Në një botë ku argëtimi është i aksesueshëm me një klik, truri ynë është më i ekspozuar se kurrë ndaj një fluksi të pandërprerë stimujsh. Rrjetet sociale, videot e shkurtra, serialet “maratonë” dhe muzika e pafundme kanë krijuar një cikël të vazhdueshëm shpërblimi, duke na ofruar doza të vogla dopamine që na mbajnë të lidhur pas ekraneve.
Ky fenomen, i njohur si “dopamina e lehtë”, ndodh kur truri merr shpërblime të shpejta dhe të shpeshta pa asnjë përpjekje. Sa herë që hapim një aplikacion të ri, kalojmë në një video tjetër ose ndjekim një episod tjetër të një seriali, truri ynë regjistron një ndjesi kënaqësie të menjëhershme, por afatshkurtër. Me kalimin e kohës, kjo mund të ulë tolerancën tonë për aktivitetet që kërkojnë më shumë përqendrim dhe durim, si leximi, puna krijuese apo edhe thjesht bisedat e gjata me njerëzit përreth.
Shumë ekspertë të shëndetit mendor paralajmërojnë se varësia ndaj këtyre shpërblimeve të menjëhershme mund të ndikojë në produktivitetin, emocionet dhe aftësinë tonë për të menaxhuar stresin. Kur truri mësohet me kënaqësi të shpejta, aktivitetet që nuk ofrojnë një stimulim të menjëhershëm mund të duken të mërzitshme, duke çuar në mungesë motivimi dhe një ndjenjë të vazhdueshme lodhjeje mendore.
Në një realitet ku argëtimi është gjithmonë i disponueshëm, sfida e vërtetë bëhet menaxhimi i ekuilibrit mes konsumit të shpejtë dhe aftësisë për të qëndruar të përqendruar në gjëra që kërkojnë më shumë kohë dhe durim.
