Ndonjëherë, për të parë, duhet të mbyllësh sytë dhe të hapësh zemrën. Pikërisht atëherë do të jemi në gjendje të kuptojmë se çfarë ka vërtet rëndësi, çfarë ka rëndësi, çfarë nuk është e rreme. Sepse vetëm kur hapim shikimin tonë të brendshëm dhe shpirti ynë është i qetë, ne mund të zgjerojmë horizontet tona dhe të sodisim mundësi të reja.
Sipas neurologëve, ne mendojmë rreth 50,000 mendime çdo ditë. Pavarësisht kësaj, shumë prej tyre janë mekanike dhe të përsëritura. Një aspekt tjetër që duhet marrë në konsideratë është se, si rezultat i mbingarkesës së informacionit, teknologjive të reja dhe kërkesave të mjedisit rreth nesh, ne vuajmë gjithnjë e më shumë nga lodhja mendore. Jemi kaq të projektuar nga jashtë, saqë e kemi harruar plotësisht atë që është brenda.
Ndonjëherë ne tërhiqemi nga treni i mendimeve obsesive dhe të lodhshme, deri në atë pikë sa harrojmë prioritetet tona. Ne nuk dimë më si ta dëgjojmë veten. Jemi përpjekur aq shumë t’i përqendrojmë sytë nga jashtë, saqë tani duket sikur jemi shpirtshkurtër, duke kërkuar gotat e lumturisë.
Kur sytë janë shumë të lodhur për të parë dhe lind zhurma mendore
Besojeni apo jo, mendja jonë priret gjithmonë drejt konfliktit të brendshëm. Kjo për faktin se një nga nevojat jetike të trurit është përshtatja e vazhdueshme me kontekste të ndryshme dhe me çdo stimul që marrim. Presionet e punës, problemet familjare, aspiratat tona, marrëdhëniet tona shoqërore… Gjithmonë ka dyshime për të zgjidhur, ankthe për të qetësuar, boshllëqe për të mbushur dhe “zjarre” për të shuar. Zhurma mendore mund të bëhet e pandërprerë dhe e pafalshme. Kjo është kur stresi lë gjurmët e tij në trurin tonë dhe sytë tanë thjesht humbasin dhe nuk dinë më ku të shkojnë. Ata harrojnë të pushojnë në librin e brendshëm të nevojave tona, në linjat e ndërgjegjësimit dhe introspeksionit tonë për të parë se çfarë ka vërtet rëndësi.
Është kurioze të dihet se amigdala, ajo zonë e trurit që merret me frikën dhe emocionet, tkurret nëse jetojmë periudha të gjata të dominuara nga stresi dhe ankthi. Ky ndryshim në strukturën e tij ndikon drejtpërdrejt në korteksin paraballor, i cili merret me funksione më të larta të trurit si ndërgjegjja, përqendrimi ose vendimmarrja. Kjo shpjegon pse, kur kalojmë kohë të vështira të mbizotëruara nga shqetësimi, stresi dhe zhurma e bezdisshme mendore, është kaq e vështirë për ne të hyjmë në kontakt me veten. Ne kemi prerë atë shirit të padukshëm që na lidh me vetëdijen tonë për shkak të një ndryshimi të vogël në strukturën e trurit tonë.
Megjithatë, ne nuk duhet të nënvlerësojmë fuqinë e neuroplasticitetit dhe aftësinë tonë të pabesueshme për të ristrukturuar arkitekturën e brendshme të ndërgjegjes sonë. Falë ushtrimeve të tilla si meditimi, ndërgjegjësimi apo strategji të tjera për të cilat do të flasim, është e mundur të ridrejtojmë sytë drejt vetvetes sonë të brendshme.
Një mendje mirënjohëse është një mendje e qetë
Një mendje mirënjohëse është një mendje e qetë që do të na lejojë të shohim atë që është vërtet e rëndësishme. Ndoshta kjo fjali do t’ju duket pak poetike ose jashtë kontekstit, sepse… si mund të jemi mirënjohës nëse ndihemi kaq të pakënaqur, të shkretë apo të trishtuar tani? Hapi i parë është, natyrisht, të heqësh qafe të gjitha konfliktet e brendshme. Pasi të jenë heshtur të gjitha betejat emocionale, atëherë do të lindë ajo energji e qetë që do të na lejojë të çlirohemi nga të gjitha ndikimet e jashtme. Le të shohim se si mund ta arrijmë këtë.
Të gjithë duan lumturi pa dhimbje, qetësi kur je në mes të një stuhie ose mirëqenie kur gjithçka që ndjen është pakënaqësi. Pavarësisht kësaj, është e rëndësishme të kuptohet një koncept themelor: ylberi nuk do të shfaqet kurrë pa pak shi.
Mbyllni sytë që të mund të shihni
Hapi i parë është të mësoni të kontrolloni mendimet tuaja. Sigurisht që nuk mund të harrojmë se një mendim është përcjellësi i drejtpërdrejtë i një emocioni, i cili, nga ana tjetër, është një skulptor që na bën të perceptojmë realitetin në një mënyrë ose në një tjetër. Për këtë arsye, është e rëndësishme të mbani mend pikat e mëposhtme:
Mbyllni sytë dhe filloni të kuptoni se, tani e tutje, në mendimet tuaja nuk do të ketë më kohë foljesh të kushtëzuara apo fjali hipotetike: “po të kisha qenë atje”, “po ta kisha bërë” ose “kur ai të më thotë se Do të dua, pastaj do të jem i lumtur”, “kur të kem këtë apo atë, atëherë do të ndihem më mirë”, etj.
Duke mbajtur gjithmonë sytë mbyllur, premtojini vetes se do të filloni të komunikoni me veten duke përdorur foljet në kohën e tashme: “Unë dua”, “Unë mundem”, “Unë bëj…”
Për të mbyllur sytë dhe për të qenë në gjendje të shihni se çfarë është me të vërtetë e rëndësishme në jetën tuaj, nuk duhet ta lini mendjen bosh. Përveçse është e pamundur, nuk është as e dobishme. Ju duhet të “fekondoni” mendjen tuaj me mendime pozitive, frymëzuese dhe të dobishme.
Vlerësoni dhe reflektoni pozitivisht. Sigurisht duke menduar në këtë mënyrë nuk do të mbyllni sytë përpara realitetit apo të vërtetës. Ka të bëjë thjesht me rikthimin e jetës në mendjen dhe shpirtin tuaj për të rritur vetëbesimin duke ndërprerë zhurmën e mendimeve negative ose kufizuese.
Po ta provojmë? Ki guximin të mbyllësh sytë që të mund të shohësh, të ndezësh dritën e zemrës dhe t’u përgjigjesh atyre nevojave që, ndonjëherë, ne i shpërfillim sikur të ishin lodra të vjetra.
