Një pyetje që shpesh lind kur fëmijët rriten është: Pse i ngjan më shumë nënës ose babait?
Përgjigjja ka të bëjë me kombinimin e faktorëve gjenetikë, biologjikë dhe ato të mjedisit.
Gjenetika
Gjatë konceptimit, fëmija merr gjysmën e ADN-së nga nëna dhe gjysmën nga babai. Disa karakteristika fizike, si ngjyra e syve, flokëve dhe lëkurës, janë të përcaktuara drejtpërdrejt nga gjenet. Gjenet e trashëguara mund të favorizojnë disa tipare nga një prind më shumë se nga tjetri. Kjo ndodh sepse gjenet janë të ndarë në alele (forme të ndryshme të një gjeni) dhe ndonjëherë një alel është më dominues se tjetri.
Fenotipi dhe shprehja e gjenit
Ndonëse të dy prindërit kontribuojnë me të njëjtën sasi gjenesh, disa mund të shprehin më shumë disa tipare të veçanta, siç janë forma e fytyrës, përmasat e trupit ose karakteristika të tjera. Ky fenomen quhet “shprehje gjenetike” dhe ndikon në mënyrën se si duket një fëmijë.
Hormonet dhe ndryshimet biologjike
Hormonet që lëshohen gjatë shtatzënisë dhe pas lindjes mund të ndikojnë gjithashtu në zhvillimin e fëmijës. Për shembull, nivelet e hormoneve që ndihmojnë në zhvillimin e trurit dhe karakteristikave të tjera fizike mund të ndikojnë në atë se cilit prind i ngjan më shumë fëmija.
Mjedisi dhe përvoja
Përveç faktorëve gjenetikë, mjedisi dhe kujdesi i prindërve mund të luajnë një rol të rëndësishëm. Fëmijët shpesh imitojnë sjelljen, gjestet dhe mënyrën e të folurit të prindërve të tyre, çka mund të bëjë që ata të ngjajnë më shumë emocionalisht dhe psikologjikisht me një prind. Kjo është një ndihmë e natyrshme për fëmijën në zhvillimin e tij.
Si përfundim, ngjashmëria e një fëmije me një nga prindërit është një rezultat i një përzierje të faktorëve gjenetikë, biologjikë dhe mjedisorë. Ndonjëherë është e paqartë nëse fëmija do të ngjajë më shumë me nënën apo babanë, por kjo është pjesë e mrekullisë së trashëgimisë gjenetike.
