Zemra jonë nuk duhet të ketë pronarë apo pronarë. Është vetëm e jona, ne jemi të vetmit pronarë, sepse zemra jonë përcakton autonominë tonë, pompon dashurinë për veten dhe oksigjenin e vetëvlerësimit, kështu që ne mund të duam plotësisht, në mënyrë të kënaqshme dhe mund të jemi zot të rrugës sonë dhe krijues të një jeta ja vlen te jetohet.
Arritja e kësaj autonomie personale, në të cilën ndjenja e intimitetit me njerëzit më të rëndësishëm për ne mbetet e paprekur, nuk është një detyrë e lehtë. Në fakt, nëse shikojmë skemën klasike dhe tradicionale të marrëdhënieve në çift, do të kuptojmë se autonomia dhe intimiteti klasifikohen si dy gjendje të papajtueshme. Nga ana tjetër, nuk mungojnë as rrymat e mendimit filozofik që na kujtojnë se askush nuk është plotësisht i lirë dhe i pakushtëzuar kur vjen puna për të vendosur rrugën që duhet ndjekur. Ne të gjithë u përgjigjemi disa normave shoqërore, kulturore, madje edhe ideologjike. Në vend që ta përvetësojmë këtë lloj qasjeje bazuar në momente deterministe ose mungesë optimizmi, është mirë të kujtojmë se çfarë thonë studimet mbi psikologjinë individuale.
Njerëzit duhet të bëjnë një përpjekje të madhe për të bërë një angazhim autentik ndaj vetes. Autonomia personale dhe aftësia për të vendosur se çfarë dëshironi ose nuk dëshironi në çdo moment janë parimet bazë të mirëqenies psikologjike që meritojnë një pjesë të mirë të përpjekjeve tona të përditshme. Zemra jonë, e kuptuar si një dimension metaforik në të cilin banon bota jonë emocionale, madje edhe identiteti ynë, është një univers vazhdimisht në rritje.
Lëreni më pas të zgjerohet, le të jetë zotërues i vetvetes, por në të njëjtën kohë të jetë mjaft i përulur dhe i ndjeshëm për të ditur se si të lidhet me njerëzit rreth tij në një mënyrë autentike. Sepse magjia qëndron në ekuilibër.
Ne humbasim autonominë në vendimet e vogla të përditshme
Lënia e punës mënjanë sepse partneri juaj na kërkon. Të heqim dorë nga dashuria e jetës, sepse prindërit tanë nuk e pëlqejnë atë. Të ndryshojmë pasionet tona sepse miqtë tanë kanë gjithmonë plane të tjera. Të heqim dorë para kohe sepse askush nuk na mbështet në qëllimet tona. Ata janë shembuj të përgjithshëm se si ne mund të minojmë dinjitetin, vetëvlerësimin dhe identitetin tonë. Ky sabotim (dhe është e rëndësishme ta kemi parasysh këtë) nuk fillon ekskluzivisht nga njerëzit përreth nesh. Në shumë raste varet edhe nga ne. Nuk duhet të fajësojmë vetëm ata që marrin përsipër frenat e jetës sonë. Përkundrazi, ne e njohim përgjegjësinë tonë kur dorëzohemi dhe pengohemi në këtë situatë cenueshmërie dhe pasigurie.
Nga ana tjetër, le të kujtojmë se ata që e lënë timonin e jetës në duart e të tjerëve, nuk e bëjnë këtë në mënyrë spontane. Në realitet, është një ushtrim i përditshëm që ne e nënvlerësojmë, si ata që një ditë vendosin të mos lahen më, të mos rruhen, të mos krehin flokët dhe të mos presin thonjtë. Është higjiena psikologjike dhe një parim i shëndetit emocional që ne heqim dorë duke ua dhënë të tjerëve. Nuk është gjëja më e mirë për të bërë.
Dinjiteti nuk duhet të përfundojë në duar të huaja. Askush nuk mund dhe nuk duhet të mbjellë farat e dëshirave të tij egoiste në zemrat tona apo edhe të na shesë qëllime që nuk korrespondojnë me vlerat tona. Nuk ka rëndësi nëse ato duar të përdorura për të manipuluar identitetin tonë janë ato të partnerit, prindërve apo mikut tonë të supozuar më të mirë.
Ka territore që janë private dhe që askush nuk duhet të kalojë. Kujdesi për pronat që kanë të bëjnë me qenien tonë është diçka që bie në përgjegjësinë tonë, është një punë e përditshme higjienike që nuk duhet nënvlerësuar kurrë.
Merrni frymë, numëroni deri në 10 dhe rifitoni autonominë
Dr. Carol D. Ryff, nga Universiteti i Pensilvanisë, është një nga eksponentet kryesore të psikologjisë pozitive. Ndërmjet viteve 1989 dhe 1998 ai zhvilloi modelin interesant të “Mirëqenies Psikologjike”, i cili sot vazhdon të jetë një nga kontributet më të rëndësishme në lidhje me rritjen personale të një personi. Ka të bëjë shumë me parimin shëndetësor që përmendëm më parë. Ju ftojmë të reflektoni mbi pikat kryesore të këtij modeli për të filluar punën menjëherë për autonominë tuaj emocionale dhe psikologjike.
Modeli i mirëqenies psikologjike që duhet të ndjekim të gjithë
Një nga pikat më interesante të qasjes së Dr. Ryff ka të bëjë me neuroshkencën. Sipas ekspertit, kur rreth nesh ndodh diçka që bie ndesh me vlerat tona ose kur dikush na imponon me forcë mendimin e tij ose na detyron të bëjmë diçka që nuk na pëlqen, pjesa jonë që reagon në çast është sistemi ynë limbik. Kjo strukturë e trurit e lidhur me emocionet tona është si një sinjal alarmi. Është ajo sirena e brendshme që na pëshpërit se “kujdes, diçka nuk shkon”. Stresi futet menjëherë dhe kortizoli hyn në qarkullimin tonë të gjakut. Në këto raste idealja është që të mund ta dëgjojmë këtë ndjenjë dhe thjesht të numërojmë deri në 10. Më pas, duhet të reagojmë në përputhje me nevojat tona reale.
Nuk është e lehtë të kesh sukses në këtë ndërmarrje, por pak nga pak do t’ia dalësh nëse mësosh t’i integrosh këto parime të mirëqenies psikologjike në jetën tënde.
-Praktikoni vetëpranimin çdo ditë.
-Bëjeni prioritetin tuaj kultivimin e marrëdhënieve pozitive dhe të kënaqshme me njerëzit e tjerë. Nëse një marrëdhënie konkrete, qoftë miqësi apo dashuri, nuk korrespondon me këto parime, atëherë duhet të mendoni për një ndryshim.
-Vendosni një qëllim jetësor që është i qartë dhe i arritshëm. Luftoni për ta bërë atë të ndodhë.
-Investoni në rritjen tuaj personale. Çdo kohë është një kohë e mirë për ta bërë atë.
-Mundohuni të mbani kontrollin e duhur mbi realitetin tuaj. Ju e drejtoni jetën tuaj, ju e drejtoni atë, ju vendosni, ju thoni mjaft, ju vendosni kufij dhe ju duhet të merrni përgjegjësi për vendimet që merrni.
Si përfundim, jemi të vetëdijshëm se këto strategji nuk mund të asimilohen brenda natës. Megjithatë, mos harroni se nëse në një moment të caktuar ndiheni të bllokuar ose vini re se po humbisni autonominë tuaj, aplikoni ilaçin klasik që përdorin të gjithë: “merr frymë, numëro deri në 10 dhe REAGON, sepse unë jam në krye të zemrës sime!”.
