore nuk mund të jetë ajo e dashurisë deri në shtypjen e personalitetit. Megjithatë, frika e të qenit vetëm i shtyn shumë individë të përshtaten, shpesh deri në pikën e anulimit të vetvetes, vetëm për të pasur dikë pranë tyre. Të jesh vetvetja në një lidhje hap derën drejt dashurisë së vërtetë. Është e lehtë të kuptohet pse krijimi i një lidhjeje të fortë përfshin një rishikim total të vetvetes, vlerave tona dhe hierarkisë së “rëndësive”; bota jonë është ripërcaktuar dhe rinegociuar me të dashurin tonë. Por gjithçka ndodh vetëm duke filluar nga aftësia jo aq e përhapur për të pasur guximin, kur biem në dashuri, të zhveshur veten dhe të rrëfejmë gjithçka për veten tonë, madje edhe fakte nga e kaluara jonë për shkak të të cilave mund të refuzohemi ose të zhgënjehemi. Dhe këtu shfaqet lakuriqësia emocionale, pra kur zhvishemi – në kuptimin metaforik – nga frika, ankthet, shqetësimet dhe zbulojmë veten për atë që jemi. Në atë çast ne jemi të privuar nga ato helmeta dhe forca të blinduara që na mbrojnë nga goditjet e jashtme, gati për të shprehur qenien tonë.
Kërkimi i dashurisë me çdo kusht
Shumë njerëz, gjatë gjithë jetës së tyre, përjetojnë periudha në të cilat ankthet, ndjenjat e fajit ose frika duket se hedhin një hije negative në çdo aspekt të jetës së tyre të përditshme. Papritur, vetëvlerësimi ynë lëkundet dhe siguritë se kush jemi, çfarë duam dhe çfarë kemi nevojë, shemben. Një nga “zgjidhjet” që përdoret shpesh për t’i shpëtuar periudhave të cenueshmërisë dhe vetmisë është të kërkosh siguri, stabilitet dhe mirëkuptim në një marrëdhënie me një person tjetër. Pa e kuptuar, ne ia besojmë përgjegjësinë për mirëqenien dhe lumturinë tonë partnerit dhe e shtrembërojmë dashurinë, duke e reduktuar në marrëdhënie jofunksionale. E vërteta është se ka vetëm një person me të cilin kaloni çdo sekondë të çdo dite të jetës suaj: veten tuaj. Të mësosh të duash veten mund të jetë një proces i gjatë dhe i ndërlikuar, por gjithashtu do t’ju çojë drejt lirisë dhe vetëdijes më të madhe.
Para se të kërkoni dashurinë e vërtetë mbani mend këto 2 gjëra
Siç mund ta imagjinoni, kërkimi i dashurisë së vërtetë është gjithçka tjetër veçse i thjeshtë. Nga ana tjetër, nëse do të ishte e lehtë, ne nuk do të ishim këtu duke folur për të dhe nuk do të kishte kaq shumë njerëz të etur për t’u thelluar në këtë temë. Sidoqoftë, duhet të dini se ka dy aspekte themelore që mund ta bëjnë më të lehtë takimin tuaj binjak shpirtëror.
1.Pranojeni veten ashtu siç jeni – “Vetëm kur ndaloni së ndjekuri gjërat e gabuara, do t’u jepni gjërave të duhura një shans për t’ju arritur.” Ju e shihni veten të mbushur me të meta dhe keni frikë se nëse të tjerët do t’ju njihnin vërtet, do t’ju refuzonin. Për të kompensuar këtë frikë, ju përpiqeni të jepni një imazh të “rishikuar” dhe “korrigjuar” për veten tuaj, domethënë përpiqeni të tregoni veten si “më të mirë” se sa jeni. Ju përpiqeni të lini një përshtypje të mirë te të tjerët duke vendosur një maskë. Në situata të caktuara kjo mund të jetë e nevojshme, për shembull në punë ose me njerëz që i njihni pak, por me miqtë dhe veçanërisht me partnerin duhet ta lini veten! Nuk ka kuptim të luftosh veten për t’u bërë një person krejtësisht i ndryshëm nga ai që je. Ju kurrë nuk do të keni sukses. Për shembull, nëse jeni një grua 1.55 m e gjatë, pa marrë parasysh sa përpjekje bëni dhe sa mund të bëni, nuk do të mund të bëheni kurrë 1.80 m. Por ju mund të jeni një grua e lumtur 1.55 metra e gjatë. Nëse, megjithatë, vazhdoni të dëshironi të dukeni më të gjatë duke përdorur taka apo mjete të tjera (sepse mendoni se nëse jeni më i gjatë vlerësoheni më shumë), do të keni gjithmonë ankth dhe nuk do të jeni kurrë në paqe me veten! Prandaj, torturimi i vetes, të qenit i pakënaqur ose intolerant i përhershëm ndaj mënyrës së të qenit, nuk do të çojë askund.
