Mëkatet sociale të Gandit janë sjellje që besohet se shkaktojnë dëm serioz në shoqëri. Ky udhëheqës i vërtetë shpirtëror dhe politik ishte një besimtar i fortë në moralin si një forcë superiore. Në bazë të kësaj raportojmë faktorët që sipas tij cenojnë moralin shoqëror.
Forcat morale janë një grup vlerash. Këtu përfshihen virtytet fetare, qytetare, familjare etj. Së bashku ato përbëjnë një etikë, e cila bëhet shtytësi kryesor i kulturës. Një shembull në këtë kuptim është vetë Gandi.
Mëkatet shoqërore, nga ana tjetër, i referohen qëndrimeve që bien ndesh me etikën. Ato përbëjnë një situatë që dobëson shoqërinë. Kur vlerat nuk janë të forta, përgjigja është e dobët në kohë krize ose vështirësish. Këtu janë mëkatet sociale për të cilat na paralajmëroi Gandi.
1.Politikë pa parime
Kur flasim për politikë, politikanët vijnë menjëherë në mendje. Kritikimi i tyre dhe akuzimi i tyre për korrupsion është tashmë një praktikë e përhapur. Dhe në të njëjtën mënyrë po e përdor këtë pretekst për të abstenuar nga pjesëmarrja politike. Harrojmë që edhe ne jemi pjesë e atij “sistemi” që aq shumë e kritikojmë. Nëse reziston, kjo është falë nesh, nëpërmjet veprimeve apo mosveprimeve. Të gjithë jemi të përfshirë në politikë, si pjesëmarrës aktivë apo pasivë. Pyetja është nëse pjesëmarrja jonë kontribuon apo jo në ndërtimin e vlerës politike.
2.Biznes pa moral
Ambicia është një mëkat tjetër shoqëror. Kur mendon vetëm për mirëqenien tënde , lind ideja se arritja e kësaj të fundit justifikon çdo gjest. Suksesi personal kthehet në një justifikim për të kryer veprimet më të këqija. Edhe njerëzit që mund të konsiderohen “të denjë” përfundojnë duke i dorëzuar “ligjit të mbijetesës”, madje duke i etiketuar ata që ruajnë vlerat morale si idealistë ose ëndërrimtarë. Këto qëndrime e bëjnë vijën e hollë të kufirit gjithnjë e më të pasaktë, me rrezikun që të rezultojë në një “ligj të savanës” të vërtetë.
3.Mirëqenia pa punë
Puna nuk është vetëm një mjet për të fituar para. Puna dhe fitimi na fisnikërojnë. Përkundrazi, të jetuarit me punën e të tjerëve na shkatërron qenien, duke na kthyer në parazitë shoqërorë. Mirëqenia duhet të jetë rezultat i përpjekjeve personale. Dhe në fakt ky është rasti, duke pasur parasysh se ata që zakonisht jetojnë pa e bërë veten të dobishëm, rrallë janë me të vërtetë mirë. Zakonisht ndodh e kundërta: bëheni të pakënaqur, të pangopur, të paaftë për të ndier kënaqësi në atë që bëni.
4.Edukim pa karakter
Edukimi është një proces integral. Kur nuk kuptohet kështu, bëhet një nga mëkatet shoqërore. Të edukosh dikë nuk do të thotë t’i udhëzosh, trajnosh apo t’i mbushësh me njohuri apo ta bësh ekspert në këtë temë sikur të ishte një makinë. Ata që janë përgjegjës për trajnimin e njerëzve të tjerë duhet të jenë të vetëdijshëm për nevojën për të qëndruar të patundur në parimet e mësuara. Mospërputhja është një mesazh i tmerrshëm për këdo që po mëson diçka.
5.Shkencë pa njerëzim
Sado e dobishme të jetë shkenca për njerëzimin, ka raste kur nuk është kështu. Për shembull, kur promovohen informacione të pasakta ose të pasakta, kur kryhen kërkime mashtruese ose kur kryhen eksperimente joetike mbi njerëz dhe kafshë.
6.Kënaqësi pa përgjegjësi
Kërkimi i kënaqësisë është absolutisht i ligjshëm. Çdo qenie njerëzore ka të drejtë të kërkojë atë që mund t’i sjellë kënaqësi shqisave dhe shpirtit të tij. Megjithatë, kur ekzagjerohet, i njëjti kërkim për kënaqësi përfundon të jetë i dëmshëm. Gandi kishte një pikëpamje stoike për respektin. Ai e konsideronte moderimin një nga virtytet e mëdha. Të jesh përgjegjës ndaj kënaqësisë do të thotë të ruash një ekuilibër përballë asaj që na sjell gëzim. Nuk duhet lejuar të kthehet në një teprim vicioz, duke përfunduar duke ndryshuar vlera të tjera.
7.Feja pa sakrificë
Edhe pse Gandi flet vetëm për fenë, në këtë rast parimi mund të zbatohet për çdo lloj besimi shpirtëror, fetar apo tjetër. Kur deklaroni një besim, ai kërkon që ajo që ndjeni në mendjen dhe zemrën tuaj të përkthehet në veprime. Feja pa sakrificë konsiderohet si një nga mëkatet shoqërore sepse besimet pa vepra e humbin vlerën e tyre. Kur vërtet beson në diçka, duhet të jesh i gatshëm të heqësh dorë nga shumë gjëra.
