Ne marrim vazhdimisht vendime që kanë të bëjnë me punën tonë, me marrëdhëniet tona. Megjithatë, a besoni se janë të gjitha racionale dhe logjike? Ndonjëherë nuk jemi të vetëdijshëm se të menduarit tonë është i dëshirueshëm, i ndikuar jashtëzakonisht nga dëshirat tona.
Kur dëshirojmë të ndodhë një objekt ose një situatë, për shembull për të arritur një qëllim të caktuar ose për të qenë në gjendje të kemi atë shtëpi që e kemi parë dhe që nuk mund ta largojmë nga mendja jonë, ne dërgojmë sinjale në trurin tonë, duke treguar se ne i mungon diçka. Çdo vendim që marrim që atëherë e tutje do të ndikohet nga kjo dëshirë.
Çfarë ndodh atëherë me realitetin? Ajo shndërrohet në atë që duam dhe na bën të shohim gjithçka “sipas tonën”. Nuk është e vështirë të mendojmë për sasinë e problemeve që mund të na shkaktojë kjo, qoftë në marrëdhëniet emocionale apo të punës. Realiteti është ai që është dhe nuk do të ndryshojë vetëm sepse duam ta shohim me sy të ndryshëm.
Mendimi bëhet skllav i dëshirës
Mund të duket ekstreme, por mendimi bëhet skllav i asaj dëshire që na ka pushtuar mendjen, veçanërisht nëse është një dëshirë e madhe. Kur kjo të ndodhë, sado të mendojmë se po marrim vendime racionale, nuk do të ndodhë. Ne nuk e shohim më realitetin ashtu siç është, por ashtu siç e duam ne.
Të menduarit dëshirues bazohet në iluzion dhe fantazi. Në këtë mënyrë, nuk ka rëndësi se çfarë ndodh në të vërtetë, nëse po ndjekim rrugën e gabuar, nëse nuk sillemi mirë me të tjerët, nëse gabojmë… Ne nuk shohim gjë tjetër veç kësaj, sepse po vizualizojmë një botë të ndarë, një botë që ne imagjinojmë dhe e bëjmë realitet në mendjen tonë.
Edhe pse, ndonjëherë, mendimet e dëshirueshme mund të na motivojnë, ato ndonjëherë janë gjithashtu një mjet me të cilin ne shpëtojmë nga situatat që nuk na pëlqejnë. Le të imagjinojmë, për shembull, që në një çift – që nuk funksionon më – ju dëshironi që gjithçka të jetë si në të kaluarën, kur gjërat ishin më mirë. Mendimet tona do të rikuperojnë kujtimet e atyre kohërave të lumtura, do t’i kthejnë ato në të tashmen dhe kështu do të imagjinojmë se marrëdhënia po shkon mirë.
Ne jetojmë në një botë fantazi pa dashur dhe pa qenë të vetëdijshëm për të mbyllur sytë ndaj asaj që po ndodh. Në fakt, le të pretendojmë. Ne përfundojmë duke u fokusuar tek vetja, tek dëshirat tona dhe harrojmë të tjerët. Kjo shkakton probleme të mëdha për ata që na rrethojnë.
Grackat e të menduarit të dëshiruar
Ne duhet të jemi të vetëdijshëm për faktin se mendimet e dëshiruara nuk lindin kurrë nga realiteti, por nga ajo që dëshirojmë të ndodhë. Megjithatë, në realitet, të qenit realist është i nevojshëm për të shmangur rënien në kurthe të caktuara që mund të shkaktojnë probleme serioze në jetën tonë. Këtu janë disa:
Fiksoni qëllimin përfundimtar, por jo në rrugën: kjo ju pengon të shihni gabimet që po bëni, atë që po bëni keq dhe, nëse nuk korrigjohet, nuk do të çojë në asgjë të mirë. Ndonjëherë ajo që dëshironi aq shumë mund të kthehet kundër jush.
Duke mos qenë në gjendje të kuptoni nëse ajo që dëshironi të arrini është e realizueshme: kur kemi një qëllim apo një ëndërr, gjëja e parë që duhet të bëjmë është të mendojmë nëse është e realizueshme apo jo, për të shmangur përpjekjet e kota dhe të zhgënjyer. Mendimi dëshirues e pengon këtë verifikim dhe, nga ana tjetër, favorizon investimin e burimeve në objektiva që nuk mund t’i arrijmë.
Ndjeheni të frustruar dhe të zhgënjyer: mendimet e dëshiruara do t’ju bëjnë të jetoni në një botë fantazie, e cila nuk është reale. Kur ta kuptoni këtë, do të ndjeni zhgënjim dhe zhgënjim. Sidoqoftë, nëse dëshira juaj është shumë intensive, do të vazhdoni të vazhdoni këtë situatë, e cila do të përfundojë duke ju shkatërruar në mënyrë progresive.
Nëse jetojmë në këtë botë fantazi për një kohë të gjatë, do të arrijmë në një pikë ku nuk do të jemi më në gjendje të dallojmë se çfarë është e vërtetë dhe çfarë jo. Do të ketë raste kur të tjerët do të përpiqen të na hapin sytë. Do të jetë një dush i ftohtë. Mos iu drejto përsëri fantazisë për ta bërë veten të ndihesh më mirë.
Jetojmë në një botë reale, nga e cila, sado të duam, nuk mund të shpëtojmë. Nëse nuk i hapni sytë, situatat dhe njerëzit do të përfundojnë duke ju detyruar ta bëni atë për ju. Është më mirë ta bësh, nëse nuk dëshiron ta shohësh veten të shkatërruar nga e njëjta ëndërr në të cilën ke ngecur për një kohë të gjatë, një gënjeshtër që e ke bërë realitet.
Të dëshirosh mendimin është komode. Na bën të ndihemi mirë, sepse na bën të ndihemi ashtu siç duam të ndihemi. Megjithatë na kthen në njerëz frikacakë, që ikin nga realiteti dhe gjithçka që nuk duam të pranojmë.
