Në botën në të cilën jetojmë, në mënyrë të pashmangshme të gjithë njerëzit do të vuajnë në një moment të jetës së tyre. Qoftë për shkak të sëmundjes fizike, dhimbjes emocionale, humbjes apo mungesës, ne të gjithë përballemi me situata të pafavorshme. Si qenie të ndjeshme, soditja e vuajtjes së tjetrit do të zgjojë universin tonë të brendshëm; në këtë pikë, ndryshimi midis keqardhjes dhe dhembshurisë bëhet vendimtar.
Mund të duken si emocione të ngjashme, pasi që të dy lindin nga ndjeshmëria, aftësia për të vënë veten në vendin e dikujt tjetër dhe për të kuptuar dhimbjen e tyre. Megjithatë, ndjesia e keqardhjes ose e dhembshurisë na bën t’i shikojmë ata që vuajnë me sy të ndryshëm, kështu që veprimet e ndërmarra si rezultat i ndjenjës nuk janë të njëjta.
Mëshirë dhe dhembshuri: origjina
Për të kuptuar ndryshimin midis keqardhjes dhe dhembshurisë, mund të nisemi nga përkufizimi i të dyja këtyre emocioneve:
Trishtimi është një ndjenjë trishtimi e prodhuar nga vuajtja e një personi tjetër. Mjafton të thuhet se termi rrjedh nga latinishtja poena që do të thotë “ndëshkim, ngacmim, vuajtje”.
Dhembshuria është gjithashtu një ndjenjë trishtimi , por na bën të identifikohemi me të këqijat e të tjerëve dhe të përpiqemi t’i korrigjojmë ato, t’i shmangim ose të lehtësojmë vuajtjet e tyre.
Nga këto dy përkufizime mund të nxjerrim përfundime të rëndësishme. Nga njëra anë, ndëshkimi na vendos në pozicionin e vëzhguesve të thjeshtë, të distancuar nga vuajtjet e të tjerëve dhe pasiv përballë saj. Është një emocion jetëshkurtër dhe nga i cili ne e perceptojmë veten në një pikë të caktuar si superior ndaj të dëmtuarit.
Në këtë kuadër, na vjen keq për ata që po përballen me një situatë të vështirë ekonomike, familjare, fizike apo emocionale, por e dimë se kjo nuk na shqetëson drejtpërdrejt dhe nuk jemi të detyruar të ndërhyjmë.
Përkundrazi, dhembshuria lidhet, na lejon të identifikohemi me tjetrin dhe të kujtojmë njerëzimin e ndarë mes të dyve. Ne nuk shikojmë nga larg, por përkundrazi përfshihemi, duke e ditur se askush nuk është superior dhe se të gjithë mund të përjetojmë një situatë të ngjashme. Është gjithashtu një ndjenjë e qëndrueshme që të çon në veprim.
Dhimbja na ngec, dhembshuria na lëviz
Dallimi kryesor midis ndjesisë së keqardhjes dhe dhembshurisë është se në rastin e parë besojmë se nuk mund të bëjmë asgjë për të përmirësuar situatën e tjetrit, ndërsa në rastin e dytë jemi të bindur se mund të japim një kontribut.Duke ndjerë keqardhje e vendosim tjetrin në pozitën e një viktime të pafuqishme dhe e dënojmë me vuajtje; përkundrazi, duke ndjerë dhembshuri, ne e ndihmojmë atë të ndryshojë rrethanat e tij.
Kjo ka pasoja në aspektin e sjelljeve prosociale dhe veprimeve solidare. Njerëzit që ndjejnë dhembshuri priren të kenë një interes shoqëror, të ndihmojnë të pafavorizuarit dhe të kontribuojnë në kauzat e komunitetit. Për më tepër, kjo gjithashtu ka pasoja në një nivel ndërpersonal. Për shembull, kur një prind ndjen keqardhje për fëmijën e tyre (për çfarëdo arsye), ata përcjellin idenë se fëmija është i paaftë, i pafavorshëm dhe i pafuqishëm. Përkundrazi, duke ndjerë dhembshuri, ai i kupton vështirësitë e tij, por e inkurajon të përmirësohet.
Në mënyrë të ngjashme, nëse disa shokëve të klasës u vjen keq për një shok klase, ata do ta shohin atë me trishtim. Megjithatë, nëse ata ndjejnë dhembshuri, ata do të përfshihen në mënyrë aktive për ta ndihmuar atë dhe për të përmirësuar jetën e tij.
Dallimi midis keqardhjes dhe vetëdhembshurisë
Efektet më të dëmshme të ndjesisë së keqardhjes ndodhin kur ky emocion i drejtohet vetes. Është keq kur të tjerët na shikojnë me keqardhje, por nëse ne fillimisht e shohim veten si viktima, vuajtjet do të shtohen. Një person që ndjen keqardhje për veten e tij ndihet si i dështuar, fatkeq dhe i dënuar me vuajtje. Si rezultat, ai ka më pak gjasa të kërkojë mënyra për të ndryshuar situatën e tij.
Përkundrazi, ata që ndjejnë dhembshuri i kuptojnë dhe i falin gabimet e tyre, e trajtojnë veten me kënaqësi dhe marrin përgjegjësi për jetën e tyre. Prandaj, dhembshuria ndihmon për të reduktuar vetëkritikën, zhvlerësimin dhe përsiatjen dhe për të rregulluar emocionet tona në mënyrë efektive.
Konkluzione
Kur ju duhet të përballeni me situata të vështira, mbani mend efektet negative të ndëshkimit. Kjo e bën veten dhe të tjerët të dobët. Është dhembshuria që na bashkon , që na shtyn të ndihmojmë me përulësinë e të diturit se askush nuk është i përjashtuar nga gabimet ose vuajtjet.
Zhvilloni dhembshuri dhe do të bëheni një qenie më njerëzore, më e ndjeshme dhe më e angazhuar.
