U linde në një kënd të botës
Ku nuk kishte një shpirt tjetër
Ndërtove shtëpi më gurin e vetëm
Për t`u mbrojtur kur vinte stuhia
Pluhur u ndave e humbe sa herë
Më gisht të than ik nga këtu
Rave për tokë e trishtuar
U ngrite kur të tjerët i merrte gjumi
Sa herë nuk pate guxim për të folur
Nga frika që mos të dëgjonte njeri
Ike e qajte si fëmijë pa nënën e vet
E askush nuk ishte lotin për ta fshirë
U mbylle në vete për të mos humbur
Aty ku mendove që gjete folen
Të shikuan ditë të tëra ku ishe
Një ditë nuk të dështen më e të fshinë
Ah, pluhur mos eja më në atë vend
Nuk të do njeri, sikur ti që don ketë jetë
Bëhen që nuk të shohin kur nuk ju duhesh
E ti mbetesh aty deri sa të tjerët të vinë
Pluhur u nisem të gjithë
Ashtu do kthemi prapë një ditë
Pluhur , pluhur!