Ka shumë njerëz që janë vërtet të gatshëm të bëjnë gjithçka për t’i dhënë formë vetes në mënyrë të tillë që t’u përmbahen dëshirave (të qarta ose të tjera) të partnerit të tyre, në mënyrë që ta kënaqin atë. Dhe dëshironi të jeni pjesë e këtij grupi? Nuk e besoj! Është e gjitha kohë e humbur, kohë që mund të shpenzohej më mirë duke dashur veten në mënyrë aktive.
Pra, si ta pranoni veten? Një vend i mrekullueshëm për të filluar është të kuptosh se e gjithë zhurma që dëgjon dhe që të shtyn të ndryshosh është pikërisht ajo: zhurma. Askush nuk duhet të ndryshojë për t’u përshtatur dhe ky është hapi i parë, ndoshta më i madhi, për të pranuar veten ashtu siç jeni.
Shumë do të mendojnë se nuk po ia dalin mirë, se janë të papërshtatshëm sepse janë të pasigurt ose pa shkëlqim, sepse janë të shkurtër ose nuk kanë stil, dhe kjo përfshihet gjithashtu. Por nëse e mendoni mirë, në këtë rast, problemi nuk është se si jeni, por si e shihni veten. Provoni t’i thoni vetes: “ Më pëlqen vetja ashtu siç jam, çdo ditë e më shumë. Më pëlqen vetja dhe kam besim te vetja. Unë e dua veten. Unë mund të besoj në veten time ,” dhe shikoni se si ndihet ta bëj këtë. Dhe pastaj, nëse ka diçka që nuk ju pëlqen tek vetja, mund ta ndryshoni atë, por së pari duke pranuar se kush jeni tani.
2.Ndjeni mirënjohje ndaj jetës – Për çfarë të jemi mirënjohës? Pasi kemi mësuar të themi faleminderit, bindemi lehtësisht se të jesh mirënjohës është një veprim i jashtëm. Në realitet, mirënjohja është para së gjithash një vlerë ndaj vetes, pasi gjërat mund të kenë kuptim vetëm nga brenda. Për të përjetuar vërtet dashurinë që kemi për veten, është e rëndësishme të mos shkojmë në mungesë, në kërkim të asaj që na mungon, duke harruar atë që kemi tashmë. Ndaloni së menduari për gjërat e mira për të cilat jeni mirënjohës dhe shpesh i merrni si të mirëqena. Mësohuni të njihni atë që keni dhe çfarë ju bën të lumtur, edhe nëse nuk i kushtoni më vëmendje: do të mahniteni nga shumë gjëra për të cilat jeni mirënjohës. Pra, “Vlerëso atë që tashmë ke. Falenderoni për gjithçka që keni. Uji për t’ju larë, energjia elektrike që ju ndriçon, këmbët që ju bëjnë të lëvizni, ji mirënjohës për njerëzit që ju rrethojnë.” Dhe shikoni se si ndiheni për ta bërë atë!
Çfarë imazhi keni për veten tuaj?
Ne mund ta konsiderojmë marrëdhënien tuaj me veten si njësi matëse e marrëdhënies tuaj me të tjerët. Gjetja e dashurisë së vërtetë përkon me të pasurit, para së gjithash, një marrëdhënie të sinqertë dashurie me veten. Të duash veten është paradhoma e çdo forme tjetër dashurie. Kur ne fillim nuk e respektojmë veten ose kemi vetëbesim të ulët, në mënyrë të pashmangshme do të takojmë njerëz që do të sillen ndaj nesh në të njëjtën mënyrë. Pse dikush tjetër duhet të na respektojë nëse ne nuk mund të respektojmë veten?
