Çrregullimet e ankthit janë ndër psikopatologjitë më të zakonshme. Prandaj është e mundshme që ju do të njihni dikë që vuan këtë problem nëse nuk prekni personalisht. Kjo është një çështje aq e përhapur sa ankthi është klasifikuar si “epidemi e heshtur e këtij shekulli”.
Personi që vuan nga ankthi përjeton një ndjenjë të shqetësimit të përhershëm nga i cili nuk di se si të dalë, edhe pse ai është i vetëdijshëm se shumë nga shqetësimet që e dëmtojnë atë nuk janë racionale. Personi i shqetësuar jeton në një gjendje eksitimi të vazhdueshëm, gjithmonë duke pritur që të ndodhë diçka e tmerrshme. Natyrisht, ky nivel i tensionit është shumë i dëmshëm dhe përfundon duke e dëmtuar, jo vetëm emocionalisht, por edhe fizikisht.
Ndërveprimi me njerëzit në ankth është gjithashtu i komplikuar, sepse ato mund të jenë shumë të irritueshëm dhe kanë tendencë të marrin vendime me këmbëngulje. Çelësi, megjithatë, është të kuptosh ato, të jesh në gjendje të vësh veten në vendin e tyre.
Fjalët e tyre mund të na ndihmojnë të kuptojmë atë që krijon kjo gjendje.
Luftoni ankthin në epokën e informacionit:
“Ne nuk kemi nevojë që dikush të na shikojë sikur të ishim të çmendur. Ne kemi nevojë për dikë që është i mëshirshëm “- Kristen Cunningham
Ndonjëherë shërimi i plagëve të shpirtit është kuptimi. Herë të tjera kur nuk ka mbetur asgjë për të bërë, mjaftoni të jeni të pranishëm, që personi i cili po vuan të mund të mbështet tek ju, pa kritika, pa qortime, pa ankesa.
“Unë jam sulmuar nga diçka që nuk mund të shpëtoj” – Sherri Paricio Bornhöft
Ky person nuk e zgjodhi, por ankthi e zgjodhi atë. Personi i shqetësuar dëshiron të shpëtoj nga këto simptoma të pakëndshme, por nuk e di se si ta bëjë atë. Ndonjëherë ju mund të ndiheni të bllokuar në një labirint që është jashtë arritjes.
“Ndonjëherë, edhe detyra më e thjeshtë përfundon me mua” – Rhonda Bodfield
Ankthi është një përbindësh që vjedh energjinë. Në shumë raste, personi i shqetësuar është i zhytur plotësisht në detyra të thjeshta, pasi ai nuk di se ku duhet të fillojë ose frika nga dështimi e paralizon atë. Në këtë rast, gjëja më e mirë që mund të bësh nuk është të kritikosh ose të përpiqesh të minimizosh problemin, por të ofrosh vetëm ndihmën për të zgjidhur problemin.
“Fakti që unë nuk mund të shpjegoj ndjenjat që shkaktojnë ankth nuk më bën më pak serioze” – Lauren Elizabeth
Personi që jeton me ankth, e vështirëson shprehjen e fjalëve ashtu siç ndjehet. Por kjo nuk do të thotë se shqetësimet dhe ndjenjat tuaja janë më pak reale. Në fakt, tendenca për të minimizuar këtë gjendje është më e keqe se e mirë. Personi i shqetësuar nuk ka nevojë për dikë që t’i thotë atij se ajo që ndien nuk është e vërtetë, por dikë që e mbështet atë.
“Gjithë logjika e botës nuk do të ndalë rrahjen e zemrës në gjoks” – Rebecca V. Cowcill
Njerëzit që vuajnë nga ankthi shpesh kanë sulme paniku. Në atë moment, kanë frikë nga vdekja. Këto simptoma intensive shkaktojnë një mbytje të vërtetë emocionale. Pra, edhe pse personi i shqetësuar është plotësisht i vetëdijshëm për faktin se gjithçka është në mendjen e tij, por kjo nuk mjafton për të kontrolluar shenjat.
“Unë e di që unë jam i shqetësuar për gjërat qesharake, por nuk mund të ndihmoj” – Erika Myers Strojny
Njerëzit e shqetësuar kanë tendencë të shqetësohen për detajet që janë të parëndësishme për shumicën e të tjerëve. Gjëja më e mirë që mund të bëjmë është t’i ndihmojmë ata që të bëjnë hapin e parë, pa i akuzuar për asgjë.
“Vetëm për shkak se nuk e kuptoni se çfarë do të thotë frika ime, nuk do të thotë se ato nuk janë reale” – Vicki Happ
Fakti që nuk i ndajmë ndjenjat dhe shqetësimet e personit nuk do të thotë se ato nuk ekzistojnë. Kur diçka është e vërtetë në mendjen e tij, bëhet e vërtetë edhe në jetën e tij të përditshme.
