Shpesh, kur reflektojmë për vetminë, kemi mendime negative për të. Shumica janë të ndikuar nga përvoja të pakëndshme dhe besime irracionale për mundësinë e të qenit “vetëm”. Çështja është se nëse nuk e trajtojmë këtë, mund të përfundojmë duke e perceptuar vetminë si të padurueshme.
Kështu, në momentin që ndihemi të vetmuar ose kuptojmë se vetmia do të jetë shoqëruesi ynë i jetës, shqetësimi do të na pushtojë. Kështu që ne do të ndihemi nën presion dhe do të fillojmë të përjetojmë një ndjenjë të caktuar mbytjeje që do të na bëjë të marrim vendime më pak me fat. Për të shmangur këtë, zgjidhja më e mirë është të veproni.
Identifikoni atë që ndjejmë
Çfarë ndjejmë kur jemi të vetmuar? Identifikimi i emocioneve dhe ndjenjave tona kur ndihemi të vetmuar është shumë i rëndësishëm për t’i çliruar ato dhe për t’i parandaluar ato të na dëmtojnë. Sepse nëse ne i shpërfillim ato, ato nuk do të zhduken, por përkundrazi do të vendosen brenda nesh, duke u bërë toksike dhe duke krijuar një zbrazëti shumë më të madhe brenda nesh. Për të identifikuar se çfarë dhe si ndihemi tani, mund të mbajmë një ditar emocional, në të cilin regjistrojmë ndjesitë, ndjenjat dhe emocionet që përjetojmë kur jemi vetëm. Një tjetër mundësi është t’i shkruani një letër dikujt që përshkruan se si ndihemi, apo edhe ta vizatoni atë, ta bisedoni me dikë të cilit i besojmë ose thjesht të kërkoni ndihmë profesionale.
Në fillim do të përdorim justifikimin “nuk kam kohë”, sepse është e vështirë të shikojmë se çfarë na lëndon dhe për këtë arsye e shmangim atë. Megjithatë, kjo do të jetë ajo që na lejon të heqim dorë nga ajo që na bën të ndihemi kaq keq dhe, më në fund, ta pranojmë atë. Një hap shumë i rëndësishëm, për të mos thënë vendimtar.
Pasi të kemi identifikuar se çfarë na bën të ndihemi të vetmuar, është e nevojshme të ndalojmë të gjitha ato qëndrime që po e ushqejnë atë. Për shembull, ne mund të tërhiqemi nga familja dhe miqtë tanë më të afërt, ose të izolohemi si rezultat i shqetësimit që ndiejmë… Sepse të qenit vetëm është një gjë dhe të kontribuosh në mbajtjen e vetmisë mbi ne është krejt tjetër.
Vetmia nuk është e keqe, por në doza të mëdha mund të na kufizojë jetën.
Ne duhet të bëjmë një përpjekje për t’u hapur ndaj miqësive të reja, për të hequr dorë nga marrëdhëniet që rrisin ndjenjat e vetmisë dhe për t’u thënë “po” ftesave që kemi refuzuar sepse nuk jemi plotësisht të lumtur. Pra, le të pyesim veten: “Nëse nuk do të ndihesha kështu, a do të shkoja?” Nëse përgjigja është “po”, le të bëjmë një përpjekje.
Le të ndryshojmë bindjet tona për vetminë
Cilat besime funksionojnë brenda nesh që e kanë bërë këtë ndjenjë vetmie të bëhet e padurueshme? Mund të mendojmë se të qenit beqar është një dështim, se koha jonë po kalon, se nuk jemi në gjendje të mbajmë dikë pranë, se të bësh gjëra vetëm është një turp…
E vetmja mënyrë për ta luftuar atë është ta pranojmë dhe më pas të bëjmë të kundërtën. Mendojmë se është e turpshme të dalim vetëm për kafe apo në kinema? Le ta bëjmë atë. Ne do të zbulojmë se nuk jemi të vetmit që e bëjmë këtë dhe do të kuptojmë gjithashtu se mund të ndihet shumë mirë.
Pse të mos filloni të keni edhe profesione të tjera? Mund të punojmë 8 orë dhe të mendojmë se jemi mjaftueshëm të zënë, por kur kthehemi në shtëpi dhe e gjejmë veten vetëm dhe pa plane, mund të rrëmbehemi nga mendime të bezdisshme përtypëse të vetmisë. Pra, le të marrim atë hobi që gjithmonë kemi dashur të provojmë ose të bashkohemi në palestër për një seancë Zumba pas punës.
Bërja e gjërave do të na ndihmojë të përmbushim veten dhe të rritemi si njerëz. Gjithashtu do të na lejojë të takojmë njerëz të rinj dhe të kuptojmë se, në realitet, nuk jemi aq të vetëm sa mendojmë! Ne duhet të ndërmarrim veprime për t’u përballur me trishtimin dhe të kuptojmë se nuk varemi nga askush për të qenë të lumtur.
Le të fillojmë të vëmë në dyshim bindjet tona, duke mos e krahasuar veten me atë që bëjnë të tjerët dhe të bëjmë atë që duam ne pa u varur nëse njerëzit e tjerë mund të marrin pjesë në planet tona. Është kënaqësia dhe lumturia jonë që janë në rrezik. Ne meritojmë më të mirën, meritojmë të ndihemi mirë dhe të lumtur me veten tonë, jo vetëm kur ka njerëz rreth nesh ose kur kemi një partner.