A bazohet ajo që beson për veten në besime të jashtme? A janë këto bindje që keni mbajtur me vete si fëmijë? Mundohuni t’i kushtoni vëmendje… Kush jeni ju? Sa vleni ju? Sa mendoni se e meritoni? Merrni pak kohë për t’iu përgjigjur këtyre pyetjeve. Ne nuk jemi mësuar të shikojmë brenda vetes dhe për këtë arsye përgjigjet mund të mos vijnë menjëherë, por ndërgjegjësimi se kush jeni dhe çfarë besoni për veten tuaj është hapi i parë drejt jetës që dëshironi.
Nëse është e vërtetë që profili origjinal që i keni bërë vetes rrjedh nga disa mendime të prindërve tuaj, profesorëve apo gjyshërve, dajave dhe të afërmve tuaj… Ka ardhur koha për ta marrë parasysh, sidomos sepse askush nuk e ka shkruar atë pjesë. që ju duhet t’i mbani me vete përgjithmonë. Nuk është shumë e lehtë të çlirohesh nga disa etiketa që na janë ngulur, shpesh në mënyrë të pandërgjegjshme, por mendoj se është më e dhimbshme t’i mbash ato nëse merr parasysh pasojat afatgjata. Nëse babai yt nuk të tha kurrë bravo, unë jam krenar për ty, kjo nuk do të thotë që nuk je i mirë për asgjë. Nëse nëna juaj nuk ju ka përqafuar kurrë dhe nuk ju ka thënë të dua, kjo nuk do të thotë që ju nuk e meritoni dashurinë.
Se çfarë vleni përcaktohet nga ju
Vlera juaj është një fakt që nuk ka të bëjë fare me sjelljen, ndjesitë, emocionet apo disponimin tuaj. Mund të ndodhë që në disa situata të mos ju pëlqejë mënyra juaj e të vepruarit, por kjo nuk ka asnjë lidhje me vlerën tuaj. Ju bëheni të vetëdijshëm për rëndësinë tuaj, vlerën tuaj, mendoni se meritoni një marrëdhënie të qëndrueshme.
Respekti për veten është baza
Flitet shumë pak për respektin për veten. Megjithatë, është një komponent thelbësor për shëndetin (fizik dhe mendor) dhe për ruajtjen e marrëdhënieve të shëndetshme. Nëse e njihni veten në këto pika, do të thotë se po e kaloni jetën duke vozitur kundër vetes. A është e mundur ndonjëherë të shkosh “kundër vetes”? Fatkeqësisht po, kjo ndodh kur nuk jeni mësuar të njihni vlerën tuaj. Siç e shpjegoj në takimet e mia dhe siç e kam detajuar në dy librat e mi (të dy bestsellerët), ne jemi sinteza e përvojave tona dhe, mënyra se si sillemi me veten, reflekton deri diku mënyrën se si na kanë trajtuar të tjerët. gjatë fëmijërisë. Pikërisht aty, në atë moshë mësojmë si të pajtohemi me veten, qoftë ta respektojmë dhe ta vlerësojmë veten apo të lëmë mënjanë dhe të shkelim të drejtat tona emocionale dhe madje të mohojmë nevojat tona!
Edhe nëse jeta që keni jetuar deri tani nuk ka qenë e kënaqshme, kjo nuk do të thotë që nuk mund ta ndryshoni atë. Ne të gjithë bëjmë zgjedhje të këqija: nëse, megjithatë, vazhdoni të ndëshkoni veten për atë që keni bërë, nuk do të arrini asgjë të mirë. Nëse vazhdoni të urreni punën tuaj, shtëpinë tuaj, qytetin tuaj ose partnerin tuaj, do të jeni në gjendje të ndryshoni pak në jetën tuaj. Pavarësisht se në çfarë lloj situate negative e gjeni veten, dijeni se ndryshimi i vërtetë fillon me pranimin e realitetit tuaj. Ne mund të ndryshojmë vetëm atë që kemi pranuar, gjykimi na mban të patundur. Ndonjëherë për të arritur vetë-pranimin, duhet të njohim më mirë veten, të zbulojmë ato besime dhe frikëra të fshehura që na pengojnë të shohim bukurinë që është në ne.
