DETI qan me zë,
se është Zëri i Zotit
Atij kurrë nuk i pushojnë
gjëmat dhe tallazet,
gjerë sa të ketë Diell
mbi kokat tona.
Deti qan sepse është klithje
për braktisjet që nuk po zvoglohen
dhe për rrallimet e gjithmonshme.
Qan Deti,
për pakësimin e zërave fëmijëror
që pushuan të gazmueshëm
mbi rërën dhe në gjirin ujor të tij.
Tash Deti qan për ditët e veruesve
që nuk patën të qara e as kukama,
por qetësisht e qenjësisht u dashuruan
duke i mbëltuar plagët e kohës.
Ata derdhen gëzimin e tyre
mbi valët e detit,
e sot Valët e Ulqinit janë tërbuara
nga frika e vetëmisë
që askush nuk do t‘ia trazojë
vuajtjet në vetminë e gjatë!
Tashmë Deti në Ulqin
po fillon uvertyrën e Tij
të përvitshme që zakonisht
nis në Vjeshtat e Vona
dhe përshkohet nëpër Vetminë
e Viteve të Vjetruara…
Dhembja e DETIT
është dhembje popullore
që shkrihet si Akullore,
andaj edhe valet tërbohen
e tallazet zemërohen!
Qan DETI si me gërnetë,
lotët zdirgjen nga sytë e Tij me tërbim,
për ikjen e pushuesve në mërgim,
në dhera të larta dhe vende të largëta
tej kufijve të harresës, përtej ëndrrës,
ndanë shpresës për kthime të bardha!...
Qajnë edhe ulqinakët
për vetën e tyre të braktisur
në këtë Oazë Dhembshurie,
në këto brigje ku kanë ngulitur
historinë e tyre ekzistenciale,
bri Atdheut Atëror,
buzë Shkëmbinjëve
me Kalan prej Guri
Lartë e lartësuar.
Dhe një Derë të Hapur,
ulqinakët gjithmonë e kanë lënë,
për kthimet e vonshme
të atdhetarëve
me gjymtyrë të shkapërderdhura
dherave gjithandej Globit!
Sot në Ulqin nuk po bie shi jo?!…
Në Ulqin,
sot po pikojnë lotët e vajzave
për djemt që i braktisën,
lotojnë Ata sy kthyer kah Deti,
Vajzat Ulqinake
janë simfoni e dhembjes
kombëtare.
Sytë e tyre ngjyrë Deti,
presin kthimet e dashurive
që u mungojnë,
presin dashuritë
që Deti ua katandisi nëpër botë.
Vetëm Deti i Ulqinit,
tërë verën qeshi e përjetoi
momente gëzimi
dhe
blatoi dashuri mallëngjimi!
Sot nuk po bie shi në Ulqin,
por rrjedhin rrëke lotët mallëgjyes
për ikjet në mërgim.
Fundja e fundit vetëm Ulqini
qesh e qan në të një ditë
duke iu rikthyer
çdo herë përditshmërisë!
Eh... DETI QAN
për dashuritë e Ulqint
të fundosura si Sirenat
në fundin e DETIT të trazuar
dhe nga atje do të rikthehen
si tallazet për t‘i sfiduar shekujt!…
Ulqin, 28 gusht 2021.
