Trupi i njeriut nuk është ndërtuar për fluturime në hapësirë, me kushtet e tij të mikrogravitetit, ekspozimin ndaj rrezatimit me energji të lartë dhe çështje të tjera. Si rezultat, ecja përtej kufijve të Tokës shkakton shumë ndryshime fiziologjike që ndikojnë në shëndetin e një astronauti.
Trupi i njeriut evoluoi gjatë miliona viteve për të funksionuar në mënyrë optimale në mjedisin e Tokës, i cili përfshin gravitetin e tij, përbërjen atmosferike dhe nivelet relativisht të ulëta të rrezatimit.
Ndryshe nga Toka, ku atmosfera dhe fusha magnetike planetare ofrojnë një mburojë nga rrezatimi hapësinor, astronautët janë të ekspozuar ndaj rrezatimit me energji të lartë që përshkon kozmosin. Kjo mund të çojë në dëmtim të ADN-së, rritje të rrezikut të kancerit, efekte neurodegjenerative, probleme kardiovaskulare dhe disrregullim të sistemit imunitar, transmeton Klankosova.tv
Magnetosfera e Tokës – rajoni i hapësirës i dominuar nga fusha magnetike planetare – siguron njëfarë mbrojtjeje për astronautët në misionet në orbitën e ulët të Tokës. Por astronautët që udhëtojnë përtej kësaj – të tilla si në misionet në Hënë ose Mars – do të përjetonin doza shumë më të larta rrezatimi.
Graviteti luan një rol kritik në rregullimin e funksioneve trupore. Mungesa e tij shkakton përshtatje të gjera fiziologjike, sipas Beheshtit.
Pa gravitetin, lëngjet trupore zhvendosen lart, duke çuar në ënjtje të fytyrës dhe rritje të presionit intrakranial, gjë që mund të ndikojë në shikim. Mungesa e ngarkesës mekanike në kocka dhe muskuj që shoqërohet me tërheqjen në rënie të gravitetit çon në humbje të densitetit të kockave dhe atrofi të muskujve.
Mënyra se si astronautët shërohen pas kthimit në Tokë varet kryesisht nga kohëzgjatja e misionit.
